(Να ποια θα έπρεπε να ήταν η δουλειά όλων των Ελλήνων: ως καλοί κηπουροί-φύλακες να φροντίζουμε και να συντηρούμε το φυσικό τοπίο της χώρας μας και να φυλάσσουμε την ακεραιότητα των μνημείων της. Ίσως και να παίρναμε μια τέτοια απόφαση αν καταλαβαίναμε τι διηγείται ο Πίνδαρος στο κείμενό του για την Ολυμπία.)
3
ΤΥΝΔΑΡΙΔΑΙΣ ΤΕ ΦΙΛΟΞΕΙΝΟΙΣ ΑΔΕΙΝ ΚΑΛΛΙΠ'ΛΟΚΑΜΩ Θ' ΕΛΕΝΑ ΚΛΕΙΝΑΝ ΑΚΡΑΓΑΝΤΑ ΓΕΡΑΙΡΩΝ ΕΥΧΟΜΑΙ, ΘΗΡΩΝΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΑΝ ΥΜΝΟΝ ΟΡΘΩΣΑΙΣ, ΑΚΑΜΑΝΤΟΠΟΔΩΝ ΙΠΠΩΝ ΑΩΤΟΝ. ΜΟΙΣΑ Δ' ΟΥΤΩ ΠΟΙ ΠΑΡΕΣΤΑ ΜΟΙ ΝΕΟΣΙΓΑΛΟΝ ΕΥΡΟΝΤΙ Τ'ΡΟΠΟΝ ΔΩΡΙΩ ΦΩΝΑΝ ΕΝΑΡΜΟΞΑΙ ΠΕΔΙΛΩ ΑΓ'ΛΑΟΚΩΜΟΝ: ΕΠΕΙ ΧΑΙΤΑΙΣΙ ΜΕΝ ΖΕΥΧΘΕΝΤΕΣ ΕΠΙ ΣΤΕΦΑΝΟΙ
ΠΡΑΣΣΟΝΤΙ ΜΕ ΤΟΥΤΟ ΘΕΟΔ'ΜΑΤΟΝ ΧΡΕΟΣ, ΦΟΡΜΙΓΓΑ ΤΕ ΠΟΙΚΙΛΟΓΑΡΥΝ
ΚΑΙ ΒΟΑΝ ΑΥΛΩΝ ΕΠΕΩΝ ΤΕ ΘΕΣΙΝ ΑΙΝΗΣΙΔΑΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΣΥΜΜΕΙΞΑΙ ΠΡΕΠΟΝΤΩΣ, Α ΤΕ ΠΙΣΑ ΜΕ ΓΕΓΩΝΕΙΝ: ΤΑΣ ΑΠΟ ΘΕΟΜΟΡΟΙ ΝΙΣΟΝΤ' ΕΠ' ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΟΙΔΑΙ, Ω ΤΙΝΙ Κ'ΡΑΙΝΩΝ ΕΦΕΤ'ΜΑΣ ΗΡΑΚΛΕΟΣ ΠΡΟΤΕΡΑΣ
ΑΤ'ΡΕΚΗΣ ΕΛΛΑΝΟΔΙΚΑΣ ΓΛΕΦΑΡΩΝ ΑΙΤΩΛΟΣ ΑΝΗΡ ΥΨΟΘΕΝ ΑΜΦΙ ΚΟΜΑΙΣΙ ΒΑΛΗ ΓΛΑΥΚΟΧ'ΡΟΑ ΚΟΣΜΟΝ ΕΛΑΙΑΣ, ΤΑΝ ΠΟΤΕ ΙΣΤΡΟΥ ΑΠΟ ΣΚΙΑΡΑΝ ΠΑΓΑΝ ΕΝΕΙΚΕΝ ΑΜΦΙΤΡΥΩΝΙΑΔΑΣ, ΜΝΑΜΑ ΤΩΝ ΟΥΛΥΜΠΙΑ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ ΑΕΘΛΩΝ, ΔΑΜΟΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΩΝ ΠΕΙΣΑΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΘΕΡΑΠΟΝΤΑ ΛΟΓΩ:
ΠΙΣΤΑ Φ'ΡΟΝΕΩΝ ΔΙΟΣ ΑΙΤΕΙ ΠΑΝΔΟΚΩ ΑΛΣΕΙ ΣΚΙΑΡΟΝ ΤΕ ΦΥΤΕΥΜΑ
ΞΥΝΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΣΤΕΦΑΝΟΝ Τ' ΑΡΕΤΑΝ.
ΗΔΗ ΓΑΡ ΑΥΤΩ, ΠΑΤ'ΡΙ ΜΕΝ ΒΩΜΩΝ ΑΓΙΣΘΕΝΤΩΝ, ΔΙΧΟΜΗΝΙΣ ΟΛΟΝ ΧΡΥΣΑΡΜΑΤΟΣ ΕΣΠΕΡΑΣ ΟΦΘΑΛΜΟΝ ΑΝΤΕΦ'ΛΕΞΕ ΜΗΝΑ, ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΕΘΛΩΝ ΑΓ'ΝΑΝ ΚΡΙΣΙΝ ΚΑΙ ΠΕΝΤΑΕΤΗΡΙΔ' ΑΜΑ ΘΗΚΕ ΖΑΘΕΟΙΣ ΕΠΙ ΚΡΗΜΝΟΙΣ ΑΛΦΕΟΥ:
ΑΛΛ' ΟΥ ΚΑΛΑ ΔΕΝΔΡΕ' ΕΘΑΛΛΕΝ ΧΩΡΟΣ ΕΝ ΒΑΣΣΑΙΣ ΚΡΟΝΙΟΥ ΠΕΛΟΠΟΣ.
ΤΟΥΤΩΝ ΕΔΟΞΕΝ ΓΥΜΝΟΣ ΑΥΤΩ ΚΑΠΟΣ ΟΞΕΙΑΙΣ ΥΠΑΚΟΥΕΜΕΝ ΑΥΓΑΙΣ ΑΕΛΙΟΥ.
ΔΗ ΤΟΤ' ΕΣ ΓΑΙΑΝ ΠΟΡΕΥΕΝ ΘΥΜΟΣ ΩΡΜΑ ΙΣΤΡΙΑΝ ΝΙΝ: ΕΝΘΑ ΛΑΤΟΥΣ ΙΠΠΟΣΟΑ ΘΥΓΑΤΗΡ ΔΕΞΑΤ' ΕΛΘΟΝΤ' ΑΡΚΑΔΙΑΣ ΑΠΟ ΔΕΙΡΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥΓ'ΝΑΜΠΤΩΝ ΜΥΧΩΝ, ΕΥΤΕ ΝΙΝ ΑΓΓΕΛΙΑΙΣ ΕΥΡΥΣΘΕΟΣ ΕΝΤΥ' ΑΝΑΓΚΑ ΠΑΤ'ΡΟΘΕΝ ΧΡΥΣΟΚΕΡΩΝ ΕΛΑΦΟΝ ΘΗΛΕΙΑΝ ΑΞΟΝΘ', ΑΝ ΠΟΤΕ ΤΑΫΓΕΤΑ ΑΝΤΙΘΕΙΣ' ΟΡΘΩΣΙΑΣ ΕΓ'ΡΑΨΕΝ ΙΕΡΑΝ. ΤΑΝ ΜΕΘΕΠΩΝ ΙΔΕ ΚΑΙ ΚΕΙΝΑΝ ΧΘΟΝΑ Π'ΝΟΙΑΙΣ ΟΠΙΘΕΝ ΒΟΡΕΑ ΨΥΧΡΟΥ: ΤΟΘΙ ΔΕΝΔΡΕΑ ΘΑΜΒΑΙΝΕ ΣΤΑΘΕΙΣ. ΤΩΝ ΝΙΝ ΓΛΥΚΥΣ ΙΜΕΡΟΣ ΕΣΧΕΝ ΔΩΔΕΚΑΓ'ΝΑΜΠΤΟΝ ΠΕΡΙ ΤΕΡΜΑ ΔΡΟΜΟΥ
ΙΠΠΩΝ ΦΥΤΕΥΣΑΙ. ΚΑΙ ΝΥΝ ΕΣ ΤΑΥΤΑΝ ΕΟΡΤΑΝ ΙΛΑΟΣ ΑΝΤΙΘΕΟΙΣΙΝ ΝΙΣΕΤΑΙ
ΣΥΝ ΒΑΘΥΖΩΝΟΙΟ ΔΙΔΥΜΟΙΣ ΠΑΙΣΙ ΛΗΔΑΣ. ΤΟΙΣ ΓΑΡ ΕΠΕΤ'ΡΑΠΕΝ ΟΥΛΥΜΠΟΝΔ' ΙΩΝ ΘΑΗΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΝΕΜΕΙΝ ΑΝΔΡΩΝ Τ' ΑΡΕΤΑΣ ΠΕΡΙ ΚΑΙ ΡΙΜΦΑΡΜΑΤΟΥ ΔΙΦ'ΡΗΛΑΣΙΑΣ. ΕΜΕ Δ' ΩΝ ΠΑ ΘΥΜΟΣ ΟΤ'ΡΥΝΕΙ ΦΑΜΕΝ ΕΜΜΕΝΙΔΑΙΣ ΘΗΡΩΝΙ Τ' ΕΛΘΕΙΝ ΚΥΔΟΣ ΕΥΙΠΠΩΝ ΔΙΔΟΝΤΩΝ ΤΥΝΔΑΡΙΔΑΝ, ΟΤΙ ΠΛΕΙΣΤΑΙΣΙ Β'ΡΟΤΩΝ ΞΕΙΝΙΑΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΕΠΟΙΧΟΝΤΑΙ ΤΡΑΠΕΖΑΙΣ, ΕΥΣΕΒΕΙ ΓΝΩΜΑ ΦΥΛΑΣΣΟΝΤΕΣ ΜΑΚΑΡΩΝ ΤΕΛΕΤΑΣ.
ΕΙ Δ' ΑΡΙΣΤΕΥΕΙ ΜΕΝ ΥΔΩΡ, ΚΤΕΑΝΩΝ ΔΕ Χ'ΡΥΣΟΣ ΑΙΔΟΙΕΣΤΑΤΟΣ, ΝΥΝ ΔΕ ΠΡΟΣ ΕΣΧΑΤΙΑΝ ΘΗΡΩΝ ΑΡΕΤΑΙΣΙΝ ΙΚΑΝΩΝ ΑΠΤΕΣΑΙ ΟΙΚΟΘΕΝ ΗΡΑΚΛΕΟΣ
ΣΤΑΛΑΝ. ΤΟ ΠΟΡΣΩ Δ' ΕΣΤΙ ΣΟΦΟΙΣ ΑΒΑΤΟΝ ΚΑΣΟΦΟΙΣ. ΟΥ ΝΙΝ ΔΙΩΞΩ: ΚΕΙΝΟΣ ΕΙΗΝ.
ΕΛΑΤΗΡ ΥΠΕΡΤΑΤΕ ΒΡΟΝΤΑΣ ΑΚΑΜΑΝΤΟΠΟΔΟΣ ΖΕΥ: ΤΕΑΙ ΓΑΡ ΩΡΑΙ ΥΠΟ ΠΟΙΚΙΛΟΦΟΡΜΙΓΓΟΣ ΑΟΙΔΑΣ ΕΛΙΣΣΟΜΕΝΑΙ Μ' ΕΠΕΜΨΑΝ ΥΨΗΛΟΤΑΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡ' ΑΕΘ'ΛΩΝ:
ΞΕΙΝΩΝ Δ' ΕΥ ΠΡΑΣΣΟΝΤΩΝ ΕΣΑΝΑΝ ΑΥΤΙΚ' ΑΓΓΕΛΙΑΝ ΠΟΤΙ Γ'ΛΥΚΕΙΑΝ ΕΣΛΟΙ:
ΑΛΛΑ Κ'ΡΟΝΟΥ ΠΑΙ, ΟΣ ΑΙΤΝΑΝ ΕΧΕΙΣ ΙΠΟΝ ΑΝΕΜΟΕΣΣΑΝ ΕΚΑΤΟΓΚΕΦΑΛΑ
ΤΥΦΩΝΟΣ ΟΒ'ΡΙΜΟΥ, ΟΥΛΥΜΠΙΟΝΙΚΑΝ ΔΕΞΑΙ ΧΑΡΙΤΩΝ Θ' ΕΚΑΤΙ ΤΟΝΔΕ ΚΩΜΟΝ, ΧΡΟΝΙΩΤΑΤΟΝ ΦΑΟΣ ΕΥΡΥΣΘΕΝΕΩΝ ΑΡΕΤΑΝ.
ΨΑΥΘΙΟΣ ΓΑΡ ΙΚΕΙ ΟΧΕΩΝ, ΟΣ ΕΛΑΙΑ ΣΤΕΦΑΝΩΘΕΙΣ ΠΙΣΑΤΙΔΙ ΚΥΔΟΣ ΟΡΣΑΙ
ΣΠΕΥΔΕΙ ΚΑΜΑΡΙΝΑ. ΘΕΟΣ ΕΥΦΡΩΝ ΕΙΗ ΛΟΙΠΑΙΣ ΕΥΧΑΙΣ:
ΕΠΕΙ ΝΙΝ ΑΙΝΕΩ, ΜΑΛΑ ΜΕΝ ΤΡΟΦΑΙΣ ΕΤΟΙΜΟΝ ΙΠΠΩΝ,
ΧΑΙΡΟΝΤΑ ΤΕ ΞΕΝΙΑΙΣ ΠΑΝΔΟΚΟΙΣ, ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΗΣΥΧΙΑΝ ΦΙΛΟΠΟΛΙΝ ΚΑΘΑΡΑ
ΓΝΩΜΑ ΤΕΤΡΑΜΜΕΝΟΝ.
ΟΥ ΨΕΥΔΕΙ ΤΕΓΞΩ ΛΟΓΟΝ: ΔΙΑΠΕΙΡΑ ΤΟΙ ΒΡΟΤΩΝ ΕΛΕΓΧΟΣ:
ΑΠΕΡ ΚΛΥΜΕΝΟΙΟ ΠΑΙΔΑ ΛΑΜΝΙΑΔΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΥΣΕΝ ΕΞ ΑΤΙΜΙΑΣ.
ΧΑΛΚΕΟΙΣΙ Δ' ΕΝ ΕΝΤΕΣΙ ΝΙΚΩΝ ΔΡΟΜΟΝ ΕΕΙΠΕΝ ΥΨΙΠΥΛΕΙΑ ΜΕΤΑ ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΙΩΝ:
"ΟΥΤΟΣ ΕΓΩ ΤΑΧΥΤΑΤΙ: ΧΕΙΡΕΣ ΔΕ ΚΑΙ ΗΤΟΡ ΙΣΟΝ. ΦΥΟΝΤΑΙ ΔΕ ΚΑΙ ΝΕΟΙΣ ΕΝ ΑΝΔΡΑΣΙΝ ΠΟΛΙΑΙ ΘΑΜΑΚΙ ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΑΛΙΚΙΑΣ ΕΟΙΚΟΤΑ Χ'ΡΟΝΟΝ."
5.
ΥΨΗΛΑΝ ΑΡΕΤΑΝ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΑΩΤΟΝ ΓΛΥΚΥΝ ΤΩΝ ΟΥΛΥΜΠΙΑ*, ΩΚΕΑΝΟΥ ΘΥΓΑΤΕΡ, ΚΑΡΔΙΑ ΓΕΛΑΝΕΙ ΑΚΑΜΑΝΤΟΠΟΔΟΣ Τ' ΑΠΗΝΑΣ ΔΕΚΕΥ ΨΑΥΜΙΟΣ ΤΕ ΔΩΡΑ:
ΟΣ ΤΑΝ ΣΑΝ ΠΟΛΙΝ ΑΥΞΩΝ, ΚΑΜΑΡΙΝΑ, ΛΑΟΤ'ΡΟΦΟΝ, ΒΩΜΟΥΣ ΕΞ ΔΙΔΥΜΟΥΣ ΕΓΕΡΑΡΕΝ ΕΟΡΤΑΙΣ ΘΕΩΝ ΜΕΓΙΣΤΑΙΣ ΥΠΟ ΒΟΥΘΥΣΙΑΙΣ ΑΕΘ'ΛΩΝ ΤΕ ΠΕΜΠΑΜΕΡΟΙΣ ΑΜΙΛΛΑΙΣ, ΙΠΠΟΙΣ ΗΜΙΟΝΟΙΣ ΤΕ ΜΟΝΑΜΠΥΚΙΑ ΤΕ. ΤΙΝ ΔΕ ΚΥΔΟΣ ΑΒ'ΡΟΝ ΝΙΚΑΣΑΣ ΑΝΕΘΗΚΕ, ΚΑΙ ΟΝ ΠΑΤΕΡ' ΑΚ'ΡΩΝ ΕΚΑΡΥΞΕ ΚΑΙ ΤΑΝ ΝΕΟΙΚΟΝ ΕΔ'ΡΑΝ.
ΙΚΩΝ Δ' ΟΙΝΟΜΑΟΥ ΚΑΙ ΠΕΛΟΠΟΣ ΠΑΡ' ΕΥΗΡΑΤΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ, Ω ΠΟΛΙΑΟΧΕ ΠΑΛΛΑΣ, ΑΕΙΔΕΙ ΜΕΝ ΑΛΣΟΣ ΑΓ'ΝΟΝ ΤΟ ΤΕΟΝ ΠΟΤΑΜΟΝ ΤΕ ΩΑΝΟΝ ΕΓΧΩΡΙΑΝ ΤΕ ΛΙΜΝΑΝ ΚΑΙ ΣΕΜΝΟΥΣ ΟΧΕΤΟΥΣ, ΙΠΠΑΡΙΣ ΟΙΣΙΝ ΑΡΔΕΙ ΣΤΡΑΤΟΝ,
ΚΟΛΛΑ ΤΕ ΣΤΑΔΙΩΝ ΘΑΛΑΜΩΝ ΤΑΧΕΩΣ ΥΨΙΓΥΙΟΝ ΑΛΣΟΣ, ΥΠ' ΑΜΑΧΑΝΙΑΣ ΑΓΩΝ ΕΣ ΦΑΟΣ ΤΟΝΔΕ ΔΑΜΟΝ ΑΣΤΩΝ:
ΑΙΕΙ Δ' ΑΜΦ' ΑΡΕΤΑΙΣΙ ΠΟΝΟΣ ΔΑΠΑΝΑ ΤΕ ΜΑΡΝΑΤΑΙ ΠΡΟΣ ΕΡΓΟΝ ΚΙΝΔΥΝΩ ΚΕΚΑΛΥΜΜΕΝΟΝ: ΕΥ ΔΕ ΤΥΧΟΝΤΕΣ ΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΑΙΣ ΕΔΟΞΑΝ ΕΜΜΕΝ.
ΣΩΤΗΡ ΥΨΙΝΕΦΕΣ ΖΕΥ, ΚΡΟΝΙΟΝ ΤΕ ΝΑΙΩΝ ΛΟΦΟΝ ΤΙΜΩΝ Τ' ΑΛΦΕΟΝ ΕΥΡΥ ΡΕΟΝΤΑ ΙΔΑΙΟΝ ΤΕ ΣΕΜΝΟΝ ΑΝΤΡΟΝ, ΙΚΕΤΑΣ ΣΕΘΕΝ ΕΡΧΟΜΑΙ ΛΥΔΙΟΙΣ ΑΠΥΩΝ ΕΝ ΑΥΛΟΙΣ, ΑΙΤΗΣΩΝ ΠΟΛΙΝ ΕΥΑΝΟΟΡΙΑΙΣΙ ΤΑΝΔΕ Κ'ΛΥΤΑΙΣ ΔΑΙΔΑΛΛΕΙΝ, ΣΕ Τ' ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕ, ΠΟΣΕΙΔΑΝΙΟΙΣΙΝ ΙΠΠΟΙΣ ΕΠΙΤΕΡΠΟΜΕΝΟΝ ΦΕΡΕΙΝ ΓΗΡΑΣ: ΕΥΘΥΜΟΝ ΕΣ ΤΕΛΕΥΤΑΝ ΥΙΩΝ, ΨΑΥΜΙ, ΠΑΡΙΣΤΑΜΕΝΩΝ. ΥΓΙΕΝΤΑ Δ' ΕΙ ΤΙΣ
ΟΛΒΟΝ ΑΡΔΕΙ, ΕΞΑΡΚΕΩΝ ΚΤΕΑΤΕΣΣΙ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑΝ ΠΡΟΣΤΙΘΕΙΣ, ΜΗ ΜΑΤΕΥΣΗ ΘΕΟΣ ΓΕΝΕΣΘΑΙ.
ΧΡΥΣΕΑΣ ΥΠΟΣΤΑΣΑΝΤΕΣ ΕΥΤΕΙΧΕΙ ΠΡΟΘΥΡΩ ΘΑΛΑΜΟΥ ΚΙΟΝΑΣ ΩΣ ΟΤΕ ΘΑΗΤΟΝ ΜΕΓΑΡΟΝ ΠΑΞΟΜΕΝ: ΑΡΧΟΜΕΝΟΥ Δ' ΕΡΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΝ
ΧΡΗ ΘΕΜΕΝ ΤΗΛΑΥΓΕΣ. ΕΙ Δ' ΕΙΗ ΜΕΝ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΑΣ, ΒΩΜΩ ΤΕ ΜΑΝΤΕΙΩ ΤΑΜΙΑΣ ΔΙΟΣ ΕΝ ΠΙΣΑ, ΣΥΝΟΙΚΙΣΤΗΡ ΤΕ ΤΑΝ ΚΛΕΙΝΑΝ ΣΥΡΑΚΟΣΣΑΝ, ΤΙΝΑ ΚΕΝ ΦΥΓΟΙ ΥΜΝΟΝ ΚΕΙΝΟΣ ΑΝΗΡ, ΕΠΙΚΥΡΣΑΙΣ ΑΦΘΟΝΩΝ ΑΣΤΩΝ ΕΝ ΙΜΕΡΤΑΙΣ ΑΟΙΔΑΙΣ;
ΙΣΤΩ ΓΑΡ ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΠΕΔΙΛΩ ΔΑΙΜΟΝΙΟΝ ΠΟΔ' ΕΧΩΝ ΣΩΣΤΡΑΤΟΥ ΥΙΟΣ. ΑΚΙΝΔΥΝΟΙ Δ' ΑΡΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΠΑΡ' ΑΝΔΡΑΣΙΝ ΟΥΤ' ΕΝ ΝΑΥΣΙ ΚΟΙΛΑΙΣ
ΤΙΜΙΑΙ: ΠΟΛΛΟΙ ΔΕ ΜΕΜΝΑΝΤΑΙ, ΚΑΛΟΝ ΕΙ ΤΙ ΠΟΝΑΘΗ.
ΑΓΗΣΙΑ, ΤΙΝ Δ' ΑΙΝΟΣ ΕΤΟΙΜΟΣ, ΟΝ ΕΝΔΙΚΑΣ ΑΠΟ ΓΛΩΣΣΑΣ ΑΔΡΑΣΤΟΣ ΜΑΝΤΙΝ ΟΙΚΛΕΙΔΑΝ ΠΟΤ' ΕΣ ΑΜΦΙΑΡΗΟΝ ΦΘΕΓΞΑΤ', ΕΠΕΙ ΚΑΤΑ ΓΑΙ' ΑΥΤΟΝ ΤΕ ΝΙΝ ΚΑΙ ΦΑΙΔΙΜΑΣ ΙΠΠΟΥΣ ΕΜΑΡΨΕΝ. ΕΠΤΑ Δ' ΕΠΕΙΤΑ ΠΥΡΑΝ ΝΕΚ'ΡΟΙΣ ΤΕΛΕΣΘΕΝΤΩΝ ΤΑΛΑΪΟΝΙΔΑΣ ΕΙΠΕΝ ΕΝ ΘΗΒΑΙΣΙ ΤΟΙΟΥΤΟΝ ΤΙ ΕΠΟΣ:
"ΠΟΘΕΩ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΟΦΘΑΛΜΟΝ ΕΜΑΣ ΑΜΦΟΤΕΡΟΝ ΜΑΝΤΙΝ Τ' ΑΓΑΘΟΝ ΚΑΙ
ΔΟΥΡΙ ΜΑΡΝΑΣΘΑΙ."
ΤΟ ΚΑΙ ΑΝΔΡΙ ΚΩΜΟΥ ΔΕΣΠΟΤΑ ΠΑΡΕΣΤΙ ΣΥΡΑΚΟΣΙΩ. ΟΥΤΕ ΔΥΣΗΡΙΣ ΕΩΝ ΟΥΤ' ΩΝ ΦΙΛΟΝΙΚΟΣ ΑΓΑΝ, ΚΑΙ ΜΕΓΑΝ ΟΡΚΟΝ ΟΜΟΣΣΑΙΣ ΤΟΥΤΟ ΓΕ ΟΙ ΣΑΦΕΩΣ ΜΑΡΤΥΡΗΣΩ: ΜΕΛΙΦΘΟΓΓΟΙ Δ' ΕΠΙΤ'ΡΕΨΟΝΤΙ ΜΟΙΣΑΙ.
Ω ΦΙΝΤΙΣ, ΑΛΛΑ ΖΕΥΞΟΝ ΗΔΗ ΜΟΙ ΣΘΕΝΟΣ ΗΜΙΟΝΩΝ, Α ΤΑΧΟΣ, ΟΦ'ΡΑ ΚΕΛΕΥΘΩ Τ' ΕΝ ΚΑΘΑΡΑ ΒΑΣΟΜΕΝ ΟΚΧΟΝ, ΙΚΩΜΑΙ ΤΕ Π'ΡΟΣ ΑΝΔΡΩΝ
ΚΑΙ ΓΕΝΟΣ: ΚΕΙΝΑΙ ΓΑΡ ΕΞ ΑΛΛΑΝ ΟΔΟΝ ΑΓΕΜΟΝΕΥΣΑΙ ΤΑΥΤΑΝ ΕΠΙΣΤΑΝΤΑΙ ΣΤΕΦΑΝΟΥΣ ΕΝ ΟΛΥΜΠΙΑ ΕΠΕΙ ΔΕΞΑΝΤΟ: ΧΡΗ ΤΟΙΝΥΝ ΠΥΛΑΣ ΥΜΝΩΝ ΑΝΑΠΙΤ'ΝΑΜΕΝ ΑΥΤΑΙΣ:
ΠΡΟΣ ΠΙΤΑΝΑΝ ΔΕ ΠΑΡ' ΕΥΡΩΤΑ ΠΟΡΟΝ ΔΕΙ ΣΑΜΕΡΟΝ ΕΛΘΕΙΝ ΕΝ ΩΡΑ:
Α ΤΟΙ ΠΟΣΕΙΔΑΩΝΙ ΜΙΧΘΕΙΣΑ Κ'ΡΟΝΙΩ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΙΔΑ ΙΟΠ'ΛΟΚΟΝ ΕΥΑΔ'ΝΑΝ ΤΕΚΕΜΕΝ.
ΚΡΥΨΕ ΔΕ ΠΑΡΘΕΝΙΑΝ ΩΔΙΝΑ ΚΟΛΠΟΙΣ:
ΚΥΡΙΩ Δ' ΕΝ ΜΗΝΙ ΠΕΜΠΟΙΣ' ΑΜΦΙΠΟΛΟΥΣ ΕΚΕΛΕΥΣΕΝ ΗΡΩΙ ΠΟΡΣΑΙΝΕΙΝ ΔΟΜΕΝ ΕΙΛΑΤΙΔΑ ΒΡΕΦΟΣ, ΟΣ ΑΝΔΡΩΝ ΑΡΚΑΔΩΝ ΑΝΑΣΣΕ ΦΑΙΣΑΝΑ, ΛΑΧΕ Τ' ΑΛΦΕΟΝ ΟΙΚΕΙΝ:
ΕΝΘΑ ΤΡΑΦΕΙΣ' ΥΠ' ΑΠΟΛΛΩΝΙ Γ'ΛΥΚΕΙΑΣ ΠΡΩΤΟΝ ΕΨΑΥΣ' ΑΦ'ΡΟΔΙΤΑΣ.
ΟΥΔ' ΕΛΑΘ' ΑΙΠΥΤΟΝ ΕΝ ΠΑΝΤΙ ΧΡΟΝΩ ΚΛΕΠΤΟΙΣΑ ΘΕΟΙΟ ΓΟΝΟΝ.
ΑΛΛ' Ο ΜΕΝ ΠΥΘΩΝΑΔ', ΕΝ ΘΥΜΩ ΠΙΕΣΑΙΣ ΧΟΛΟΝ ΟΥ ΦΑΤΟΝ ΟΞΕΙΑ ΜΕΛΕΤΑ,
ΩΧΕΤ' ΙΩΝ ΜΑΝΤΕΥΣΟΜΕΝΟΣ ΤΑΥΤΑΣ ΠΕΡ' ΑΤ'ΛΑΤΟΥ ΠΑΘΑΣ.
Α ΔΕ ΦΟΙΝΙΚΟΚ'ΡΟΚΟΝ ΖΩΝΑΝ ΚΑΤΑΘΗΚΑΜΕΝΑ ΚΑΛΠΙΔΑ Τ' ΑΡΓΥΡΕΑΝ ΛΟΧ'ΜΑΣ ΥΠΟ ΚΥΑΝΕΑΣ ΤΙΚΤΕ ΘΕΟΦ'ΡΟΝΑ ΚΟΥΡΟΝ. ΤΑ ΜΕΝ Ο ΧΡΥΣΟΚΟΜΑΣ
ΠΡΑΥΜΗΤΙΝ Τ' ΕΛΕΙΘΥΙΑΝ ΠΑΡΕΣΤΑΣ' ΕΝ ΤΕ ΜΟΙΡΑΣ:
ΗΛΘΕΝ Δ' ΥΠΟ ΣΠΛΑΓΧΩΝ ΥΠ' ΩΔΙΝΕΣΣ' ΕΡΑΤΑΙΣ ΙΑΜΟΣ
ΕΣ ΦΑΟΣ ΑΥΤΙΚΑ. ΤΟΝ ΜΕΝ ΚΝΙΖΟΜΕΝΑ ΛΕΙΠΕ ΧΑΜΑΙ: ΔΥΟ ΔΕ Γ'ΛΑΥΚΩΠΕΣ ΑΥΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΒΟΥΛΑΙΣΙΝ ΕΘ'ΡΕΨΑΝΤΟ ΔΡΑΚΟΝΤΕΣ ΑΜΕΜΦΕΙ
ΙΩ ΜΕΛΙΣΣΑΝ ΚΑΔΟΜΕΝΟΙ. ΒΑΣΙΛΕΥΣ Δ' ΕΠΕΙ ΠΕΤΡΑΕΣΣΑΣ ΕΛΕΥΝΩΝ ΙΚΕΤ' ΕΚ ΠΥΘΩΝΟΣ, ΑΠΑΝΤΑΣ ΕΝ ΟΙΚΩ ΕΙΡΕΤΟ ΠΑΙΔΑ, ΤΟΝ ΕΥΑΔ'ΝΑ ΤΕΚΟΙ: ΦΟΙΒΟΥ ΓΑΡ ΑΥΤΟΝ ΦΑ ΓΕΓΑΚΕΙΝ ΠΑΤ'ΡΟΣ, ΠΕΡΙ Θ'ΝΑΤΩΝ Δ' ΕΣΕΣΘΑΙ ΜΑΝΤΙΝ ΕΠΙΧΘΟΝΙΟΙΣ
ΕΞΟΧΟΝ, ΟΥΔΕ ΠΟΤ' ΕΚ'ΛΕΙΨΕΙΝ ΓΕΝΕΑΝ.
ΩΣ ΑΡΑ ΜΑΝΥΕ. ΤΟΙ Δ' ΟΥΤ' ΩΝ ΑΚΟΥΣΑΙ ΟΥΤ' ΙΔΕΙΝ ΕΥΧΟΝΤΟ ΠΕΜΠΤΑΙΟΝ ΓΕΓΕΝΗΜΕΝΟΝ. ΑΛΛ' ΕΝ ΚΕΚ'ΡΥΠΤΟ ΓΑΡ ΣΧΟΙΝΩ ΒΑΤΙΑ Τ' ΕΝ ΑΠΕΙΡΙΤΩ,
ΙΩΝ ΞΑΝΘΑΙΣΙ ΚΑΙ ΠΑΜΠΟΡΦΥΡΟΙΣ ΑΚΤΙΣΙ ΒΕΒΡΑΓ'ΜΕΝΟΣ ΑΒ'ΡΟΝ
ΣΩΜΑ: ΤΟ ΚΑΙ ΚΑΤΕΦΑΜΙΞΕΝ ΚΑΛΕΙΣΘΑΙ ΝΙΝ ΧΡΟΝΩ ΣΥΜΠΑΝΤΙ ΜΑΤΗΡ
ΤΟΥΤ' ΟΝΥΜ' ΑΘΑΝΑΤΟΝ. ΤΕΡΠΝΑΣ Δ' ΕΠΕΙ ΣΡΥΣΟΣΤΕΦΑΝΟΙΟ ΛΑΒΕΝ
ΚΑΡΠΟΝ ΗΒΑΣ, ΑΛΦΕΩ ΜΕΣΣΩ ΚΑΤΑΒΑΙΣ ΕΚΑΛΕΣΣΕ ΠΟΣΕΙΔΑΝ ΕΥΡΥΒΙΑΝ,
ΟΝ ΠΡΟΓΟΝΟΝ, ΚΑΙ ΤΟΞΟΦΟΡΟΝ ΔΑΛΟΥ ΘΕΟΔ'ΜΑΤΑΣ ΣΚΟΠΟΝ,
ΑΙΤΕΩΝ ΛΑΟΤ'ΡΟΦΟΝ ΤΙΜΑΝ ΤΙΝ' ΕΑ ΚΕΦΑΛΑ, ΝΥΚΤΟΣ ΥΠΑΙΘΡΙΟΣ.ΑΝΤΕΦΘΕΓΞΑΤΟ Δ' ΑΡΤΙΕΠΗΣ ΠΑΤ'ΡΙΑ ΟΣΣΑ, ΜΕΤΑΛΛΑΣΕΝ ΤΕ ΝΙΝ. "ΟΡΣΟ, ΤΕΚΝΟΝ, ΔΕΥΡΟ ΠΑΓΚΟΙΝΟΝ ΕΣ ΧΩΡΑΝ ΙΜΕΝ ΦΑΜΑΣ ΟΠΙΣΘΕΝ."
ΙΚΟΝΤΟ Δ' ΥΨΗΛΟΙΟ ΠΕΤ'ΡΑΝ ΑΛΙΒΑΤΟΝ ΚΡΟΝΙΟΥ ΕΝΘΑ ΟΙ ΩΠΑΣΕ ΘΗΣΑΥΡΟΝ ΔΙΔΥΜΟΝ ΜΑΝΤΟΣΥΝΑΣ, ΤΟΚΑ ΜΕΝ ΦΩΝΑΝ ΑΚΟΥΕΙΝ
ΨΕΥΔΕΩΝ ΑΓ'ΝΩΤΟΝ, ΕΥΤ' ΑΝ ΔΕ Θ'ΡΑΣΥΜΑΧΑΝΟΣ, ΕΛΘΩΝ
ΗΡΑΚ'ΛΕΗΣ, ΣΕΜΝΟΝ ΘΑΛΟΣ ΑΛΚΑΪΔΑΝ, ΠΑΤΡΙ ΕΟΡΤΑΝ ΤΕ ΚΤΙΣΗ ΠΛΕΙΣΤΟΜΒΡΟΤΟΝ ΤΕΘ'ΜΟΝ ΤΕ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΑΕΘ'ΛΩΝ, ΖΗΝΟΣ ΕΠ' ΕΚ'ΡΟΤΑΤΩ ΒΩΜΩ ΤΟΤ' ΑΥ ΧΡΗΣΤΗΡΙΟΝ ΘΕΣΘΑΙ ΚΕΛΕΥΣΕΝ.
ΕΞ ΟΥ ΠΟΛΥΚ'ΛΕΙΤΟΝ ΚΑΘ' ΕΛΛΑΝΑΣ ΓΕΝΟΣΣ ΙΑΜΙΔΑΝ:
ΟΛΒΟΣ ΑΜ' ΕΣΠΕΤΟ: ΤΙΜΩΝΤΕΣ Δ' ΑΡΕΤΑΣ ΕΣ ΦΑΝΕΡΑΝ ΟΔΟΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ: ΤΕΚΜΑΙΡΕΙ ΧΡΗΜ' ΕΚΑΣΤΟΝ: ΜΩΜΟΣ ΕΞ ΑΛΛΩΝ ΚΡΕΜΑΤΑΙ ΦΘΟΝΕΟΝΤΩΝ
ΤΟΙΣ, ΟΙΣ ΠΟΕ Π'ΡΩΤΟΙΣ ΠΕΡΙ ΔΩΔΕΚΑΤΟΝ ΔΡΟΜΟΝ
ΕΛΕΥΝΟΝΤΕΥΣΣΙΝ ΑΙΔΟΙΑ ΠΟΤΙΣΤΑΞΗ ΧΑΡΙΣ ΕΥΚΛΕΑ ΜΟΡΦΑΝ.
ΕΙ Δ' ΕΤΥΜΩΣ ΥΠΟ ΚΥΛΛΑΝΑΣ ΟΡΟΣ, ΑΓΗΣΙΑ, ΜΑΤΡΩΕΣ ΑΝΔΡΕΣ
ΝΑΙΕΤΑΟΝΤΕΣ ΕΔΩΡΗΣΑΝ ΘΕΩΝ ΚΑΡΥΚΑ ΛΙΤΑΙΣ ΘΥΣΙΑΙΣ
ΠΟΛΛΑ ΔΗ ΠΟΛΛΑΙΣΙΝ ΕΡΜΑΝ ΕΥΣΕΒΕΩΣ,
ΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΧΕΙ ΜΟΙΡΑΝ Τ' ΑΕΘΛΩΝ,
ΑΡΚΑΔΙΑΝ Τ' ΕΥΑΝΟΤΑ ΤΙΜΑ:
ΚΕΙΝΟΣ, Ω ΠΑΙ ΣΩΣΤΡΑΤΟΥ,
ΣΥΝ ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΩ ΠΑΡΙ Κ'ΡΑΙΝΕΙ ΣΕΘΕΝ ΕΥΤΥΧΙΑΝ.
ΔΟΞΑΝ ΕΧΩ ΤΙΝ' ΕΠΙ Γ'ΛΩΣΣΑ ΛΙΓΥΡΑΣ ΑΚΟΝΑΣ,
Α Μ' ΕΘΕΛΟΝΤΑ ΠΡΟΣΕΡΠΕΙ ΚΑΛΛΙΡΟΑΙΣΙ ΠΝΟΑΙΣ.
ΜΑΤΡΟΜΑΤΩΡ ΕΜΑ ΣΤΥΜ8ΦΑΛΙΣ, ΕΥΑΝΘΗΣ ΜΕΤΩΠΑ,
ΠΛΑΞΙΠΠΟΝ Α ΘΗΒΑΝ ΕΤΙΚΤΕΝ, ΤΑΣ ΕΡΑΤΕΙΝΟΝ ΥΔΩΡ
ΠΙΟΜΑΙ, ΑΝΔΡΑΣΙΝ ΑΙΧΜΑΤΑΙΣΙ ΠΛΕΚΩΝ
ΠΟΙΚΙΛΟΝ ΥΜΝΟΝ. ΟΤΡΥΝΟΝ ΝΥΝ ΕΤΑΙΡΟΥΣ,
ΑΙΝΕΑ, ΠΡΩΤΟΝ ΜΕΝ ΗΡΑΝ
ΠΑΡΘΕΝΙΑΝ ΚΕΛΑΔΗΣΑΙ,
ΓΝΩΝΑΙ Τ' ΕΠΕΙΤ', ΑΡΧΑΙΟΝ ΟΝΕΙΔΟΣ ΑΛΑΘΕΣΙΝ
ΛΟΓΟΙΣ ΕΙ ΦΕΥΓΟΜΕΝ, ΒΟΙΩΤΙΑΝ ΥΝ.
ΕΣΣΙ ΓΑΡ ΑΓΓΕΛΟΣ ΟΡΘΟΣ,
ΗΫΚΟΜΩΝ ΣΚΥΤΑΛΑ ΜΟΙΣΑΝ, ΓΛΥΚΥΣ ΚΡΑΤΗΡ ΑΓΑΦΘΕΓΚΤΩΝ ΑΟΙΔΑΝ:
ΕΙΠΟΝ ΔΕ ΜΕΜΝΑΣΘΑΙ ΣΥΡΑΚΟΣΣΑΝ ΤΕ ΚΑΙ ΟΡΤΥΓΙΑΣ:
ΤΑΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΘΑΡΩ ΣΚΑΠΤΩ ΔΙΕΠΩΝ, ΑΡΤΙΑ ΜΗΔΟΜΕΝΟΣ, ΦΟΙΚΙΚΟΠΕΖΑΝ ΑΜΦΕΠΕΙ ΔΑΜΑΤΡΑ ΛΕΥΚΙΠΠΟΥ ΤΕ ΘΥΓΑΤ'ΡΟΣ ΕΟΡΤΑΝ ΚΑΙ ΖΗΝΟΣ ΑΙΤΝΑΙΟΥ ΚΡΑΤΟΣ. ΑΔΥΛΟΓΟΙ ΔΕ ΝΙΝ ΛΥΡΑΙ ΜΟΛΠΑΙ ΤΕ ΓΙΝΩΣΚΟΝΤΙ. ΜΗ ΘΡΑΣΣΟΙ ΧΡΟΝΟΣ ΟΛΒΟΝ ΕΦΕΡΠΩΝ, ΣΥΝ ΔΕ ΦΙΛΟΦ'ΡΟΣΥΝΑΙΣ ΕΥ ΗΡΑΤΟΙΣ ΑΓΗΣΙΑ ΔΕΞΑΙΤΟ ΚΩΜΟΝ ΟΙΚΟΘΕΝ ΟΙΚΑΔ' ΑΠΟ ΣΤΥΜΦΑΛΙΩΝ ΤΕΙΧΕΩΝ ΠΟΤΙΝΙΣΟΜΕΝΟΝ, ΜΑΤΕΡ' ΕΥΜΗΛΙΟ ΛΕΙΠΟΝΤ' ΑΡΚΑΔΙΑΣ.
ΑΓΑΘΑΙ ΔΕ ΠΕΛΟΝΤ' ΕΝ ΧΕΙΜΕΡΙΑ ΝΥΚΤΙ ΘΟΑΣ ΕΚ ΝΑΟΣ ΑΠΕΣΚΙΜΦΘΑΙ ΔΥ' ΑΓΚΥΡΑΙ. ΘΕΟΣ ΤΩΝΔΕ ΚΕΙΝΩΝ ΤΕ Κ'ΛΥΤΑΝ ΑΙΣΑΝ ΠΑΡΕΧΟΙ ΦΙΛΕΩΝ.
ΔΕΣΠΟΤΑ ΠΟΝΤΟΜΕΔΟΝ, ΕΥΘΥΝ ΔΕ ΠΛΟΟΝ ΚΑΜΑΤΩΝ ΕΚΤΟΣ ΕΟΝΤΑ ΔΙΔΟΙ, ΧΡΥΣΑΛΑΚΑΤΟΙΟ ΠΟΣΙΣ ΑΜΦΙΡΤΙΤΑΣ, ΕΜΩΝ Δ' ΥΜΝΩΝ ΑΕΞ' ΕΥΤΕΡΠΕΣ ΑΝΘΟΣ.
7.
ΦΙΑΛΑΝ ΩΣ ΕΙ ΤΙΣ ΑΦ'ΝΕΙΑΣ ΑΠΟ ΧΕΙΡΟΣ ΕΛΩΝ ΕΝΔΟΝ ΑΜΠΕΛΟΥ ΚΑΧΛΑΖΟΙΣΑΝ ΔΡΟΣΩ ΔΩΡΗΣΕΤΑΙ ΝΕΑΝΙΑ ΓΑΜΒΡΩ ΠΡΟΠΙΝΩΝ ΟΙΚΟΘΕΝ ΟΙΚΑΔΕ, ΠΑΓΧΡΥΣΟΝ, ΚΟΡΥΦΑΝ ΚΤΕΑΝΩΝ, ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ ΤΕ ΧΑΡΙΝ ΚΑΔΟΣ ΤΕ ΤΙΜΑΣΑΙΣ ΝΕΟΝ, ΕΝ ΔΕ ΦΙΛΩΝ ΠΑΡΕΟΝΤΩΝ ΘΗΚΕ ΝΙΝ ΖΑΛΩΤΟΝ ΟΜΟΦ'ΡΟΝΟΣ ΕΥΝΑΣ:
ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΕΚΤΑΡ ΧΥΤΟΝ, ΜΟΙΣΑΝ ΔΟΣΙΝ, ΑΕΘΛΟΦΟΡΟΙΣ ΑΝΔΡΑΣΙΝ ΠΕΜΠΩΝ, ΓΛΥΚΥΝ ΚΑΡΠΟΝ ΦΡΕΝΟΣ, ΙΛΑΣΚΟΜΑΙ, ΟΛΥΜΠΙΑ ΠΥΘΟΙ ΤΕ ΝΙΚΩΝΤΕΣΣΙΝ: Ο Δ' ΟΛΒΙΟΣ, ΟΝ ΦΑΜΑΙ ΚΑΤΕΧΩΝΤ' ΑΓΑΘΑΙ:
ΑΛΛΟΤΕ Δ' ΑΛΛΟΝ ΕΠΟΠΤΕΥΕΙ ΧΑΡΙΣ ΖΩΘΑΛΜΙΟΣ ΑΔΥΜΕΛΕΙ
ΘΑΜΑ ΜΕΝ ΦΟΡΜΙΓΓΙ ΠΑΜΦΩΝΟΙΣΙ Τ' ΕΝ ΕΝΤΕΣΙΝ ΑΥΛΩΝ.
ΚΑΙ ΝΥΝ ΥΠ' ΑΜΦΟΤΕΡΩΝ ΣΥΝ ΔΙΑΓΟΡΑ ΚΑΤΕΒΑΝ, ΤΑΝ ΠΟΝΤΙΑΝ
ΥΜΝΕΩΝ, ΠΑΙΔ' ΑΦ'ΡΟΔΙΤΑΣ ΑΕΛΙΟΙΟΤΕ ΝΥΜΦΑΝ, ΡΟΔΟΝ,
ΕΥΘΥΜΑΧΑΝ ΟΦΡΑ ΠΕΛΩΡΙΟΝ ΑΝΔΡΑ ΠΑΡ' ΑΛΦΕΙΩ ΣΤΕΦΑΝΩΣΑΜΕΝΟΝ
ΑΙΝΕΣΩ ΠΥΓ΄ΜΑΣ ΑΠΟΙΝΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΚΑΣΤΑΛΙΑ, ΠΑΤΕΡΑ ΤΕ ΔΑΜΑΓΗΤΟΝ ΑΔΟΝΤΑ ΔΙΚΑ, ΑΣΙΑΣ ΕΥΡΥΧΟΡΟΥ ΤΡΙΠΟΛΙΝ ΝΑΣΟΝ ΠΕΛΑΣ
ΕΜΒΟΛΩ ΝΑΙΟΝΤΑΣ ΑΡΓΕΙΑ ΣΥΝ ΑΙΧΜΑ.
ΕΘΕΛΗΣΩ ΤΟΙΣΙΝ ΕΞ ΑΡΧΑΣ ΑΠΟ ΤΛΑΠΟΛΕΜΟΥ ΞΥΝΟΝ ΑΓΓΕΛΛΩΝ ΔΙΟΡΘΩΣΑΙ ΛΟΓΟΝ, ΗΡΑΚ'ΛΕΟΣ ΕΥΡΥΣΘΕΝΕΙ ΓΕΝΝΑ. ΤΟ ΜΕΝ ΓΑΡ ΠΑΤ'ΡΟΘΕΝ ΕΚ ΔΙΟΣ ΕΥΧΟΝΤΑΙ: ΤΟ Δ' ΑΜΥΝΤΟΡΙΔΑΙ ΜΑΤΡΟΘΕΝ ΑΣΤΥΔΑΜΕΙΑΣ.
ΑΜΦΙ Δ' ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΦΡΑΣΙΝ ΑΜΠΛΑΚΙΑΙ ΑΝΑΡΙΘ'ΜΗΤΟΙ ΚΡΕΜΑΝΤΑΙ: ΤΟΥΤΟ Δ' ΑΜΑΧΑΝΟΝ ΕΥΡΕΙΝ, ΟΤΙ ΝΥΝ ΕΝ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑ ΦΕΡΤΑΤΟΝ ΑΝΔΡΙ ΤΥΧΕΙΝ.
ΚΑΙ ΓΑΡ ΑΛΚΜΗΝΑΣ ΚΑΣΙΓ'ΝΗΤΟΝ ΝΟΘΟΝ ΣΚΑΠΤΩ ΘΕΝΩΝ
ΣΚΛΗΡΑΣ ΕΛΑΙΑΣ ΕΚΤΑΝΕΝ ΤΙΡΥΝΘΙ ΛΙΚΥΜΝΙΟΝ ΕΛΘΟΝΤ' ΕΚ ΘΑΛΑΜΩΝ ΜΙΔΕΑΣ
ΤΑΣΔΕ ΠΟΤΕ ΧΘΟΝΟΣ ΟΙΚΙΣΤΗΡ ΧΟΛΩΘΕΙΣ. ΑΙ ΔΕ ΦΡΕΝΩΝ ΤΑΡΧΑΙ
ΠΑΡΕΠΛΑΓΞΑΝ ΚΑΙ ΣΟΦΟΝ. ΜΑΝΤΕΥΣΑΤΟ Δ' ΕΣ ΘΕΟΝ ΕΛΘΩΝ.
ΤΩ ΜΕΝ Ο ΧΡΥΣΟΚΟΜΑΣ ΕΥΩΔΕΟΣ ΕΞ ΑΔΥΤΟΥ ΝΑΩΝ ΠΛΟΟΝ
ΕΙΠΕ ΛΕΡΝΑΙΑΣ ΑΠ' ΑΚΤΑΣ ΕΥΘΥΝ ΕΣ ΑΜΦΙΘΑΛΑΣΣΟΝ ΝΟΜΟΝ,
ΕΝΘΑ ΠΟΤΕ Β'ΡΕΧΕ ΘΕΩΝ ΒΑΣΙΛΕΥΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΧΡΥΣΕΑΙΣ ΝΙΦΑΔΕΣΣΙ ΠΟΛΙΝ,
ΑΝΙΧ, ΑΦΑΙΣΤΟΥ ΤΕΧΝΑΙΣΙΝ ΧΑΛΚΕΛΑΤΩ ΠΕΛΕΚΕΙ ΠΑΤΕΡΟΣ ΑΘΑΝΑΙΑ ΚΟΡΥΦΑΝ ΚΑΤ' ΑΚΡΑΝ ΑΝΟΡΟΥΣΑΙΣ' ΑΛΑΛΑΞΕΝ ΥΠΕΡΜΑΚΕΙ ΒΟΑ.
ΟΥΡΑΝΟΣ Δ' ΕΦ'ΡΙΞΕ ΝΙΝ ΚΑΙ ΓΑΙΑ ΜΑΤΗΡ.
ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΦΑΥΣΙΜΒΡΟΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ ΥΠΕΡΙΟΝΙΔΑΣ
ΜΕΛΛΟΝ ΕΝΤΕΙΛΕΝ ΦΥΛΑΞΑΣΘΑΙ ΧΡΕΟΣ ΠΑΙΣΙΝ ΦΙΛΟΙΣ,
ΩΣ ΑΝ ΘΕΑ ΠΡΩΤΟΙ ΚΤΙΣΑΙΕΝ ΒΩΜΟΝ ΕΝΑΡΓΕΑ, ΚΑΙ ΣΕΜΝΑΝ ΘΥΣΙΑΝ ΘΕΜΕΝΟΙ
ΠΑΤ'ΡΙ ΤΕ ΘΥΜΟΝ ΙΑΝΑΙΕΝ ΚΥΡΑ Τ' ΕΓΧΕΙΒΡΟΜΩ. ΕΝ Δ' ΑΡΕΤΑΝ
ΕΒΑΛΕΝ ΚΑΙ ΧΑΡΜΑΤ' ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙ ΠΡΟΜΑΘΕΟΣ ΑΙΔΩΣ:
ΕΠΙ ΜΑΝ ΒΑΙΝΕΙ ΤΙ ΚΑΙ ΛΑΘΑΣ ΑΤΕΚΜΑΡΤΑ ΝΕΦΟΣ,
ΚΑΙ ΠΑΡΕΛΚΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΟΡΘΑΝ ΟΔΟΝ ΕΞΩ ΦΡΕΝΩΝ.
ΚΑΙ ΤΟΙ ΓΑΡ ΑΙΘΟΙΣΑΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΣΠΕΡΜ' ΑΝΕΒΑΝ ΦΛΟΓΟΣ ΟΥ. ΤΕΥΞΑΝ Δ' ΑΠΥΡΟΙΣ ΙΕΡΟΙΣ ΑΛΣΟΣ ΕΝ ΑΚ'ΡΟΠΟΛΕΙ. ΚΕΙΝΟΙΣΙ ΜΕΝ ΞΑΝΘΑΝ ΑΓΑΓΩΝ ΝΕΦΕΛΑΝ ΖΕΥΣ ΠΟΛΥΝ ΥΣΕ Χ'ΡΥΣΟΝ: ΑΥΤΑ ΔΕ ΣΦΙΣΙΝ ΩΠΑΣΕ ΤΕΧ΄ΝΑΝ
ΠΑΣΑΝ ΕΠΙΧΘΟΝΙΩΝ ΓΛΑΥΚΩΠΙΣ ΑΡΙΣΤΟΠΟΝΟΙΣ ΧΕΡΣΙ Κ'ΡΑΤΕΙΝ.
ΕΡΓΑ ΔΕ ΖΩΟΙΣΙΝ ΕΡΠΟΝΤΕΣΣΙ Θ' ΟΜΟΙΑ ΚΕΛΕΥΘΟΙ ΦΕΡΟΝ:
ΗΝ ΔΕ ΚΛΕΟΣ ΒΑΘΥ. ΔΑΕΝΤΙ ΔΕ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ
ΜΕΙΖΩΝ ΑΔΟΛΟΣ ΤΕΛΕΘΕΙ.
ΦΑΝΤΙ Δ' ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΑΛΑΙΑΙ ΡΗΣΙΕΣ, ΟΥΠΩ, ΟΤΕ ΧΘΟΝΑ ΔΑΤΕΟΝΤΟ ΖΕΥΣ ΤΕ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ, ΦΑΝΕΡΑΝ ΕΝ ΠΕΛΑΓΕΙ ΡΟΔΟΝ ΕΜΜΕΝ ΠΟΝΤΙΩ,
ΑΛΜΥΡΟΙΣ Δ' ΕΝ ΒΕΝΘΕΣΙΝ ΝΑΣΟΝ ΚΕΚΡΥΦΘΑΙ.
ΑΠΕΟΝΤΟΣ Δ' ΟΥΤΙΣ ΕΝΔΕΙΞΕΝ ΛΑΧΟΣ ΑΕΛΙΟΥ:
ΚΑΙ ΡΑ ΝΙΝ ΧΩΡΑΣ ΑΚΛΑΡΩΤΟΝ ΛΙΠΟΝ,
ΑΓ'ΝΟΝ ΘΕΟΝ.
ΜΝΑΣΘΕΝΤΙ ΔΕ ΖΕΥΣ ΑΜΠΑΛΟΝ ΜΕΛΛΕΝ ΘΕΜΕΝ. ΑΛΛΑ ΝΙΝ ΟΥΚ ΕΙΑΣΕΝ: ΕΠΕΙ ΠΟΛΙΑΣ ΕΙΠΕ ΤΙΝ' ΑΥΤΟΣ ΟΡΑΝ ΕΝΔΟΝ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΑΥΞΟΜΕΝΑΝ ΠΕΔΟΘΕΝ
ΠΟΛΥΒΟΣΚΟΝ ΓΑΙΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙ ΚΑΙ ΕΥΦΡΟΝΑ ΜΗΛΟΙΣ.
ΕΚΕΛΕΥΣΕΝ Δ' ΑΥΤΙΚΑ Χ'ΡΥΣΑΜΠΥΚΑ ΜΕΝ ΛΑΧΕΣΙΝ
ΧΕΙΡΑΣ ΑΝΤΕΙΝΑΙ, ΘΕΩΝ Δ' ΟΡΚΟΝ ΜΕΓΑΝ
ΜΗ ΠΑΡΦΑΜΕΝ, ΑΛΛΑ Κ'ΡΟΝΟΥ ΣΥΝ ΠΑΙΔΙ ΝΕΥΣΑΙ,
ΦΑΕΝΝΟΝ ΕΣ ΑΙΘΕΡΑ ΜΙΝ ΠΕΜΦΘΕΙΣΑΝ ΕΑ ΚΕΦΑΛΑ
ΕΞΟΠΙΣΩ ΓΕΡΑΣ ΕΣΣΕΣΘΑΙ. ΤΕΛΕΥΤΑΘΕΝ ΔΕ ΛΟΓΩΝ ΚΟΡΥΦΑΙ
ΕΝ ΑΛΑΘΕΙΑ ΠΕΤΟΙΣΑΙ: ΒΛΑΣΤΕ ΜΕΝ ΕΞ ΑΛΟΣ ΥΓ'ΡΑΣ
ΝΑΣΟΣ, ΕΧΕΙ ΤΕ ΜΙΝ ΟΞΕΙΑΝ Ο ΓΕΝΕΘ'ΛΙΟΣ ΑΚΤΙΝΩΝ ΠΑΤΗΡ,
ΠΥΡ ΠΝΕΟΝΤΩΝ ΑΡΧΟΣ ΙΠΠΩΝ:
ΕΝΘΑ ΡΟΔΩ ΠΟΤΕ ΜΙΧΘΕΙΣ ΤΕΚΕΝ ΕΠΤΑ ΣΟΦΩΤΑΤΑ ΝΟΗΜΑΤ' ΕΠΙ Π'ΡΟΤΕΡΩΝ
ΑΝΔΡΩΝ ΠΑΡΑΔΕΞΑΜΕΝΟΥΣ ΠΑΙΔΑΣ, ΩΝ ΕΙΣ ΜΕΝ ΚΑΜΙΡΟΝ
ΠΡΕΣΒΥΤΑΤΟΝ ΤΕ ΙΑΛΥΣΟΝ ΕΤΕΚΕΝ ΛΙΝΔΟΝ Τ': ΑΠΑΤΕΡΘΕ Δ' ΕΧΟΝ
ΔΙΑ ΓΑΙΑΝ ΤΡΙΧΑ ΔΑΣΣΑΜΕΝΟΙ ΠΑΤ'ΡΩΙΑΝ ΑΣΤΕΩΝ ΜΟΙΡΑΣ, ΚΕΚΛΗΝΤΑΙ ΔΕ ΣΦΙΝ ΕΔ'ΡΑΙ.
ΤΟΘΙ ΛΥΤ'ΡΟΝ ΣΥΜΦΟΡΑΣ ΟΙΚΤΡΑΣ ΓΛΥΚΥ ΤΛΑΠΟΛΕΜΩ ΙΣΤΑΤΑΙ ΤΙΡΥΝΘΙΩΝ ΑΡΧΑΓΕΤΑ, ΩΣΠΕΡ ΘΕΩ, ΜΗΛΩΝ ΤΕ ΚΝΙΣΑΕΣΣΑ ΠΟΜΠΑ
ΚΑΙ ΚΡΙΣΙΣ ΑΜΦ' ΑΕΘΛΙΟΣ. ΤΩΝ ΑΝΘΕΣΙ ΔΙΑΓΟΡΑΣ
ΕΣΤΕΦΑΝΩΣΑΤΟ ΔΙΣ, ΚΛΕΙΝΑ Τ' ΕΝ ΙΣΘΜΩ ΤΕΤ'ΡΑΚΙΣ ΕΥΤΥΧΕΩΝ,
ΝΕΜΕΑ Τ' ΑΛΛΑΝ ΕΠ' ΑΛΛΑ, ΚΑΙ ΚΡΑΝΑΑΙΣ ΕΝ ΑΘΑΝΑΙΣ.
Ο Τ' ΕΝ ΑΡΓΕΙ ΧΑΛΚΟΣ ΕΓΝΩ ΝΙΝ, ΤΑ Τ' ΕΝ ΑΡΚΑΔΙΑ
ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΘΗΒΑΙΣ, ΑΓΩΝΕΣ Τ΄ΕΝΝΟΜΟΙ ΒΟΙΩΤΙΩΝ,
ΠΕΛΛΑΝΑ Τ': ΑΙΓΙΝΑ ΤΕ ΝΙΚΩΝΘ' ΕΞΑΚΙΣ: ΕΝ ΜΕΓΑΡΟΙΣΙΝ Τ' ΟΥΧ ΕΤΕΡΟΝ ΛΙΘΙΝΑ ΨΑΘΟΣ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟΝ. ΑΛΛ' Ω ΖΕΥ ΠΑΤΕΡ, ΝΩΤΟΙΣΙΝ ΑΤΑΒΥΡΙΟΥ
ΜΕΔΕΩΝ, ΤΙΜΑ ΜΕΝ ΥΜΝΟΥ ΤΕΘ'ΜΟΝ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΑΣ,
ΑΝΔΡΑ ΤΕ ΠΥΞ ΑΡΕΤΑΝ ΕΥΡΟΝΤΑ. ΔΙΔΟΙ ΤΕ ΟΙ ΑΙΔΟΙΑΝ ΧΑΡΙΝ
ΚΑΙ ΠΟΤ' ΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΞΕΙΝΩΝ. ΕΠΕΙ ΥΒ'ΡΙΟΣ ΕΧΘΡΑΝ ΟΔΟΝ
ΕΥΘΥΠΟΡΕΙ, ΣΑΦΑ ΔΑΕΙΣ Α ΤΕ ΟΙ ΠΑΤΕΡΩΝ
ΟΡΘΑΙ ΦΡΕΝΕΣ ΕΞ ΑΓΑΘΩΝ ΕΧ'ΡΕΟΝ. ΜΗ ΚΡΥΠΤΕ ΚΟΙΝΟΝ
ΣΠΕΡΜ' ΑΠΟ ΚΑΛΛΙΑΝΑΚΤΟΣ:
ΕΡΑΤΙΔΑΝ ΤΟΙ ΣΥΝ ΧΑΡΙΤΕΣΣΙΝ ΕΧΕΙ ΘΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΣ: ΕΝ ΔΕ ΜΙΑ ΜΟΙΡΑ ΧΡΟΝΟΥ ΑΛΛΟΤ' ΑΛΛΟΙΑΙ ΔΙΑΙΘΥΣΣΟΙΣΙΝ ΑΥΡΑΙ.
8.
ΜΑΤΕΡ Ω ΧΡΥΣΟΣΤΕΦΑΝΩΝ ΑΕΘΛΩΝ, ΟΥΛΥΜΠΙΑ, ΔΕΣΠΟΙΝ' ΑΛΑΘΕΙΑΣ, ΙΝΑ ΜΑΝΤΙΕΣ ΑΝΔΡΕΣ ΕΜΠΥΡΟΙΣ ΤΕΚΜΑΙΡΟΜΕΝΟΙ ΠΑΡΑΠΕΙΡΩΝΤΑΙ ΔΙΟΣ ΑΡΓΙΚΕΡΑΥΝΟΥ, ΕΙ ΤΙΝ' ΕΧΕΙ ΛΟΓΟΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΕΡΙ
ΜΑΙΟΜΕΝΩΝ ΜΕΓΑΛΑΝ ΑΡΕΤΑΝ ΘΥΜΩ ΛΑΒΕΙΝ,
ΤΩΝ ΔΕ ΜΟΧΘΩΝ ΑΜΠΝΟΑΝ.
ΑΝΕΤΑΙ ΔΕ Π'ΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΕΥΣΕΒΙΑΣ ΑΝΔΡΩΝ ΛΙΤΑΙΣ:
ΑΛΛ' Ω ΠΙΣΑΣ ΕΥΔΕΝΔΡΟΝ ΕΠ' ΑΛΦΕΩ ΑΛΣΟΣ, ΤΟΝΔΕ ΚΩΜΟΝ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΑΦΟΡΙΑΝ ΔΕΞΑΙ. ΜΕΓΑ ΤΟΙ ΚΛΕΟΝ ΑΙΕΙ,
ΩΤΙΝΙ ΣΟΝ ΓΕΡΑΣ ΕΣΠΕΤ' ΑΓ'ΛΑΟΝ.
ΑΛΛΑ Δ' ΕΠ' ΑΛΛΟΝ ΕΒΑΝ ΑΓΑΘΩΝ, ΠΟΛΛΑΙ Δ' ΟΔΟΙ
ΣΥΝ ΘΕΟΙΣ ΕΥΠΡΑΓΙΑΣ.
ΤΙΜΟΣΘΕΝΕΣ, ΥΜΜΕ Δ' ΕΚΛΑΡΩΣΕΝ ΠΟΤΜΟΣ ΖΗΝΙ ΓΕΝΕΘ'ΛΙΩ: ΟΣ ΣΕ ΜΕΝ ΝΕΜΕΑ ΠΡΟΦΑΤΟΝ, ΑΛΚΙΜΕΔΟΝΤΑ ΔΕ ΠΑΡ ΚΡΟΝΟΥ ΛΟΦΩ
ΘΗΚΕΝ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΑΝ.
ΗΝ Δ' ΕΣΟΡΑΝ ΚΑΛΟΣ, ΕΡΓΩ Τ' ΟΥ ΚΑΤΑ ΕΙΔΟΣ ΕΛΕΓΧΩΝ ΕΞΕΠΕΝΕ Κ'ΡΑΤΕΩΝ
ΠΑΛΑ ΔΟΛΙΧΗΡΕΤΜΟΝ ΑΙΓΙΝΑΝ ΠΑΤΡΑΝ:
ΕΝΘΑ ΣΩΤΕΙΡΑ ΔΙΟΣ ΞΕΝΙΟΥ ΠΑΡΕΔ'ΡΟΣ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΘΕΜΙΣ
ΕΞΟΧ' ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΟΤΙ ΓΑΡ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΡΕΠΗ,
ΟΡΘΑ ΔΙΑΚ'ΡΙΝΑΙ ΦΡΕΝΙ ΜΗ ΠΑΡΑ ΚΑΙΡΟΝ ΔΥΣΠΑΛΕΣ: ΤΕΘ'ΜΟΣ ΔΕ ΤΙΣ ΑΘΑΝΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑΝΔ' ΑΛΙΕΡΚΕΑ ΧΩΡΑΝ ΠΑΝΤΟΔΑΠΟΙΣΙΝ ΥΠΕΣΤΑΣΕ ΞΕΝΟΙΣ
ΚΟΙΝΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑΝ Ο Δ' ΕΠΑΝΤΕΛΛΩΝ ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥΤΟ ΠΡΑΣΣΩΝ ΜΗ ΚΑΜΟΙ ΔΩΡΙΕΙ ΛΑΩ ΤΑΜΙΕΥΟΜΕΝΑΝ ΕΞ ΑΙΑΚΟΥ:
ΤΟΝ ΠΑΙΣ Ο ΛΑΤΟΥΣ ΕΥΡΥΜΕΔΩΝ ΤΕ ΠΟΣΕΙΔΑΝ, ΙΛΙΩ ΜΕΛΛΟΝΤΕΣ ΕΠΙ ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΤΕΥΞΑΙ, ΚΑΛΕΣΑΝΤΟ ΣΥΝΕΡΓΟΝ ΤΕΙΧΕΟΣ, ΗΝ ΟΤΙ ΝΙΝ ΠΕΠ'ΡΩΜΕΝΟΝ ΟΡΝΥΜΕΝΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΠΤΟΛΙΠΟΡΘΟΙΣ ΕΝ ΜΑΧΑΙΣ
ΛΑΒ'ΡΟΝ ΑΜΠΝΕΥΣΑΙ ΚΑΠΝΟΝ.
ΓΛΑΥΚΟΙ ΔΕ ΔΡΑΚΟΝΤΕΣ, ΕΠΕΙ ΚΤΙΣΘΗ ΝΕΟΝ, ΠΥΡΓΟΝ ΕΣΑΛΛΟΜΕΝΟΙ ΤΡΕΙΣ, ΟΙ ΔΥΟ ΜΕΝ ΚΑΠΕΤΟΝ, ΑΥΘΙ Δ' ΑΤΥΖΟΜΕΝΟΙ ΨΥΧΑΣ ΒΑΛΟΝ, ΕΙΣ Δ' ΕΝΟΡΟΥΣΕ ΒΟΑΣΑΙΣ.
ΕΝΝΕΠΕ Δ' ΑΝΤΙΟΝ ΟΡΜΑΙΝΩΝ ΤΕΡΑΣ ΕΥΘΥΣ ΑΠΟΛΛΩΝ:
"ΠΕΡΓΑΜΟΣ ΑΜΦΙ ΤΕΑΙΣ, ΗΡΩΣ, ΧΕΡΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΙΣ ΑΛΙΣΚΕΤΑΙ:
ΩΣ ΕΜΟΙ ΦΑΣΜΑ ΛΕΓΕΙ ΚΡΟΝΙΔΑ ΠΕΜΦΘΕΝ ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΟΥ ΔΙΟΣ:
ΟΥΚ ΑΤΕΡ ΠΑΙΔΩΝ ΣΕΘΕΝ, ΑΛΛ' ΑΜΑ ΠΡΩΤΟΙΣ ΑΡΞΕΤΑΙ
ΚΑΙ ΤΕΡΤΑΤΟΙΣ". ΩΣ ΗΡΑ ΘΕΟΣ ΣΑΦΑ ΕΙΠΑΙΣ ΞΑΝΘΟΝ ΗΠΕΙΓΕΝ ΚΑΙ ΑΜΑΖΟΝΑΣ ΕΥΙΠΠΟΥΣ ΚΑΙ ΕΣ ΙΣΤΡΟΝ ΕΛΑΥΝΩΝ.
ΟΡΣΟΤΡΙΑΙΝΑ Δ' ΕΠ' ΙΣΘΜΩ ΠΟΝΤΙΑ ΑΡΜΑ ΘΟΟΝ ΤΑΝΥΕΝ,
ΑΠΟΠΕΜΠΩΝ ΑΙΑΚΟΝ ΔΕΥΡ' ΑΝ' ΙΠΠΟΙΣ ΧΡΥΣΕΑΙΣ
ΚΑΙ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΕΙΡΑΔ΄ΕΠΟΨΟΜΕΝΟΣ ΔΑΙΤΙΚ'ΛΥΤΑΝ.
ΤΕΡΠΟΝ Δ' ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΙΣΟΝ ΕΣΣΕΤΑΙ ΟΥΔΕΝ.
ΕΙ Δ' ΕΓΩ ΜΕΛΗΣΙΑ ΕΞ ΑΓΕΝΕΙΩΝ
ΚΥΔΟΣ ΑΝΕΔ'ΡΑΜΟΝ ΥΜΝΩ, ΜΗ ΒΑΛΕΤΩ ΜΕ ΛΛΙΘΩ ΤΡΑΧΕΙ ΦΘΟΝΟΣ:
ΚΑΙ ΝΕΜΕΑ ΓΑΡ ΟΜΩΣ ΕΡΕΩ ΤΑΥΤΑΝ ΧΑΡΙΝ,
ΤΑΝ Δ' ΕΠΕΙΤ' ΑΝΔΡΩΝ ΜΑΧΑΣ ΕΚ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ. ΤΟ ΔΙΔΑΞΑΣΘΑΙ ΔΕ ΤΟΙ
ΕΙΔΟΤΙ ΡΑΤΕΡΟΝ: ΑΓ'ΝΩΜΟΝ ΔΕ ΤΟ ΜΗ ΠΡΟΜΑΘΕΙΝ:
ΚΟΥΦΟΤΕΡΑΙ ΓΑΡ ΑΠΕΙΡΑΤΩΝ ΦΡΕΝΕΣ.
ΚΕΙΝΑ ΔΕ ΚΕΙΝΟΣ ΑΝ ΕΙΠΟΙ ΕΡΓΑ ΠΕΡΑΙΤΕΡΟΝ ΑΛΛΩΝ, ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΔΡΑ ΠΡΟΒΑΣΕΙ ΕΞ ΙΕΡΩΝ ΑΕΘΛΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΠΟΘΕΙΝΟΤΑΤΑΝ ΔΟΞΑΝ ΦΕΡΕΙΝ.
ΝΥΝ ΜΕΝ ΑΥΤΩ ΓΕΡΑΣ ΑΛΚΙΜΕΔΩΝ ΝΙΚΑΝ ΤΡΙΑΚΟΣΤΑΝ ΕΛΩΝ:
ΟΣ ΤΥΧΑ ΜΕΝ ΔΑΙΜΟΝΟΣ, ΑΝΟΡΕΑΣ Δ' ΟΥΚ ΑΜΠΛΑΚΩΝ
ΕΝ ΤΕΤ'ΡΑΣΙΝ ΠΑΙΔΩΝ ΑΠΕΘΗΚΑΤΟ ΓΥΙΟΙΣ
ΝΟΣΤΟΝ ΕΧΘΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΑΤΙΜΟΤΕΡΑΝ ΓΛΩΣΣΑΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚ'ΡΥΦΟΝ ΟΙΜΟΝ,
ΠΑΤ'ΡΙ ΔΕ ΠΑΤ'ΡΟΣ ΕΝΕΠ'ΝΕΥΣΕΝ ΜΕΝΟΣ
ΓΗΡΑΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΝ:
ΑΪΔΑ ΤΟΙ ΛΑΘΕΤΑΙ ΑΡΜΕΝΑ Π'ΡΑΞΑΙΣ ΑΝΗΡ.
ΑΛΛ' ΕΜΕ Χ'ΡΗ ΜΝΑΜΟΣΥΝΑΝ ΑΝΕΓΕΙΡΟΝΤΑ Φ'ΡΑΣΑΙ
ΧΕΙΡΩΝ ΑΩΤΟΝ ΒΛΕΨΙΑΔΑΙΣ ΕΠΙΝΙΚΟΝ, ΕΚΤΟΣ ΟΙΣ ΗΔΗ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΕΡΙΚΕΙΤΑΙ
ΦΥΛΛΟΦΟΡΩΝ ΑΠ' ΑΓΩΝΩΝ.
ΕΣΤΙ ΔΕ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑΝΟΝΤΕΣΣΙΝ ΜΕΡΟΣ ΚΑΝ ΝΟΜΟΝ ΕΡΔΟΜΕΝΩΝ:
ΚΑΤΑΚΡΥΠΤΕΙ Δ' ΟΥ ΚΟΝΙΣ
ΣΥΓΓΟΝΩΝ ΚΕΔ'ΝΑΝ ΧΑΡΙΝ.
ΕΡΜΑ ΔΕ ΘΥΓΑΤ'ΡΟΣ ΑΚΟΥΣΑΙΣ ΙΦΙΩΝ ΑΓΓΕΛΙΑΣ, ΕΝΕΠΟΙ ΚΕΝ ΚΑΛΛΙΜΑΧΩ ΛΙΠΑΤΡΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑ, ΟΝ ΣΦΙ ΖΕΥΣ ΓΕΝΕΙ ΩΠΑΣΕΝ. ΕΣΛΑ Δ' ΕΠ' ΕΣΛΟΙΣ ΕΡΓΑ ΘΕΛΟΙ ΔΟΜΕΝ, ΟΞΕΙΑΣ ΔΕ ΝΟΣΟΥΣ ΑΠΑΛΑΛΚΟΙ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΜΦΙ ΚΑΛΩΝ ΜΟΙΡΑ ΝΕΜΕΣΙΝ ΔΙΧΟΒΟΥΛΟΝ ΜΗ ΘΕΜΕΝ:
ΑΛΛ' ΑΠΗΜΑΝΤΟΝ ΑΓΩΝ ΒΙΟΤΟΝ ΑΥΤΟΥΣ Τ' ΑΕΞΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΝ.
9.
ΤΟ ΜΕΝ ΑΡΧΙΛΟΧΟΥ ΜΕΛΟΣ ΦΩΝΑΕΝ ΟΛΥΜΠΙΑ, ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ Ο ΤΡΙΠ'ΛΟΟΣ ΚΕΧΛΑΔΩΣ ΑΡΚΕΣΕ Κ'ΡΟΝΙΟΝ ΠΑΡ' ΟΧΘΟΝ ΑΓΕΜΟΝΕΥΣΑΙ ΚΩΜΑΖΟΝΤΙ ΦΙΛΟΙΣ ΕΦΑΡΜΟΣΤΩ ΣΥΝ ΕΤΑΙΡΟΙΣ:
ΑΛΛΑ ΝΥΝ ΕΚΑΤΑΒΟΛΩΝ ΜΟΙΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΞΩΝ ΔΙΑ ΤΕ ΦΟΙΝΙΚΟΣΤΕΡΟΠΑΝ ΣΕΜΝΟΝ Τ' ΕΠΙΝΕΙΜΑΙ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΝ ΑΛΙΔΟΣ
ΤΟΙΟΙΣΔΕ ΒΕΛΕΣΣΙΝ, ΤΟ ΔΗ ΠΟΤΕ ΛΥΔΟΣ ΗΡΩΣ ΠΕΛΟΨ
ΕΞΑΡΑΤΟ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ ΕΔ'ΝΟΝ ΙΠΠΟΔΑΜΕΙΑΣ:
ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ Δ' ΙΕΙ ΓΛΥΚΥΝ ΠΥΘΩΝΑΔ' ΟΪΣΤΟΝ: ΟΥΤΟΙ ΧΑΜΑΙΠΕΤΕΩΝ ΛΟΓΩΝ ΕΦΑΨΕΣΙ, ΑΝΔΡΟΣ ΑΜΦΙ ΠΑΛΑΙΣΜΑΣΙΝ ΦΟΡΜΙΓΓ΄ΕΛΕΛΙΖΩΝ
ΚΛΕΙΝΑΣ ΕΞ ΟΠΟΕΝΤΟΣ: ΑΙΝΗΣΑΙΣ Ε ΚΑΙ ΥΙΟΝ,
ΑΝ ΘΕΜΙΣ ΘΥΓΑΤΗΡ ΤΕ ΟΙ ΣΩΤΕΙΡΑ ΛΕΛΟΓΧΕΝ
ΜΕΓΑΛΟΔΟΞΟΣ ΕΥΝΟΜΙΑ. ΘΑΛΛΕΙ Δ' ΑΡΕΤΑΙΣΙΝ
ΣΟΝ ΤΕ, ΚΑΣΤΑΛΙΑ, ΠΑΡΑ ΑΛΦΕΟΥ ΤΕ ΡΕΕΘ'ΡΟΝ:
ΟΘΕΝ ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΑΩΤΟΙ ΚΛΥΤΑΝ ΛΟΚ'ΡΩΝ ΕΠΑΕΙΡΟΝΤΙ ΜΑΤΕΡ' ΑΓ'ΛΑΟΔΕΝΔΡΟΝ.
ΕΓΩ ΔΕ ΤΟΙ ΦΙΛΑΝ ΠΟΛΙΝ ΜΑΛΕΡΑΙΣ ΕΠΙΦ'ΛΕΓΩΝ ΑΟΙΔΑΙΣ,
ΚΑΙ* ΑΓΑΝΟΡΟΣ ΙΠΠΟΥ ΘΑΣΣΟΝ ΚΑΙ ΝΑΟΣ ΥΠΟΠΤΕΡΟΥ ΠΑΝΤΑ
ΑΓΓΕΛΙΑΝ ΠΕΜΨΩ ΤΑΥΤΑΝ, ΕΙ ΣΥΝ ΤΙΝΙ ΜΟΙΡΙΔΙΩ ΠΑΛΑΜΑ
ΕΞΑΙΡΕΤΟΝ ΧΑΡΙΤΩΝ ΝΕΜΟΜΑΙ ΚΑΠΟΝ:
ΚΕΙΝΑΙ ΓΑΡ ΩΠΑΣΑΝ ΤΑ ΤΕΡΠΝ': ΑΓΑΘΟΙ
ΔΕ ΚΑΙ ΣΟΦΟΙ ΚΑΤΑ ΔΑΙΜΟΝ' ΑΝΔΡΕΣ ΕΓΕΝΟΝΤ': ΕΠΕΙ ΑΝΤΙΟΝ
ΠΩΣ ΑΝ ΤΡΙΟΔΟΝΤΟΣ ΗΡΑΚ'ΛΕΗΣ ΣΚΥΤΑΛΟΝ ΤΙΝΑΞΕ ΧΕΡΣΙΝ,
ΑΝΙΚ' ΑΜΦΙ ΠΥΛΟΝ ΣΤΑΘΕΙΣ ΗΡΕΙΔΕ ΠΟΣΕΙΔΑΝ,
ΗΡΕΙΔΕΝ ΔΕ ΝΙΝ ΑΡΓΥΡΕΩ ΤΟΞΩ ΠΟΛΕΜΙΖΩΝ
ΦΟΙΒΟΣ, ΟΥΔ' ΑΪΔΑΣ ΑΚΙΝΗΤΑΝ ΕΧΕ ΡΑΒΔΟΝ,
ΒΡΟΤΕΑ ΣΩΜΑΘ' Α ΚΑΤΑΓΕΙ ΚΟΙΛΑΝ ΠΡΟΣ ΑΓΥΙΑΝ
ΘΝΑΣΚΟΝΤΩΝ; ΑΠΟ ΜΟΙ ΛΟΓΟΝ
ΤΟΥΤΟΝ, ΣΤΟΜΑ, ΡΙΨΟΝ:
ΕΠΕΙ ΤΟ ΓΕ ΛΟΙΔΟΡΗΣΑΙ ΘΕΟΥΣ ΕΧΘΡΑ ΣΟΦΙΑ, ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΥΧΑΣΘΑΙ ΠΑΡΑ ΚΑΙΡΟΝ ΜΑΝΙΑΙΣΙΝ ΥΠΟΚ'ΡΕΚΕΙ.
ΜΗ ΝΥΝ ΛΑΛΑΓΕΙ ΤΑ ΤΟΙΑΥΤ': ΕΑ ΠΟΛΕΜΟΝ ΜΑΧΑΝ ΤΕ ΠΑΣΑΝ
ΧΩΡΙΣ ΑΘΑΝΑΤΩΝ: ΦΕΡΟΙΣ ΔΕ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΙΑΣ
ΑΣΤΕΙ ΓΛΩΣΣΑΝ, ΙΝ' ΑΙΟΛΟΒ'ΡΕΝΤΑ ΔΙΟΣ ΑΙΣΑ
ΠΥΡΡΑ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ΤΕ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ ΚΑΤΑΒΑΝΤΕ
ΔΟΜΟΝ ΕΘΕΝΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, ΑΤΕΡ Δ' ΕΥΝΑΣ ΟΜΟΔΑΜΟΝ
ΚΤΙΣΣΑΣΘΑΝ ΛΙΘΙΝΟΝ ΓΟΝΟΝ:
ΛΑΟΙ Δ' ΟΝΥΜΑΣΘΕΝ.
ΕΓΕΙΡ' ΕΠΕΩΝ ΣΦΙΝ ΟΙΜΟΝ ΛΙΓΥΝ,
ΑΙΝΕΙ ΔΕ ΠΑΛΑΙΟΝ ΜΕΝ ΟΙΝΟΝ, ΑΝΘΕΑ Δ' ΥΜΝΩΝ
ΝΕΩΤΕΡΩΝ. ΛΕΓΟΝΤΙ ΜΑΝ
ΧΘΟΝΑ ΜΕΝ ΚΑΤΑΚ'ΛΥΣΑΙ ΜΕΛΑΙΝΑΝ
ΥΔΑΤΟΣ ΣΘΕΝΟΣ, ΑΛΛΑ
ΖΗΝΟΣ ΤΕΧ'ΝΑΙΣ ΑΝΑΠΩΤΙΝ ΕΞΑΙΦΝΑΣ
ΑΝΤΛΟΝ ΕΛΕΙΝ. ΚΕΙΝΩΝ Δ' ΕΣΑΝ
ΧΑΛΚΑΣΠΙΔΕΣ ΥΜΕΤΕΡΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ
ΑΡΧΑΘΕΝ, ΙΑΠΕΤΙΟΝΙΔΟΣ ΦΥΤ'ΛΑΣ
ΚΟΥΡΟΙ ΚΟΡΑΝ ΚΑΙ ΦΕΡΤΑΤΩΝ ΚΡΟΝΙΔΑΝ,
ΕΓΧΩΡΙΟΙ ΒΑΣΙΛΗΕΣ ΑΙΕΙ,
ΠΡΙΝ ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΑΓΕΜΩΝ
ΘΥΓΑΤ'Ρ ΑΠΟ ΓΑΣ ΕΠΕΙΩΝ ΟΠΟΕΝΤΟΣ ΑΝΑΡΠΑΣΑΙΣ, ΕΚΑΛΟΣ
ΜΙΧΘΗ ΜΑΙΝΑΛΙΑΙΣΙΝ ΕΝ ΔΕΙΡΑΙΣ, ΚΑΙ ΕΝΕΙΚΕΝ
ΛΟΚ'ΡΩ, ΜΗ ΚΑΘΕΛΟΙ ΝΙΝ ΑΙΩΝ ΠΟΤ'ΜΟΝ ΕΦΑΨΑΙΣ
ΟΡΦΑΝΟΝ ΓΕΝΕΑΣ. ΕΧΕΙΝ ΔΕ ΣΠΕΡΜΑ ΜΕΓΙΣΤΟΝ
ΑΛΟΧΟΣ, ΕΥΦΡΑΝΘΗ ΤΕ ΙΔΩΝ ΗΡΩΣ ΘΕΤΟΝ ΥΙΟΝ,
ΜΑΤΡΩΟΣ Δ' ΕΚΑΛΕΣΣΕ ΝΙΝ
ΙΣΩΝΥΜΟΝ ΕΜΜΕΝ,
ΥΠΕΡΦΑΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΜΟΡΦΑ ΤΕ ΚΑΙ
ΕΡΓΟΙΣΙ ΠΟΛΙΝ Δ' ΩΠΑΣΕΝ ΛΑΟΝ ΤΕ ΔΙΑΙΤΑΝ.
ΑΦΙΚΟΝΤΟ ΔΕ ΟΙ ΞΕΝΟΙ
ΕΚ Τ' ΑΡΓΕΟΣ ΕΚ ΤΕ ΘΗΒΑΝ, ΟΙ Δ' ΑΡΚΑΔΕΣ, ΟΙ ΔΕ ΚΑΙ ΠΙΣΑΤΑΙ:
ΥΙΟΝ Δ' ΑΚΤΟΡΟΣ ΕΞΟΧΩΣ ΤΙΜΑΣΕΝ ΕΠΟΙΚΩΝ
ΑΙΓΙΝΑΣ ΤΕ ΜΕΝΟΙΤΙΟΝ. ΤΟΥ ΠΑΙΣ ΑΜ' ΑΤΡΕΙΔΑΙΣ
ΤΕΥΘΡΑΝΤΟΣ ΠΕΔΙΟΝ ΜΟΛΩΝ ΕΣΤΑ ΣΥΝ ΑΧΙΛΛΕΙ
ΜΟΝΟΣ, ΟΤ' ΑΛΚΑΕΝΤΑΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΤΡΕΨΑΙΣ ΑΛΙΑΙΣΙΝ
ΠΡΥΜΝΑΙΣ ΤΗΛΕΦΟΣ ΕΜΒΑΛΕΝ:
ΩΣΤ' ΕΜΦΡΟΝΙ ΔΕΙΞΑΙ
ΜΑΘΕΙΝ ΠΑΤΡΟΚΛΟΥ ΒΙΑΤΑΝ ΝΟΟΝ:
ΕΞ ΟΥ ΘΕΤΙΔΟΣ ΓΟΝΟΣ ΟΥΛΙΩ ΝΙΝ ΕΝ ΑΡΕΙ
ΠΑΡΗΓΟΡΕΙΤΟ ΜΗ ΠΟΤΕ
ΣΦΕΤΕΡΑΣ ΑΤΕΡΘΕ ΤΑΞΙΟΥΣΘΑΙ
ΔΑΜΑΣΙΜΒΡΟΤΟΥ ΑΙΧΜΑΣ.
ΕΙΗΝ ΕΥΡΗΣΙΕΠΗΣ ΑΝΑΓΕΙΣΘΑΙ
ΠΡΟΣΦΟΡΟΣ ΕΝ ΜΟΙΣΑΝ ΔΙΦ'ΡΩ:
ΤΟΛΜΑ ΔΕ ΚΑΙ ΑΜΦΙΛΑΦΗΣ ΔΥΝΑΜΙΣ
ΕΣΠΟΙΤΟ. ΠΡΟΞΕΝΙΑ Δ' ΑΡΕΤΑ Τ' ΗΛΘΟΝ
ΤΙΜΑΟΡΟΣ ΙΣΘΜΙΑΙΣΙ ΛΑΜΠΡΟΜΑΧΟΥ
ΜΙΤΡΑΙΣ, ΟΤ' ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΚΡΑΤΗΣΑΝ
ΜΙΑΝ ΕΡΓΟΝ ΑΝ' ΑΜΕΡΑΝ.
ΑΛΛΑΙ ΔΕ ΔΥ' ΕΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΠΥΛΑΙΣ ΕΓΕΝΟΝΤ' ΕΠΕΙΤΑ ΧΑΡΜΑΙ,
ΤΑΙ ΔΕ ΚΑΙ ΝΕΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΤΩ ΚΑΤΑ ΚΟΛΠΟΝ:
ΑΡΓΕΙ Τ' ΕΣΧΕΘΕ ΚΥΔΟΣ ΑΝΔΡΩΝ, ΠΑΙΣ Δ' ΕΝ ΑΘΑΝΑΙΣ,
ΟΙΟΝ Δ' ΕΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙ ΣΥΛΑΘΕΙΣ ΑΓΕΝΕΙΩΝ
ΜΕΝΕΝ ΑΓΩΝΑ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ ΑΜΦ' ΑΡΓΥΡΙΔΕΣΣΙΝ:
ΦΩΤΑΣ Δ' ΟΞΥΡΕΠΕΙ ΔΟΛΩ
ΑΠΤΩΤΙ ΔΑΜΑΣΣΑΙΣ
ΔΙΗΡΧΕΤΟ ΚΥΚ'ΛΟΝ ΟΣΣΑ ΒΟΑ,
ΩΡΑΙΟΣ ΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΤΕ ΡΕΞΑΙΣ.
ΤΑ ΔΕ ΠΑΡΡΑΣΙΩ ΣΤΡΑΤΩ
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΕΩΝ ΦΑΝΗ
ΖΗΝΟΣ ΑΜΦΙ ΠΑΝΑΓΥΡΙΝ ΛΥΚΑΙΟΥ,
ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΝ ΟΠΟΤ' ΕΥΔΙΑΝΟΝ ΦΑΡΜΑΚΟΝ ΑΥΡΑΝ
ΠΕΛΛΑΝΑ ΦΕΡΕ: ΣΥΝΔΙΚΟΣ Δ' ΑΥΤΩ ΙΟΛΑΟΥ
ΤΥΜΒΟΣ ΕΝΝΑΛΙΑ Τ' ΕΛΕΥΣΙΣ ΑΓ'ΛΑΪΑΙΣΙΝ.
ΤΟ ΔΕ ΦΥΑ ΚΡΑΤΙΣΤΟΝ ΑΠΑΝ: ΠΟΛΛΟΙ ΔΕ ΔΙΔΑΚΤΑΙΣ
ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΡΕΤΑΙΣ ΚΛΕΟΣ
ΩΡΟΥΣΑΝ ΑΡΕΣΘΑΙ:
ΑΝΕΥ ΔΕ ΘΕΟΥ, ΣΕΣΙΓΑΜΕΝΟΝ
ΟΥ ΣΚΑΙΟΤΕΡΟΝ ΧΡΗΜ' ΕΚΑΣΤΟΝ: ΕΝΤΙ ΓΑΡ ΑΛΛΑΙ
ΟΔΩΝ ΟΔΟΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΑΙ,
ΜΙΑ Δ' ΟΥΧ ΑΠΑΝΤΑΣ ΑΜΜΕ ΘΡΕΨΕΙ
ΜΕΛΕΤΑ: ΣΟΦΙΑΙ ΜΕΝ
ΑΙΠΕΙΝΑΙ: ΤΟΥΤΟ ΔΕ ΠΡΟΣΦΕΡΩΝ ΑΕΘΛΟΝ,
ΟΡΘΙΟΝ ΩΡΥΣΑΙ ΘΑΡΣΕΩΝ,
ΤΟΝΔ' ΑΝΕΡΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΓΕΓΑΜΕΝ
ΕΥΧΕΙΡΑ, ΔΕΞΙΟΓΥΙΟΝ, ΟΡΩΝΤ' ΑΛΚΑΝ,
ΑΙΑΝ, ΤΕΟΝ Τ' ΕΝ ΔΑΙΤΙ, ΙΛΙΑΔΑ,
ΝΙΚΩΝ ΕΠΕΣΤΕΦΑΝΩΣΕ ΒΩΜΟΝ.
10.
ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΑΝ ΑΝΑΓ'ΝΩΤΕ ΜΟΙ
ΑΡΧΕΣΤΡΑΤΟΥ ΠΑΙΔΑ, ΠΟΘΙ Φ'ΡΕΝΟΣ
ΕΜΑΣ ΓΕΓΡΑΠΤΑΙ: ΓΛΥΚΥ ΓΑΡ ΑΥΤΩ ΜΕΛΟΣ ΟΦΕΙΛΩΝ
ΕΠΙΛΕΛΑΘ' Ω ΜΟΙΣ', ΑΛΛΑ ΣΥ ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΗΡ
ΑΛΑΘΕΙΑ ΔΙΟΣ, ΟΡΘΑ ΧΕΡΙ
ΕΡΥΚΕΤΟΝ ΨΕΥΔΕΩΝ
ΕΝΙΠΑΝ ΑΛΙΤΟΞΕΝΟΝ.
ΕΚΑΘΕΝ ΓΑΡ ΕΠΕΛΘΩΝ Ο ΜΕΛΛΩΝ ΧΡΟΝΟΣ
ΕΜΟΝ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΕ ΒΑΘΥ Χ'ΡΕΟΣ.
ΟΜΩΣ ΔΕ ΛΥΣΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΟΞΕΙΑΝ ΕΠΙΜΟΜΦΑΝ
ΤΟΚΟΣ ΘΝΑΤΩΝ: ΝΥΝ ΨΑΦΟΝ ΕΛΙΣΣΟΜΕΝΑΝ
ΟΠΑ ΚΥΜΑ ΚΑΤΑΚΛΥΣΣΕΙ ΡΕΟΝ,
ΟΠΑ ΤΕ ΚΟΙΝΟΝ ΛΟΓΟΝ
ΦΙΛΑΝ ΤΕΙΣΟΜΕΝ ΕΣ ΧΑΡΙΝ.
ΝΕΜΕΙ ΓΑΡ ΑΤΡΕΚΕΙΑ ΠΟΛΙΝ ΛΟΚ'ΡΩΝ ΖΕΦΥΡΙΩΝ,
ΜΕΛΕΙ ΤΕ ΣΦΙΣΙ ΚΑΛΛΙΟΠΑ
ΚΑΙ ΧΑΛΚΕΟΣ ΑΡΗΣ. ΤΡΑΠΕ ΔΕ ΚΥΚ'ΝΕΙΑ ΜΑΧΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΙΟΝ
ΗΡΑΚ'ΛΕΑ: ΠΥΚΤΑΣ Δ' ΕΝ ΟΛΥΜΠΙΑΔΙ ΝΙΚΩΝ
ΙΛΑ ΦΕΡΕΤΩ ΧΑΡΙΝ
ΑΓΗΣΙΔΑΜΟΣ, ΩΣ
ΑΧΙΛΕΙ ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ.
ΘΑΞΑΙΣ ΔΕ ΚΕ ΦΥΝΤ' ΑΡΕΤΑ ΠΟΤΙ
ΠΕΛΩΡΙΟΝ ΟΡΜΑΣΑΙ ΚΛΕΟΣ ΑΝΗΡ ΘΕΟΥ ΣΥΝ ΠΑΛΑΜΑΙΣ.
ΑΠΟΝΟΝ Δ' ΕΛΑΒΟΝ ΧΑΡΜΑ ΠΑΥΡΟΙ ΤΙΝΕΣ,
ΕΡΓΩΝ ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ ΒΙΟΤΩ ΦΑΟΣ.
ΑΓΩΝΑ Δ' ΕΞΑΙΡΕΤΟΝ ΑΕΙΣΑΙ ΘΕΜΙΤΕΣ ΩΡΣΑΝ
ΔΙΟΣ, ΟΝ ΑΡΧΑΙΩ ΣΑΜΑΤΙ ΠΑΡ ΠΕΛΟΠΟΣ
ΒΩΜΩ ΕΞΑΡΙΘΜΟΝ ΕΚΤΙΣΣΑΤΟ,
ΕΠΕΙ ΠΟΣΕΙΔΑΝΙΟΝ
ΠΕΦΝΕ ΚΤΕΑΤΟΝ ΑΜΥΜΟΝΑ,
ΠΕΦΝΕ Δ΄ΕΥΡΥΤΟΝ, ΩΣ ΑΥΓΕΑΝ ΛΑΤ'ΡΙΟΝ
ΑΕΚΟΝΘ' ΕΚΩΝ ΜΙΣΘΟΝ ΥΠΕΡΒΙΟΝ
ΠΡΑΣΣΟΙΤΟ, ΛΟΧ'ΜΑΙΣΙ ΔΕ ΔΟΚΕΥΣΑΙΣ ΥΠΟ ΚΛΕΩΝΑΝ
ΔΑΜΑΣΕ ΚΑΙ ΚΕΙΝΟΥΣ ΗΡΑΚΛΕΗΣ ΕΦ΄ΟΔΩ,
ΟΤΙ Π'ΡΟΣΘΕ ΠΟΤΕ ΤΙΡΥΝΘΙΟΝ
ΕΠΕΡΣΑΝ ΑΥΤΩ ΣΤΡΑΤΟΝ
ΜΥΧΟΙΣ ΗΜΕΝΟΝ ΑΛΙΔΟΣ
ΜΟΛΙΟΝΕΣ ΥΠΕΡΦΙΑΛΟΙ. ΚΑΙ ΜΑΝ ΞΕΝΑΠΑΤΑΣ
ΕΠΕΙΩΝ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΟΠΙΘΕΝ
ΟΥ ΠΟΛΛΟΝ ΙΔΕ ΠΑΤ'ΡΙΔΑ ΠΟΛΥ-
ΚΤΕΑΝΟΝ ΥΠΟ ΣΤΕΡΕΩ ΠΥΡΙ
ΠΛΑΓΑΙΣ ΤΕ ΣΙΔΑΡΟΥ ΒΑΘΥΝ ΕΙΣ ΟΧΕΤΟΝ ΑΤΑΣ
ΙΖΟΙΣΑΝ ΕΑΝ ΠΟΛΙΝ.
ΝΕΙΚΟΣ ΔΕ ΚΕΣΣΟΝΩΝ
ΑΠΟΘΕΣΘ' ΑΠΟΡΟΝ.
ΚΑΙ ΚΕΙΝΟΣ ΑΒΟΥΛΙΑ* ΥΣΤΑΤΟΣ
ΑΛΩΣΙΟΣ ΑΝΤΑΣΑΙΣ ΘΑΝΑΤΟΝ
ΑΙΠΥΝ ΟΥΚ ΕΞΕΦΥΓΕΝ.
Ο Δ' ΑΡ' ΕΝ ΠΙΣΑ* ΕΛΣΑΙΣ ΟΛΟΝ ΤΕ ΣΤΡΑΤΟΝ
ΛΑΑΝ ΤΕ ΠΑΣΑΝ ΔΙΟΣ ΑΛΚΙΜΟΣ
ΥΙΟΣ ΣΤΑΘΜΑΤΟ ΖΑΘΕΟΝ ΑΛΣΟΣ ΠΑΤΡΙ ΜΕΓΙΣΤΩ:
ΠΕΡΙ ΔΕ ΠΑΞΑΙΣ ΑΛΤΙΝ ΜΕΝ ΟΓ' ΕΝ ΚΑΘΑΡΩ
ΔΙΕΚ'ΡΙΝΕ, ΤΟ ΔΕ ΚΥΚ'ΛΩ ΠΕΔΟΝ
ΕΘΗΚΕ ΔΟΡΠΟΥ ΛΥΣΙΝ,
ΤΙΜΑΣΑΙΣ ΠΟΡΟΝ ΑΛΦΕΟΥ
ΜΕΤΑ ΔΩΔΕΚ' ΑΝΑΚΤΩΝ ΘΕΩΝ: ΚΑΙ ΠΑΓΟΝ
ΚΡΟΝΟΥ ΠΡΟΣΕΦΘΕΓΞΑΤΟ: ΠΡΟΣΘΕ ΓΑΡ
ΝΩΝΥΜΝΟΣ, ΑΣ ΟΙΝΟΜΑΟΣ ΑΡΧΕ, Β'ΡΕΧΕΤΟ ΠΟΛΛΑ
ΝΙΦΑΔΙ. ΤΑΥΤΑ Δ' ΕΝ ΠΡΩΤΟΓΟΝΩ ΤΕΛΕΤΑ
ΠΑΡΕΣΤΑΝ ΜΕΝ ΑΡΑ ΜΟΙΡΑΙ ΣΧΕΔΟΝ
Ο Τ' ΕΞΕΛΕΓΧΩΝ ΜΟΝΟΣ
ΑΛΑΘΕΙΑΝ ΕΤΗΤΥΜΟΝ
ΧΡΟΝΟΣ. ΤΟ ΔΕ ΣΑΦΑΝΕΣ ΙΩΝ ΠΟΡΣΩ ΚΑΤΕΦΡΑΣΕΝ,
ΟΠΑ ΤΑΝ ΠΟΛΕΜΟΙΟ ΔΟΣΙΝ
ΑΚΡΟΘΙΝΑ ΔΙΕΛΘΩΝ ΕΘΥΕ ΚΑΙ
ΠΕΝΤΑΕΤΗΡΙΔ' ΟΠΩΣ ΑΡΑ
ΕΣΤΑΣΕΝ ΕΟΡΤΑΝ ΣΥΝ ΟΛΥΜΠΙΑΔΙ ΠΡΩΤΑ
ΝΙΚΑΦΟΡΙΑΙΣΙ ΤΕ:
ΤΙΣ ΔΗ ΠΟΤΑΙΝΙΟΝ
ΕΛΑΧΕ ΣΤΕΦΑΝΟΝ
ΧΕΙΡΙΣΣΙ ΠΟΣΙΝ ΤΕ ΚΑΙ ΑΡΜΑΤΙ,
ΑΓΩΝΙΟΝ ΕΝ ΔΟΞΑ ΘΕΜΕΝΟΣ
ΕΥΧΟΣ, ΕΡΓΩ ΚΑΘΕΛΩΝ;
ΣΤΑΔΙΟΝ ΜΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΣΕΝ, ΕΥΘΥΣ ΤΟΝΟΝ
ΠΟΣΣΙ Τ'ΡΕΧΩΝ, ΠΑΙΣ Ο ΛΙΚΥΜΝΙΟΥ
ΟΙΩΝΟΣ: ΙΚΕΝ ΔΕ ΜΙΔΕΑΘΕΝ ΣΤΡΑΤΟΝ ΕΛΕΥΝΩΝ:
Ο ΔΕ ΠΑΛΑ ΚΥΔΑΙΝΩΝ ΕΧΕΜΟΣ ΤΕΓΕΑΝ:
ΔΟΡΥΚ'ΛΟΣ Δ' ΕΦΕΡΕ ΠΥΓ'ΜΑΣ ΤΕΛΟΣ,
ΤΙΡΥΝΘΑ ΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΝ:
ΑΝ ΙΠΠΟΙΣΙ ΔΕΕ ΤΕΤ'ΡΑΣΙΝ
ΑΠΟ ΜΑΝΤΙΝΕΑΣ ΣΑΜΟΣ Ο 4ΛΙΡΟΘΙΟΥ:
ΑΚΟΝΤΙ ΔΕ ΦΡΑΣΤΩΡ ΕΛΑΣΕ ΣΚΟΠΟΝ:
ΜΑΚΟΣ ΔΕ ΝΙΚΕΥΣ ΕΔΙΚΕ ΠΕΤ'ΡΩ ΧΕΡΑ ΚΥΚΛΩΣΑΙΣ
ΥΠΕΡ ΑΠΑΝΤΩΝ, ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΘΟΡΥΒΟΝ
ΠΑΡΑΙΘΥΞΕ ΜΕΓΑΝ: ΕΝ Δ' ΕΣΠΕΡΟΝ
ΕΦΛΕΞΕΝ ΕΥΩΠΙΔΟΣ
ΣΕΛΑΝΑΣ ΕΡΑΤΟΝ ΦΑΟΣ.
ΑΕΙΔΕΤΟ ΔΕ ΠΑΝ ΤΕΜΕΝΟΣ ΤΕΡΠΝΑΙΣΙ ΘΑΛΙΑΙΣ
ΤΟΝ ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΑΜΦΙ ΤΡΟΠΟΝ.
ΑΡΧΑΙΣ ΔΕ ΠΡΟΤΕΡΑΙΣ ΕΠΟΜΕΝΟΙ
ΚΑΙ ΝΥΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑΝ ΧΑΡΙΝ
ΝΙΚΑΣ ΑΓΕΡΩΧΟΥ ΚΕΛΑΔΗΣΟΜΕΘΑ ΒΡΟΝΤΑΝ
ΚΑΙ ΠΥΡ ΠΑΛΑΜΟΝ ΒΕΛΟΣ
ΟΡΣΙΚΤΥΠΟΥ ΔΙΟΣ,
ΕΝ ΑΠΑΝΤΙ ΚΡΑΤΕΙ
ΑΙΘΩΝΑ ΚΕΡΑΥΝΟΝ ΑΡΑΡΟΤΑ:
ΧΛΙΔΩΣΑ ΔΕ ΜΟΛΠΑ ΠΡΟΣ ΚΑΛΑΜΟΝ
ΑΝΤΙΑΞΕΙ ΜΕΛΕΩΝ,
ΤΑ ΠΑΡ' ΕΥΚΛΕΪ ΔΙΡΚΑ ΧΡΟΝΩ ΜΕΝ ΦΑΝΕΝ:
ΑΛΛ' ΩΤΕ ΠΑΙΣ ΕΞ ΑΛΟΧΟΥ ΠΑΤΡΙ
ΠΟΘΕΙΝΟΣ ΙΚΟΝΤΙ ΝΕΟΤΑΤΟΣ ΤΟ ΠΑΛΙΝ ΗΔΗ,
ΜΑΛΑ ΔΕ ΟΙ ΘΕΡΜΑΙΝΕΙ ΦΙΛΟΤΑΤΙ ΝΟΟΝ:
ΕΠΕΙ ΠΛΟΥΤΟΣ Ο ΛΑΧΩΝ ΠΟΙΜΕΝΑ
ΕΠΑΚΤΟΝ ΑΛΛΟΤ'ΡΙΟΝ
ΘΝΑΣΚΟΝΤΙ ΣΤΥΓΕΡΩΤΑΤΟΣ:
ΚΑΙ* ΟΤΑΝ ΚΑΛΑ ΜΕΝ ΕΡΞΑΙΣ ΑΟΙΔΑΣ ΑΤΕΡ,
ΑΓΗΣΙΔΑΜ', ΕΙΣ ΑΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΝ
ΑΝΗΡ ΙΚΗΤΑΙ, ΚΕΝΕΑ ΠΝΕΥΣΑΙΣ ΕΠΟΡΕ ΜΟΧΘΩ
ΒΡΑΧΥ ΤΙ ΤΕΡΠΝΟΝ. ΤΙΝ Δ' ΑΔΥΕΠΗΣ ΤΕ ΛΥΡΑ
ΓΛΥΚΥΣ Τ' ΑΥΛΟΣ ΑΝΑΠΑΣΣΕΙ ΧΑΡΙΝ:
ΤΡΕΦΟΝΤΙ Δ' ΕΥΡΥ Κ'ΛΕΟΣ
ΚΟΡΑΙ ΠΙΕΡΙΔΕΣ ΔΙΟΣ.
ΕΓΩ ΔΕ ΣΥΝΕΦΑΠΤΟΜΕΝΟΣ ΣΠΟΥΔΑ, ΚΛΥΤΟΝ ΕΘΝΟΣ
ΛΟΚΡΩΝ ΑΜΦΕΠΕΣΟΝ, ΜΕΛΙΤΙ
ΕΥΑΝΟΡΑ ΠΟΛΙΝ ΚΑΤΑΒΡΕΧΩΝ:
ΠΑΙΔ' ΕΡΑΤΟΝ Δ' ΑΡΧΕΣΤΡΑΤΟΥ
ΑΙΝΗΣΑ, ΤΟΝ ΕΙΔΟΝ ΚΡΑΤΕΟΝΤΑ ΧΕΡΟΣ ΑΛΚΑ
ΒΩΜΟΝ ΠΑΡ' ΟΛΥΜΠΙΟΝ
ΚΕΙΝΟΝ ΚΑΤΑ Χ'ΡΟΝΟΝ
ΙΔΕΑ ΤΕ ΚΑΛΟΝ
ΩΡΑ ΤΕ ΚΕΚΡΑΜΕΝΟΝ, Α ΠΟΤΕ
ΑΝΑΙΔΕΑ ΓΑΝΥΜΗΔΕΙ ΘΑΝΑΤΟΝ
ΑΛΚΕ ΣΥΝ ΚΥΠ'ΡΟΓΕΝΕΙ.
11.
ΕΣΤΙΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΑΝΕΜΩΝ ΟΤΕ ΠΛΕΙΣΤΑ ΧΡΗΣΙΣ: ΕΣΤΙΝ Δ' ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΥΔΑΤΩΝ, ΟΜΒΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΝΕΦΕΛΑΣ:
ΕΙ ΔΕ ΣΥΝ ΠΟΝΩ ΤΙΣ ΕΥ ΠΡΑΣΣΟΙ, ΜΕΛΙΓΑΡΥΕΣ ΥΜΝΟΙ
ΥΣΤΕΡΩΝ ΑΡΧΑ ΛΟΓΩΝ ΤΕΛΛΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΝ ΟΡΚΙΟΝ ΜΕΓΑΛΑΙΣ ΑΡΕΤΑΙΣ:
ΑΦΘΟΝΗΤΟΣ Δ' ΑΙΝΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΑΙΣ ΟΥΤΟΣ ΑΓΚΕΙΤΑΙ. ΤΑ ΜΕΝ ΑΜΕΤΕΡΑ ΓΛΩΣΣΑ ΠΟΙΜΑΙΝΕΙΝ ΕΘΕΛΕΙ, ΕΚ ΘΕΟΥ Δ' ΑΝΗΡ ΣΟΦΑΙΣ ΑΝΘΕΙ ΠΡΑΠΙΔΕΣΣΙΝ ΟΜΟΙΩΣ.
ΙΣΘΙ ΝΥΝ, ΑΡΧΕΣΤΡΑΤΟΥ ΠΑΙ, ΤΕΑΣ, ΑΓΗΣΙΔΑΜΕ, ΠΥΓ'ΜΑΧΙΑΣ ΕΝΕΚΕΝ
ΚΟΣΜΟΝ ΕΠΙ ΣΤΕΦΑΝΩ ΧΡΥΣΕΑΣ ΕΛΑΙΑΣ
ΑΔΥΜΕΛΗ ΚΕΛΑΔΗΣΩ, ΖΕΦΥΡΙΩΝ ΛΟΚΡΩΝ ΓΕΝΕΑΝ ΑΛΕΓΩΝ.
ΕΝΘΑ ΣΥΓΚΩΜΑΞΑΤ': ΕΓΓΥΑΣΟΜΑΙ
ΥΜΜΙΝ, Ω ΜΟΙΣΑΙ, ΦΥΓΟΞΕΙΝΟΝ ΣΤΡΑΤΟΝ
ΜΗΤ' ΑΠΕΙΡΑΤΟΝ ΚΑΛΩΝ ΑΚ'ΡΟΣΟΦΟΝ ΤΕ ΚΑΙ ΑΙΧΜΑΤΑΝ ΑΦΙΞΕΣΘΑΙ. ΤΟ ΓΑΡ ΕΜΦΥΕΣ ΟΥΤ' ΑΙΘΩΝ ΑΛΩΠΗΞ
ΟΥΤ' ΕΡΙΒ'ΡΟΜΟΙ ΛΕΟΝΤΕΣ ΔΙΑΛΛΑΞΑΙΝΤΟ ΗΘΟΣ.
12 ΛΙΣΣΟΜΑΙ, ΠΑΙ ΖΗΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ,
ΙΜΕΡΑΝ ΕΥΡΥΣΘΕΝΕ' ΑΜΦΙΠΟΛΕΙ, ΣΩΤΕΙΡΑ ΤΥΧΑ.
ΤΙΝ ΓΑΡ ΕΝ ΠΟΝΤΩ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΑΙ ΘΟΑΙ
ΝΑΕΣ, ΕΝ ΧΕΡΣΩ ΤΕ ΛΑΙΨΗΡΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ
ΚΑΓΟΡΑΙ ΒΟΥΛΑΦΟΡΟΙ. ΑΙ ΓΕ ΜΕΝ ΑΝΔΡΩΝ
ΠΟΛΛ' ΑΝΩ, ΤΑ Δ' ΑΥ ΚΑΤΩ
ΨΕΥΔΗ ΜΕΤΑΜΩΝΙΑ ΤΑΜΝΟΙΣΑΙ ΚΑΛΙΝΔΟΝΤ' ΕΛΠΙΔΕΣ:
ΣΥΜΒΟΛΟΝ Δ' ΟΥ ΠΩ ΤΙΣ ΕΠΙΧΘΟΝΙΩΝ
ΠΙΣΤΟΝ ΑΜΦΙ Π'ΡΑΞΙΟΣ ΕΣΣΟΜΕΝΑΣ ΕΥΡΕΝ ΘΕΟΘΕΝ,
ΤΩΝ ΔΕ ΜΕΛΛΟΝΤΩΝ ΤΕΤΥΦ'ΛΩΝΤΑΙ ΦΡΑΔΑΙ:
ΠΟΛΛΑ Δ' ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΠΑΡΑ Γ'ΝΩΜΑΝ ΕΠΕΣΕΝ,
ΕΜΠΑΛΙΝ ΜΕΝ ΤΕΡΨΙΟΣ, ΟΙ Δ' ΑΝΙΑΡΑΙΣ
ΑΝΤΙΚΥΡΣΑΝΤΕΣ ΖΑΛΑΙΣ
ΕΣΛΟΝ ΒΑΘΥ ΠΗΜΑΤΟΣ ΕΝ ΜΙΚ'ΡΩ ΠΕΔΑΜΕΙΨΑΝ ΧΡΟΝΩ.
ΥΙΕ ΦΙΛΑΝΟΡΟΣ, ΗΤΟΙ ΚΑΙ ΤΕΑ ΚΕΝ
ΕΝΔΟΜΑΧΑΣ ΑΤ' ΑΛΕΚΤΩΡ ΣΥΓΓΟΝΩ ΠΑΡ' ΕΣΤΙΑ
ΑΚ'ΛΕΗΣ ΤΙΜΑ ΚΑΤΕΦΥΛΛΟΡΟΗΣΕ(Ν) ΠΟΔΩΝ,
ΕΙ ΜΗ ΣΤΑΣΙΣ ΑΝΤΙΑΝΕΙΡΑ ΚΝΩΣΙΑΣ Σ' ΑΜΕΡΣΕ ΠΑΤ'ΡΑΣ.
ΝΥΝ Δ' ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΤΕΦΑΝΩΣΑΜΕΝΟΣ
ΚΑΙ ΔΙΣ ΕΚ ΠΥΘΩΝΟΣ ΙΣΘΜΟΙ Τ', ΕΡΓΟΤΕΛΕΣ,
ΘΕΡΜΑ ΝΥΜΦΑΝ ΛΟΥΤΡΑ ΒΑΣΤΑΖΕΙΣ ΟΜΙΛΕΩΝ ΠΑΡ' ΟΙΚΕΙΑΙΣ ΑΡΟΥΡΑΙΣ.
13.
ΤΡΙΣΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΑΝ ΕΠΑΙΝΕΩΝ ΟΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΝ ΑΣΤΟΙΣ,
ΞΕΝΟΙΣΙ ΔΕ ΘΕΡΑΠΟΝΤΑ, Γ'ΝΩΣΟΜΑΙ ΤΑΝ ΟΛΒΙΑΝ ΚΟΡΙΝΘΟΝ, ΙΣΘΜΙΟΥ
ΠΡΟΘΥΡΟΝ ΠΟΤΕΙΔΑΝΟΣ, ΑΓ'ΛΑΟΚΟΥΡΟΝ:
ΕΝ ΤΑ ΓΑΡ ΕΥΝΟΜΙΑ ΝΑΙΕΙ ΚΑΣΙΓ'ΝΗΤΑ ΤΕ, ΒΑΘΡΟΝ ΠΟΛΙΩΝ ΑΣΦΑΛΕΣ,
ΔΙΚΑ ΚΑΙ ΟΜΟΤ'ΡΟΦΟΣ ΕΙΡΗΝΑ, ΤΑΜΙ' ΑΝΔΡΑΣΙ ΠΛΟΥΤΟΥ,
ΧΡΥΣΕΑΙ ΠΑΙΔΕΣ ΕΥΒΟΥΛΟΥ ΘΕΜΙΤΟΣ:
ΕΘΕΛΟΝΤΙ Δ' ΑΛΕΞΕΙΝ ΥΒΡΙΝ, ΚΟΡΟΥ ΜΑΤΕΡΑ Θ'ΡΑΣΥΜΥΘΟΝ.
ΕΧΩ ΚΑΛΑ ΤΕ ΦΡΑΣΑΙ, ΤΟΛΜΑ ΤΕ ΜΟΙ ΕΥΘΕΙΑ ΓΛΩΣΣΑΝ ΟΡΝΥΕΙ ΛΕΓΕΙΝ.
ΑΜΑΧΟΝ ΔΕ ΚΡΥΨΑΙ ΤΟ ΣΥΓΓΕΝΕΣ ΗΘΟΣ, ΥΜΜΙΝ ΔΕ, ΠΑΙΔΕΣ ΑΛΑΤΑ, ΠΟΛΛΑ ΜΕΝ ΝΙΚΑΦΟΡΟΝ ΑΓ'ΛΑΙΑΝ ΩΠΑΣΑΝ ΑΚΡΑΙΣ ΑΡΕΤΑΙΣ ΥΠΕΡΕΛΘΟΝΤΩΝ ΙΕΡΟΙΣ ΕΝ ΑΕΘ'ΛΟΙΣ, ΠΟΛΛΑ Δ' ΕΝ ΚΑΡΔΙΑΙΣ ΑΝΔΡΩΝ ΕΒΑΛΟΝ
ΩΡΑΙ ΠΟΛΥΑΝΘΕΜΟΙ ΑΡΧΑΙΑ ΣΟΦΙΣΜΑΘ'. ΑΠΑΝ Δ' ΕΥΡΟΝΤΟΣ ΕΡΓΟΝ.
ΤΑΙ ΔΙΩΝΥΣΟΥ ΠΟΘΕΝ ΕΞΕΦΑΝΕΝ
ΣΥΝ ΒΟΗΛΑΤΑ ΧΑΡΙΤΕΣ ΔΙΘΥΡΑΜΒΩ;
ΤΙΣ ΓΑΡ ΙΠΠΕΙΟΙΣ ΕΝ ΕΝΤΕΣΣΙΝ ΜΕΤΡΑ,
Η ΘΕΩΝ ΝΑΟΙΣΙΝ ΟΙΩΝΩΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΔΙΔΥΜΟΝ ΕΠΕΘΗΚ'; ΕΝ ΔΕ ΜΟΙΣ' ΑΔΥΠ'ΝΟΟΣ, ΕΝ Δ' ΑΡΗΣ ΑΝΘΕΙ ΝΕΩΝ ΟΥΛΙΑΙΣ ΑΙΧΜΑΙΣΙΝ ΑΝΔΡΩΝ.
ΥΠΑΤ' ΕΥΡΥ ΑΝΑΣΣΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΣ, ΑΦΡΟΝΗΤΟΣ ΕΠΕΣΣΙΝ
ΓΕΝΟΙΟ ΧΡΟΝΟΝ ΑΠΑΝΤΑ, ΖΕΥ ΠΑΤΕΡ,
ΚΑΙ ΤΟΝΔΕ ΛΑΟΝ ΑΒ'ΛΑΒΗ ΝΕΜΩΝ
ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΕΥΘΥΝΕ ΔΑΙΜΟΝΟΣ ΟΥΡΟΝ:
ΔΕΞΑΙ ΤΕ ΟΙ ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΕΓΚΩΜΙΟΝ
ΤΕΘ'ΜΟΝ, ΤΟΝ ΑΓΕΙ ΠΕΔΙΩΝ ΕΚ ΠΙΣΑΣ,
ΠΕΝΤΑΕΘΛΩ* ΑΜΑ ΣΤΑΔΙΟΥ
ΝΙΚΩΝ ΔΡΟΜΟΝ: ΑΝΤΕΒΟΛΗΣΕΝ
ΤΩΝ ΑΝΗΡ ΘΝΑΤΟΣ ΟΥΠΩ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΡΟΝ.
ΔΥΟ Δ' ΑΥΤΟΝ ΕΡΕΨΑΝ
ΠΛΟΚΟΙ ΣΕΛΙΝΩΝ ΕΝ ΙΣΘΜΙΑΔΕΣΣΙΝ
ΦΑΝΕΝΤΑ: ΝΕΜΕΑ Τ' ΟΥΚ ΑΝΤΙΞΟΕΙ:
ΠΑΤ'ΡΟΣ ΔΕ ΘΕΣΣΑΛΟΙ' ΕΠ' ΑΛΦΕΟΥ
ΡΕΕΘΡΟΙΣΙΝ ΑΙΓΛΑ ΠΟΔΩΝ ΑΝΑΚΕΙΤΑΙ,
ΠΥΘΟΙ Τ' ΕΧΕΙ ΣΤΑΔΙΟΥ ΤΙΜΑΝ ΔΙΑΥΛΟΥ Θ' ΑΛΙΩ* ΑΜΦ' ΕΝΙ, ΜΗΝΟΣ ΤΕ ΟΙ
ΤΩΥΤΟΥ ΚΡΑΝΑΑΙΣ ΕΝ ΑΘΑΝΑΙΣΙ Τ'ΡΙΑ ΕΡΓΑ ΠΟΔΑΡΚΗΣ
ΑΜΕΡΑ ΘΗΚΕ ΚΑΛΛΙΣΤ' ΑΜΦΙ ΚΟΜΑΙΣ,
ΕΛΛΩΤΙΑ Δ' ΕΠΤΑΚΙΣ: ΕΝ Δ' ΑΜΦΙΑΛΟΙΣΙ ΠΟΤΕΙΔΑΝΟΣ ΤΕΘΜΟΙΣΙΝ
ΠΤΟΙΟΔΩΡΩ ΣΥΝ ΠΑΤΡΙ ΜΑΚ'ΡΟΤΕΡΑΙ ΤΕΡΨΙΑ Θ' ΕΨΟΝΤ' ΕΡΙΤΙΜΩ Τ' ΑΟΙΔΑΙ:
ΟΣΣΑ Τ' ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣΙΝ ΑΡΙΣΤΕΥΣΑΤΕ,
ΗΔΕ ΧΟΡΤΟΙΣ ΕΝ ΛΕΟΝΤΟΣ, ΔΗΡΙ*ΟΜΑΙ ΠΟΛΕΣΙΝ
ΠΕΡΙ ΠΛΗΘΕΙ ΚΑΛΩΝ: ΩΣ ΜΑΝ ΣΑΦΕΣ
ΟΥΚ ΑΝ ΕΙΔΕΙΗΝ ΛΕΓΕΙΝ ΠΟΝΤΙΑΝ ΨΑΦΩΝ ΑΡΙΘ'ΜΟΝ.
ΕΠΕΤΑΙ Δ' ΕΝ ΕΚΑΣΤΩ
ΜΕΤΡΟΝ: ΝΟΗΣΑΙ ΔΕ ΚΑΙΡΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ.
ΕΓΩ ΔΕ ΙΔΙΟΣ ΕΝ ΚΟΙΝΩ ΣΤΑΛΕΙΣ ΜΗΤΙΝ ΤΕ ΓΑΡΥΩΝ ΠΑΛΑΙΓΟΝΩΝ
ΠΟΛΕΜΟΝ Τ' ΕΝ ΗΡΩΙΑΙΣ ΑΡΕΤΑΙΣΙΝ ΟΥ ΨΕΥΣΟΜ' ΑΜΦΙ ΚΟΡΙΝΘΩ, ΣΙΣΥΦΟΝ
ΜΕΝ ΠΥΚ'ΝΟΤΑΤΟΝ ΠΑΛΑΜΑΙΣ ΩΣ ΘΕΟΝ, ΚΑΙ ΤΑΝ ΠΑΤΡΟΣ ΑΝΤΙΑ ΜΗΔΕΙΑΝ ΘΕΜΕΝΑΝ ΓΑΜΟΝ ΑΥΤΑ, ΝΑΙ ΣΩΤΕΙΡΑΝ ΑΡΓΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΠΟΛΟΙΣ:
ΤΑ ΔΕ ΚΑΙ ΠΟΤ' ΕΝ ΑΛΚΑ ΠΡΟ ΔΑΡΔΑΝΟΥ ΤΕΙΧΕΩΝ ΕΔΟΚΗΣΑΝ
ΕΠ' ΑΜΦΟΤΕΡΑ ΜΑΧΑΝ ΤΑΜΝΕΙΝ ΤΕΛΟΣ, ΤΟΙ ΜΕΝ ΓΕΝΕΙ ΦΙΛΩ ΣΥΝ ΑΤ'ΡΕΟΣ
ΕΛΕΝΑΝ ΚΟΜΙΖΟΝΤΕΣ, ΟΙ Δ' ΑΠΟ ΠΑΜΠΑΝ
ΕΙΡΓΟΝΤΕΣ: ΕΚ ΛΥΚΙΑΣ ΔΕ Γ'ΛΑΥΚΟΝ ΕΛΘΟΝΤΑ Τ'ΡΟΜΕΟΝ ΔΑΝΑΟΙ. ΤΟΙΣΙ ΜΕΝ
ΕΞΕΥΧΕΤ' ΕΝ ΑΣΤΕΙ ΠΕΙΡΑΝΑΣ ΣΦΕΤΕΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΡΧΑΝ
ΚΑΙ ΒΑΘΥΝ ΚΛΑΡΟΝ ΕΜΜΕΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΟΝ:
ΟΣ ΤΑΣ ΟΦΙΩΔΕΟΣ ΥΙΟΝ ΠΟΤΕ ΓΟΡΓΟΝΟΣ Η ΠΟΛΛ' ΑΜΦΙ ΚΡΟΥΝΟΙΣ
ΠΑΓΑΣΟΝ ΖΕΥΞΑΙ ΠΟΘΕΩΝ ΕΠΑΘΕΝ,
ΠΡΙΝ ΓΕ ΟΙ ΧΡΥΣΑΜΠΥΚΑ ΚΟΥΡΑ ΧΑΛΙΝΟΝ
ΠΑΛΛΑΣ ΗΝΕΓΚ', ΕΞ ΟΝΕΙΡΟΥ Δ' ΑΥΤΙΚΑ
ΗΝ ΥΠΑΡ, ΦΩΝΑΣΕ Δ': "ΕΥΔΕΙΣ ΑΙΟΛΙΔΑ ΒΑΣΙΛΕΥ;
ΑΓΕ ΦΙΛΤΡΟΝ ΤΟΔ' ΙΠΠΕΙΟΝ ΔΕΚΕΥ,
ΚΑΙ ΔΑΜΑΙΩ ΝΙΝ ΘΥΩΝ ΤΑΥΡΟΝ ΑΡΓΑΕΝΤΑ ΠΑΤΡΙ ΔΕΙΞΟΝ."
ΚΥΑΝΑΙΓΙΣ ΕΝ ΟΡΦΝΑ
ΚΝΩΣΣΟΝΤΙ ΟΙ ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΤΟΣΑ ΕΙΠΕΙΝ
ΕΔΟΞΕΝ: ΑΝΑ Δ' ΕΠΑΛΤ' ΟΡΘΩ ΠΟΔΙ.
ΠΑΡΚΕΙΜΕΝΟΝ ΔΕ ΣΥΛΛΑΒΩΝ ΤΕΡΑΣ,
ΕΠΙΧΩΡΙΟΝ ΜΑΝΤΙΝ ΑΣΜΕΝΟΣ ΕΥΡΕΝ,
ΔΕΙΞΕΝ ΤΕ ΚΟΙΡΑΝΙΔΑ ΠΑΣΑΝ ΤΕΛΕΥΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ, ΩΣ Τ' ΑΝΑ ΒΩΜΩ ΘΕΑΣ
ΚΟΙΤΑΞΑΤΟ ΝΥΚΤ' ΑΠΟ ΚΕΙΝΟΥ ΧΡΗΣΙΟΣ, ΩΣ ΤΕ ΟΙ ΑΥΤΑ
ΖΗΝΟΣ ΕΓΧΕΙΚΕΡΑΥΝΟΥ ΠΑΙΣ ΕΠΟΡΕΝ
ΔΑΜΑΣΙΦ'ΡΟΝΑ ΧΡΥΣΟΝ.
ΕΝΥΠ'ΝΙΩ Δ' Α ΤΑΧΙΣΤΑ ΠΙΘΕΣΘΑΙ
ΚΕΛΗΣΑΝΤΟ ΝΙΝ, ΟΤΑΝ Δ' ΕΥΡΥΣΘΕΝΕΙ
ΚΑΡΤΑΙΠΟΔ' ΑΝΑΡΥΗ ΓΑΙΑΟΧΩ,
ΘΕΜΕΝ ΙΠΠΙΑ ΒΩΜΟΝ ΕΥΘΥΣ ΑΘΑΝΑ.
ΤΕΛΕΙ ΔΕ ΘΕΩΝ ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΑΙ ΤΑΝ ΠΑΡ' ΟΡΚΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΕΛΠΙΔΑ ΚΟΥΦΑΝ ΚΤΙΣΙΝ.
ΗΤΟΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΤΕΡΟΣ ΟΡΜΑΙΝΩΝ ΕΛΕ ΒΕΛΛΕΡΟΦΟΝΤΑΣ,
ΦΑΡΜΑΚΟΝ ΠΡΑΥ ΤΕΙΝΩΝ ΑΜΦΙ ΓΕΝΥΙ,
ΙΠΠΟΝ ΠΤΕΡΟΕΝΤ': ΑΝΑΒΑΙΣ Δ'
ΕΥΘΥΣ ΕΝΟΠ'ΛΙΑ ΧΑΛΚΩΘΕΙΣ ΕΠΑΙΖΕΝ.
ΣΥΝ ΔΕ ΚΕΙΝΩ ΚΑΙ ΠΟΤ' ΑΜΑΖΟΝΙΔΩΝ
ΑΙΘΕΡΟΣ ΨΥΧΡΩΝ ΑΠΟ ΚΟΛΠΩΝ ΕΡΗΜΟΥ
ΤΟΞΟΤΑΝ ΒΑΛΛΩΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΝ ΣΤΡΑΤΟΝ
ΚΑΙ ΧΙΜΑΙΡΑΝ ΠΥΡ ΠΝΕΟΙΣΑΝ ΚΑΙ ΣΟΛΥΜΟΥΣ ΕΠΕΦΝΕΝ.
ΔΙΑΣΩΠΑΣΟΜΑΙ ΟΙ ΜΟΡΟΝ ΕΓΩ:
ΤΟΝ Δ' ΕΝ ΟΥΛΥΜΠΩ ΦΑΤΝΑΙ ΖΗΝΟΣ ΑΡΧΑΙΑΙ ΔΕΚΟΝΤΑΙ.
ΕΜΕ Δ' ΕΥΘΥΝ ΑΚΟΝΤΩΝ
ΙΕΝΤΑ ΡΟΜΒΟΝ ΠΑΡΑ ΣΚΟΠΟΝ ΟΥ ΧΡΗ
ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΒΕΛΕΑ ΚΑΡΤΥΝΕΙΝ ΧΕΡΟΙΝ.
ΜΟΙΣΑΙΣ ΓΑΡ ΑΓ'ΛΑΟΘ'ΡΟΝΟΙΣ ΕΚΩΝ
ΟΛΙΓΑΙΘΙΔΑΙΣΙΝ Τ' ΕΒΑΝ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ.
ΙΣΘΜΟΙ ΤΑ Τ' ΕΝ ΝΕΜΕΑ ΠΑΥΡΩ ΕΠΕΙ
ΘΗΣΩ ΦΑΝΕΡ' ΑΘ'ΡΟ', ΑΛΑΘΗΣ ΤΕ ΜΟΙ
ΕΞΟΡΚΟΣ ΕΠΕΣΣΕΤΑΙ ΕΞΗΚΟΝΤΑΚΙ ΔΗ ΑΜΦΟΤΕΡΩΘΕΝ
ΑΔΥΓΛΩΣΣΟΣ ΒΟΑ ΚΑΡΥΚΟΣ ΕσλΟΥ.
ΤΑ Δ' ΟΛΥΜΠΙΑ* ΑΥΤΩΝ
ΕΟΙΚΕΝ ΗΔΗ ΠΑΡΟΙΘΕ ΛΕΛΕΧΘΑΙ:
ΤΑ Τ' ΕΣΣΟΜΕΝΑ ΤΟΤ' ΑΝ ΦΑΙΗΝ ΣΑΦΕΣ.
ΝΥΝ Δ' ΕΛΠΟΜΑΙ ΜΕΝ, ΕΝ ΘΕΩ ΓΕ ΜΑΝ
ΤΕΛΟΣ: ΕΙ ΔΕ ΔΑΙΜΩΝ ΓΕΝΕΘ'ΛΙΟΣ ΕΡΠΟΙ,
ΔΙ ΤΟΥΤ' ΕΝΥΑΛΙΩ Τ' ΕΚΔΩΣΟΜΕΝ
ΠΡΑΣΣΕΙΝ. ΤΑ Δ' ΥΠ' ΟΦ'ΡΥΪ ΠΑΡΝΑΣΣΙΑ
ΕΞ: ΑΡΓΕΙ Θ' ΟΣΣΑ ΚΑΙ ΕΝ
ΘΗΒΑΙΣ: ΟΣΑ Τ' ΑΡΚΑΣΙΝ ΑΝΑΣΣΩΝ
ΜΑΡΤΥΡΗΣΕΙ ΛΥΚΑΙΟΥ ΒΩΜΟΣ ΑΝΑΞ:
ΠΕΛΛΑΝΑ ΤΕ ΚΑΙ ΣΙΚΥΩΝ
ΚΑΙ ΜΕΓΑΡ' ΑΙΑΚΙΔΑΝ Τ' ΕΥΕΡΚΕΣ ΑΛΣΟΣ
Α Τ' ΕΛΕΥΣΙΣ ΚΑΙ ΛΙΠΑΡΑ ΜΑΡΑΘΩΝ
ΤΑΙ Θ' ΥΠ' ΑΙΤΝΑΣ ΥΨΙΛΟΦΟΥ ΚΑΛΛΙΠΛΟΥΤΟΙ
ΠΟΛΙΕΣ Α Τ' ΕΥΒΟΙΑ: ΚΑΙ ΠΑΣΑΝ ΚΑΤΑ
ΕΛΛΑΔ' ΕΥΡΗΣΕΙΣ ΕΡΕΥΝΩΝ ΜΑΣΣΟΝ' Η ΩΣ ΙΔΕΜΕΝ.
ΑΓΕ ΚΟΥΦΟΙΣΙΝ ΕΚ'ΝΕΥΣΟΝ ΠΟΣΙΝ:
ΖΕΥ ΤΕΛΕΙ', ΑΙΔΩ ΔΙΔΟΙ ΚΑΙ ΤΥΧΑΝ ΤΕΡΠΝΩΝ ΓΛΥΚΕΙΑΝ.
14.
ΚΑΦΙΣΙΩΝ ΥΔΑΤΩΝ
ΛΑΧΟΙΣΑΙ ΑΙΤΕ ΝΑΙΕΤΕ ΚΑΛΛΙΠΩΛΟΝ ΕΔ'ΡΑΝ,
Ω ΛΙΠΑΡΑΣ ΑΟΙΔΙΜΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΙ
ΧΑΡΙΤΕΣ ΕΡΧΟΜΕΝΟΥ, ΠΑΛΑΙΓΟΝΩΝ ΜΙΝΥΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ,
ΚΛΥΤ', ΕΠΕΙ ΕΥΧΟΜΑΙ: ΣΥΝ ΓΑΡ ΥΜΙΝ ΤΑ ΤΕΡΠΝΑ ΚΑΙ
ΤΑ Γ'ΛΥΚΕ ΑΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΒΡΟΤΟΙΣ,
ΕΙ ΣΟΦΟΣ, ΕΙ ΚΑΛΟΣ, ΕΙ ΤΙΣ ΑΓ'ΛΑΟΣ ΑΝΗΡ.
ΟΥΔΕ ΓΑΡ ΘΕΟΙ ΣΕΜΝΑΝ ΧΑΡΙΤΩΝ ΑΤΕΡ
ΚΟΙΡΑΝΕΟΝΤΙ ΧΟΡΟΥΣ
ΟΥΤΕ ΔΑΙΤΑΣ: ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΩΝ ΤΑΜΙΑΙ
ΕΡΓΩΝ ΕΝ ΟΥΡΑΝΩ, ΧΡΥΣΟΤΟΞΟΝ ΘΕΜΕΝΑΙ ΠΑΡΑ
ΠΥΘΙΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ Θ'ΡΟΝΟΥΣ,
ΑΙΕΝΑΟΝ ΣΕΒΟΝΤΙ ΠΑΤ'ΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΙΟ ΤΙΜΑΝ.
Ω ΠΟΤ'ΝΙ' ΑΓ'ΛΑΙΑ
ΦΙΛΗΣΙΜΟΛΠΕ Τ' ΕΥΦΡΟΣΥΝΑ, ΘΕΩΝ ΚΡΑΤΙΣΤΟΥ
ΠΑΙΔΕΣ, ΕΠΑΚΟΟΙΤΕ ΝΥΝ, ΘΑΛΙΑ ΤΕ
ΕΡΑΣΙΜΟΛΠΕ, ΙΔΟΙΣΑ ΤΟΝΔΕ ΚΩΜΟΝ ΕΠ' ΕΥΜΕΝΕΙ ΤΥΧΑ
ΚΟΥΦΑ ΒΙΒΩΝΤΑ: ΛΥΔΩ ΓΑΡ ΑΣΩΠΙΧΟΝ ΕΝ ΤΡΟΠΩ
ΕΝ ΜΕΛΕΤΑΙΣ Τ' ΑΕΙΔΩΝ ΕΜΟΛΟΝ,
ΟΥΝΕΚ' ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΟΣ Α ΜΙΝΥΕΙΑ
ΣΕΥ ΕΚΑΤΙ. ΜΕΛΑΝΤΕΙΧΕΑ ΝΥΝ ΔΟΜΟΝ
ΦΕΡΣΕΦΟΝΑΣ ΕΛΘ', ΑΧΟΙ, ΠΑΤΡΙ Κ'ΛΥΤΑΝ ΦΕΡΟΙΣ' ΑΓΓΕΛΙΑΝ,
ΚΛΕΟΔΑΜΟΝ ΟΦ'Ρ' ΙΔΟΙΣ' ΥΙΟΝ ΕΙΠΗΣ ΟΤΙ ΟΙ ΝΕΑΝ
ΚΟΛΠΟΙΣ ΠΑΡ' ΕΥΔΟΞΟΙΣ ΠΙΣΑΣ
ΕΣΤΕΦΑΝΩΣΕ ΚΥΔΙΜΩΝ ΑΕΘΛΩΝ ΠΤΕΡΟΙΣΙ ΧΑΙΤΑΝ.
Από τη σελίδα: http://www.hellenicpantheon.gr/pindarolympia1.htm
Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2007
Κρόνιο
"Κύριε" Πολύδωρα να ποια είναι η ιστορία μερικών δέντρων που κάηκαν!!
Ο τόσο χαρακτηριστικά κωνικός και πυκνοπευκόφυτος λόφος που υψώνεται και δεσπόζει στα ΒΑ του Ιερού της Ολυμπίας και της όμορφης κοιλάδας της με τα μυθικά ποτάμια της Αλφειό και Κλαδέο, είναι ακατάλυτα δεμένος με τις παλαιότερες δοξασίες και τους θρύλους γύρω από την Ιερή Άλτι και τους πανελλήνιους αγώνες της, τα Ολύμπια.
Ο λόφος παλιότερα λεγόταν Κτούρος. Ο μεγάλος λυρικός ποιητής του 6ου αιώνα π.Χ. Πίνδαρος τον ονομάζει στον 1ο Ολυμπιόνικο, λυρική επινίκια ωδή για τους Ολυμπιονίκες, Κρόνιο όχθο ή Κρόνιο πάγο. Ο ίδιος αναφέρει πως ονομάστηκε έτσι από τον Ηρακλή μετά την ίδρυση των Ολυμπιακών Αγώνων. Τον Κρόνιο λόφο περιγράφει ο Πίνδαρος με το επίθετο "ευδείελος", που σημαίνει εύδηλος, δηλαδή λόφος που φαινόταν, ξεχώριζε από μακριά. Το επίθετο αυτό χρησιμοποιεί και ο λόγιος, παλιός επιμελητής Βασίλειος Λεονάρδος στο πολύτιμο πόνημά του για την Ολυμπία, γραμμένο το 1904. Ο Λεονάρδος αντλώντας πληροφορίες από τον Πίνδαρο και περιγράφοντας μοναδικά με τη γλώσσα της εποχής του το υπέροχο τοπίο της Ολυμπίας αναφέρει για "τον ευδείελον και εύδενδρον (δηλ. κατάφυτο) κωνικόν όχθον, τον της Ολυμπίας δεσπόζοντα, ονομασθέντα Κρόνιον από του Ηρακλέους". Σύμφωνα όμως με άλλη εκδοχή, ο λόφος πήρε το όνομά του από τον Κρόνο, τον προελληνικό θεό, τον νεώτερο των Τιτάνων, γιο του Ουρανού και της Γαίας, και πατέρα του Διός. Ο Κρόνος μετά την Γιγαντομαχία, λέγεται, ότι είχε καταφύγει εκεί. Μια από τις παλιότερες γιορτές προς τιμήν του Κρόνου, οι οποίες τελούνταν σε διάφορα μέρη της Αρχαίας Ελλάδας, ήταν και κείνη που γινόταν μαζί με θυσία στον Κρόνιο λόφο της Ολυμπίας κατά την εαρινή ισημερία από ιερείς, που ονομάζονταν "βασίλαι".
Ο αρχαίος ποιητής Παυσανίας, που επισκέφθηκε την Ολυμπία τον 2ο αι. μ.Χ. και περιέγραψε με ζωντάνια στα βιβλία των Ηλιακών του τα περικαλλή μνημεία, το πλήθος των αφιερωμάτων και όλα όσα σχετίζονταν με την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων, αναφέρει, πως οι Ηλείοι, όσοι ασχολούνταν να διέδιδαν τους παλιούς θρύλους και παραδόσεις, έλεγαν πως στον πρώτο βασιλέα του ουρανού, τον Κρόνο, οι τότε άνθρωποι του λεγόμενου "χρυσού γένους", είχαν χτίσει ναό του στην Ολυμπία, κι έτσι μάλλον εξηγείται πως ο λόφος πήρε το όνομά του από τον Κρόνο. Αναφέρουν ακόμη οι Ηλείοι, πως εδώ πάλεψε ο Δίας με τον ίδιο τον Κρόνο για την βασιλέια, και άλλοι, πως καθιέρωσε τους Αγώνες επειδή τον νίκησε.
Σύμφωνα με αυτούς τους μύθους, λοιπόν, στους νότιους πρόποδες του Κρονίου λόφου, υπήρχαν τα αρχαιότερα ιερά της Ολυμπίας, αφιερωμένα κυρίως σε χθόνιες, γυναικείες θεότητες, τις δυνάμεις δηλαδή της Φύσης και της ευφορίας της γης. Τέτοιες θεότητες ήταν η Ρέα, γυναίκα του Κρόνου, άμεσα συνδεδεμένη με τον μύθο, που αναφέρει, πως έσωσε τον Δία-βρέφος από την οργή του πατέρα του Κρόνου, και τον παρέδωσε για να ανατραφεί στους δαίμονες-προστάτες των μικρών παιδιών Κουρήτες από την Κρήτη. Λατρευόταν επίσης η Ειλείθυια, προστάτρια του τοκετού και των επίτοκων γυναικών. Η λατρεία της Ειλείθυιας δεν έπαψε να υπάρχει και αργότερα ως Μητέρα των θεών στο Μητρώον, κομψό ναό κοντά στο Ηραίον, του 4ου αι. π.Χ. Στους πρόποδες του Κρονίου λατρεύονταν ακόμα η Ουρανία Αφροδίτη και ο Ιδαίος Ηρακλής. Τέλος, εκεί βρισκόταν και το Γαίον, από τα πρωϊμότερα ιερά και μαντεία της Ολυμπίας, κοντά σε χάσμα του εδάφους. Το Γαίον ανήκε στην αρχαιότερη των θεαινών, την Γαία, γυναίκα του Κρόνου, μητέρα του Διός, και στην θυγατέρα της Θέμιδα.
Στην εποχή εκείνη, που το ιερό της Ολυμπίας δεν είχε ακόμη οργανωθεί και οικοδομηθεί, ανάγονται τα παλαιότερα αρχαιολογικά δεδομένα κατοίκησης στην περιοχή της, που φτάνουν ως την Νεολιθική εποχή (γύρω στα 3000 π.Χ.) και συγκεντρώνονται στα υψώματα ανατολικά του Κρονίου.
Όλες οι παραπάνω λατρευόμενες στο Κρόνιο θεότητες, παρά την επικράτηση της λατρείας του Διός αργότερα, εξακολουθούν να τιμώνται στο χώρο μαζί με τους νέους θεούς ως το τέλος της αρχαιότητας. Τα ιερά των θεοτήτων στος πρόποδες του Κρονίου αποτέλεσαν το σκηνικό των πρώτων Αγώνων, και διάφορα δρώμενα τελούνταν εκεί σαν ένα είδος αγροτικού τελετουργικού. Έτσι, το Κρόνιο αποτελεί ουσιαστικά το βόρειο τμήμα με τις πανάρχαιες λατρείες, που συνοδεύουν σε όλη τη διάρκεια της μακράς ιστορίας του τον μεταγενέστερο ιερό χώρο της Ολυμπίας, την Άλτι.
Στις αρχές του 7ου αι. π.Χ. αναμορφώνεται σχετόν ολοκληρωτικά ο χώρος του ιερού, που μέχρι τότε αποτελούσε άλσος δεντροφυτεμένο με τη μορφή τεμένους, διάσπαρτο από βωμούς όπου λατρευόταν και ο μυθικός ήρωας - οικιστής Πέλοπας, στο Πελόπειον.
Η περιοχή νότια του Κρονίου ισοπεδώθηκε και για τη διαμόρφωσή της χρησιμοποιήθηκαν οι στάχτες του βωμού και πολλά από τα παλιότερα αφιερώματα. Στα τέλη του ίδιου αιώνα και στις αρχές του 6ου αι. π.Χ. αρχίζει η έντονη οικοδομική δραστηριότητα στο ιερό, που συνεχίστηκε σχεδόν αδιάκοπα ως το τέλος της αρχαιότητας. Ταυτόχρονα με την ανέγερση του Ηραίου, διαμορφώθηκε κλιμακωτό άνδηρο στους νότιους πρόποδες του Κρονίου, πιθανόν για την προστασία των κτιρίων ως την είσοδο του Σταδίου, όπου τον 6ο αι. και μετά κτίστηκαν οι "Θησαυροί", ναόσχημα κτίρια-αφιερώματα των ελληνικών πόλεων της Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας στο ιερό της Ολυμπίας. Στα Ρωμαϊκά χρόνια το άνδηρο κοσμήθηκε με την ανίδρυση του Νυμφαίου, το οποίο οικοδομήθηκε με έξοδα του σοφιστή και πλούσιου ευεργέτη Ηρώδη του Αττικού. Πίσω από το άνδηρο με τους Θησαυρούς υψώνεται ο ψηλός αναλημματικός τοίχος του Κρονίου, που αποτελεί και το βόρειο τμήμα του περιβόλου του ιερού της Ολυμπίας.
Ανάμεσα, μάλιστα, στο Θησαυρό των Σικυώνων και στο Ηραίο, υπάρχουν τα λείψανα ναΐσκου αφιερωμένου στην θεότητα Ειλείθυια που αναφέραμε πιο πριν. Αυτή λατρευόταν στον ίδιο χώρο με τον Σωσίπολι. Ο Σωσίπολις ήταν δαιμονική θεότητα με μεγάλη δύναμη, όπως φαίνεται απο τη μεγάλη σημασία που είχε ο όρκος προς αυτόν, όπως αναφέρει ο Παυσανίας, κι από τον μεγάλο σεβασμό που είχαν για το χώρο όπου λατρευόταν. Δεν ήταν κοινός ήρωας, αλλά μια τοπική μορφή του Διός-παιδιού και λατρευόταν σ' αυτή την περιοχή του Κρονίου. Στην ίδια περιοχή, όπως είπαμε, υπήρχε η λατρεία του θεϊκού πατέρα Κρόνου - ίσως στην κορυφή του ίδιου του λόφου, και της μητέρας Ρέας. Τις παλιότερες λατρείες των Πισατών, που ήταν οι πρώτοι κύριοι του ιερού της Ολυμπίας, τις σεβάστηκαν οι νεώτεροι κύριοί του οι Ηλείοι. Τη λατρεία μάλιστα του Σωσίπολι την μετέφεραν στην πρωτεύουσά τους την Ήλιδα.
Ο Πίνδαρος μνημονεύει πως οι λατρείες της Άλτεως φαίνεται να είχαν για πυρήνα ένα σπηλαιώδη χώρο, που τον ονόμαζαν κάποτε "ιδαίον σεμνόν άντρον", στα κράσπεδα του Κρονίου, "εν μέσω των Θησαυρών και του όρους", όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Παυσανίας αργότερα. Ο Πίνδαρος που συνέθεσε θαυμάσιες επινίκες ωδές για τους νικητές των πανελλήνιων αγώνων και έγραψε 14 για τους Ολυμπιακούς Αγώνες (Ολυμπιόνικοι), γράφει χαρακτηριστικά στον 1ο Ολυμπιόνικο δοξαστικό ύμνο για τον Πέλοπα, τον πρώτο νικητή στην αρματοδρομία:
Κι εγώ να δοξάσω τον αρματοδρόμο νικητή
με ύμνο Αιολικό, χρέος μου
τόχω και ξέρω πως άλλον
δεν έχω καλύτερο
σε στοχασμό και με δύναμη
με τέτοιου ύμνου να τον δοξάσω λαξεύματα.
Θεός προστάτης νοιάζεται
Τις έγνοιες του Ιέρωνα,
Κι αν η προστασία του δεν σ' εγκαταλείψει
Πιο γλυκό ακόμη ελπίζω πως θα βρει
Δρόμο το τραγούδι μου
Να σε δοξάσει νικητή στον όμορφο Κρόνιο λόφο.
Ο παλιός αρχαιολόγος Νικόλαος Κυπαρίσσης σε μια μοναδική ποιητική συλλογή του με τίτλο "Ολυμπιακά" του 1927 αφιερώνει με απαράμιλλο λυρισμό ολόκληρο ποίημα στον Κρόνιο Λόφο της Ολυμπίας και τον τιτλοφορεί "Το παράπονο του Κρονίου". Όλο το ποίημα είναι μια προσωποποίηση του λόφου που από τα πανάρχαια χρόνια στέκει στην ίδια θέση, μοναδικός σιωπηλός μάρτυρας όλων των δραματικών ιστορικών γεγονότων που συνέβησαν στην Ιερή Άλτι, μέχρι τότε που απ' τα χώματα του ίδιου κι απ' τις πλημμύρες του Αλφειού και του Κλαδέου σκεπάστηκαν για αιώνες τα ονομαστά ερείπια. Το Κρόνιο μιλά και σκέφτεται τα περασμένα, θλίβεται που οι αρχαίες ένδοξες μέρες έφυγαν,, αλλά και χαίρεται αφάνταστα όταν η αρχαιολογική σκαπάνη τα ξαναφέρνει στο φως.
Τη θαυμάσια θέα των ερειπίων της Άλτεως από το Κρόνιο πολλοί περιέγραψαν και απαθανάτισαν στις πρώτες λιθογραφίες του 18ου και 19ου αιώνα. Στα 1766 ο Richard Chadler ανακαλύπτει τον ιερό τόπο της Ολυμπίας και ένθερμα τον απεικονίζει σε μια λιθογραφία. Πριν τη σκαπάνη το τοπίο της είναι το Κρόνιο και ο πολύβουος μυθικός Αλφειός που το αγκαλιάζει. Τα δύο αυτά στοιχεία της Ολύμπιας φύσης γίνονται από τότε το σήμα κατατεθέν, η φυσιογνωμική ταυτότητά της στο πέρασμα του χρόνου. Ανάμεσα στο Κρόνιο, τον Αλφειό και τον παραπόταμό του Κλαδέο οι μεταγενέστερες απεικονίσεις αποδίδουν και τα ερείπια του περικαλλούς ιερού.
Λίγο αργότερα, στους χρόνους της Ελληνικής Επανάστασης, η Γαλλική Ερευνητική Αποστολή του Μορέως υπό τον Γάλλο αρχιτέκτονα Abel Blouet ανακαλύπτει και πρωτοφέρνει στο φως τον Ναό του Διός. Στα 1875 θα αρχίσουν πλέον και οι συστηματικές ανασκαφές στην Άλτη από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, που συνεχίζουν λαμπρό έργο μέχρι σήμερα.
Συγκινητικά είναι τα λόγια με τα οποία ο διακεκριμένος λόγιος και πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Δημήτριος Βικέλας, περιγράφει τις εντυπώσεις του από την πρώτη του επίσκεψη στην Ολυμπία, μια δεκαετία περίπου αργότερα, σε επιστολή του, που έγραψε στον Πύργο στις 28 Απριλίου του 1844:
"Ότε από του Κρονίου λόφου βλέπεις τα ερείπια των ναών, των παλαιστρών, των αναθηματικών μνημείων, απλούμενα υπό τους πόδας σου ως εις χάρτην υπερμεγέθη, νομίζεις ότι αναζεί ενώπιόν σου πάν ό,τι μέγα και ωραίον υπήρξεν εις την Αρχαίαν Ελλάδα".
Πηγές
- B. Λεονάρδος, Ολυμπία, Αθήνα 1901, σελ. 8.
- Ν. Παπαχατζή, Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησης, Ηλιακά, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1979, σελ. 225-6, 255, 273, 375.
Απόπ τη σελίδα: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&blogger=theog
28 Αυγούστου 2007, 09:57
Ολυμπία
Στη δυτική Πελοπόννησο, στην πανέμορφη κοιλάδα του ποταμού Αλφειού, άνθισε το πιο δοξασμένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας, που ήταν αφιερωμένο στον πατέρα των θεών, τον Δία. Απλώνεται στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του κατάφυτου Κρονίου λόφου, μεταξύ των ποταμών Αλφειού και Κλαδέου, που ενώνονται σε αυτή την περιοχή. Παρά την απομονωμένη θέση της κοντά στη δυτική ακτή της Πελοποννήσου, η Ολυμπία καθιερώθηκε στο πανελλήνιο ως το σημαντικότερο θρησκευτικό και αθλητικό κέντρο. Εδώ γεννήθηκαν οι σπουδαιότεροι αγώνες της αρχαίας Ελλάδας, οι Ολυμπιακοί, που γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια προς τιμήν του Δία, ένας θεσμός με πανελλήνια ακτινοβολία και λάμψη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η απαρχή της λατρείας και των μυθικών αναμετρήσεων που έλαβαν χώρα στην Ολυμπία χάνεται στα βάθη των αιώνων. Οι τοπικοί μύθοι σχετικά με τον ισχυρό βασιλιά της περιοχής, τον ξακουστό Πέλοπα, και τον ποτάμιο θεό Αλφειό, φανερώνουν τους ισχυρούς δεσμούς του ιερού τόσο με την Ανατολή όσο και με τη Δύση.
Τα παλαιότερα ευρήματα στο χώρο της Ολυμπίας εντοπίζονται στους νότιους πρόποδες του Κρονίου λόφου, εκεί όπου αναπτύχθηκαν τα πρώτα ιερά και οι προϊστορικές λατρείες. Μεγάλος αριθμός οστράκων, που χρονολογούνται στην Τελική Νεολιθική εποχή (4η χιλιετία π.Χ.), βρέθηκαν στο βόρειο πρανές του σταδίου. Ίχνη κατοίκησης και των τριών περιόδων της Εποχής του Χαλκού έχουν εντοπισθεί στην ευρύτερη περιοχή της Άλτεως και του Νέου Μουσείου. Στην Πρωτοελλαδική ΙΙ περίοδο (2800-2300 π.Χ.) κατασκευάσθηκε μεγάλος τύμβος, που αποκαλύφθηκε στα κατώτερα στρώματα του Πελοπίου, και στην Πρωτοελλαδική ΙΙΙ περίοδο (2150-2000 π.Χ.) οικοδομήθηκαν τα πρώτα αψιδωτά κτήρια του οικισμού. Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, τον 11ο αιώνα π.Χ. στην ευρύτερη περιοχή της Ολυμπίας εγκαταστάθηκαν οι Αιτωλοί, με αρχηγό τον Όξυλο, οι οποίοι ίδρυσαν το κράτος της Ήλιδας. Προς τα τέλη της μυκηναϊκής εποχής πιθανότατα διαμορφώθηκε και το παλαιότερο πρωτόγονο ιερό, αφιερωμένο σε τοπικές και πανελλήνιες θεότητες.
Γύρω στο 10ο-9ο αι. π.Χ. άρχισε να διαμορφώνεται η Άλτις, το ιερό άλσος που ήταν κατάφυτο με αγριελιές, πεύκα, πλατάνια, λεύκες και δρυς. Τότε καθιερώθηκε η λατρεία του Δία, και η Ολυμπία από τόπος κατοίκησης έγινε τόπος λατρείας. Για αρκετό καιρό μέσα στο ιερό δεν υπήρχαν οικοδομήματα, παρά μόνο η Άλτις, που προστατευόταν από περίβολο, μέσα στον οποίο υπήρχαν βωμοί για τις θυσίες στους θεούς και ο τύμβος του Πελοπίου. Τα πολυάριθμα αναθήματα, κυρίως ειδώλια, χάλκινοι λέβητες και τρίποδες τοποθετούνταν στην ύπαιθρο, πάνω σε κλαδιά δένδρων και σε βωμούς. Στην Γεωμετρική εποχή χρονολογούνται και τα πρώτα ειδώλια που απεικονίζουν τον Δία, τον κύριο του ιερού. Το 776 π.Χ. αναδιοργανώθηκαν προς τιμήν του οι αγώνες, από τον Ίφιτο, βασιλιά της Ήλιδας, από τον Κλεοσθένη της Πίσας και τον Λυκούργο της Σπάρτης, οι οποίοι θέσπισαν και την ιερή εκεχειρία. Τα Ολύμπια τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια και σύντομα απέκτησαν πανελλήνιο χαρακτήρα.
Στην Αρχαϊκή εποχή άρχισε η μεγάλη ανάπτυξη του ιερού, όπως δείχνουν τα χιλιάδες αφιερώματα της περιόδου, όπλα, ειδώλια, λέβητες και πολλά άλλα, ενώ τότε οικοδομήθηκαν τα πρώτα μνημειακά κτήρια: ο ναός της Ήρας, το Πρυτανείο, το Βουλευτήριο, οι θησαυροί και το πρώτο στάδιο. Η ακμή του ιερού συνεχίσθηκε και στην κλασική εποχή, όταν κτίσθηκε ο μεγαλοπρεπής ναός του Δία (470-456 π.Χ.), λουτρά, στοές, θησαυροί, βοηθητικά κτήρια, και το στάδιο, το οποίο μεταφέρθηκε ανατολικότερα των δύο αρχαϊκών, εκτός της ιεράς Άλτεως. Πολυάριθμα ήταν και τα αφιερώματα που προσέφεραν οι πιστοί. Οι χιλιάδες ανδριάντες και άλλα πολύτιμα έργα που υπήρχαν σε όλο τον ιερό χώρο της Άλτεως χάθηκαν, δεδομένου ότι το ιερό συλήθηκε αρκετές φορές κατά την αρχαιότητα, ιδιαίτερα στη Ρωμαϊκή εποχή. Κατά την Ελληνιστική εποχή συνεχίσθηκε η ανέγερση οικοδομημάτων κυρίως κοσμικού χαρακτήρα, όπως το γυμνάσιο και η παλαίστρα, και στα ρωμαϊκά χρόνια έγιναν μετασκευές στα υπάρχοντα κτήρια. Οικοδομήθηκαν επίσης θέρμες, πολυτελείς κατοικίες και το υδραγωγείο. Το ιερό λεηλατήθηκε, προκειμένου τα εξαίρετα αφιερώματα να κοσμήσουν ρωμαϊκές επαύλεις.
Η λειτουργία του συνεχίσθηκε κανονικά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια επί Μεγάλου Κωνσταντίνου. Το 393 μ.Χ. έγιναν οι τελευταίοι Ολυμπιακοί Αγώνες και λίγο αργότερα ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεοδόσιος Α΄, με διάταγμά του απαγόρευσε οριστικά την τέλεσή τους, ενώ επί Θεοδοσίου Β΄, επήλθε η οριστική καταστροφή του ιερού (426 μ.Χ.). Στα μέσα του 5ου αι. μ.Χ. επάνω στα ήδη ερειπωμένα κτίσματα αναπτύχθηκε μικρός χριστιανικός οικισμός, και το εργαστήριο του Φειδία μετατράπηκε σε παλαιοχριστιανική βασιλική. Δύο μεγάλοι σεισμοί, το 522 και 551 μ.Χ. προκάλεσαν την οριστική καταστροφή του ιερού, εφ' όσον τότε κατέρρευσαν όσα κτήρια είχαν απομείνει όρθια, μεταξύ αυτών και ο ναός του Δία. Στους αιώνες που ακολούθησαν ο χώρος καλύφθηκε από τις πλημμύρες των ποταμών Αλφειού και Κλαδέου και από τις κατολισθήσεις του Κρονίου λόφου και η Ολυμπία πέρασε στη λησμονιά με τα ερείπια καλυμμένα από επίχωση 5-7 μέτρων. Η περιοχή ονομάσθηκε Αντίλαλος και μόλις το 1766 εντοπίσθηκε η θέση του αρχαίου ιερού.
Η πρώτη ανασκαφή στο χώρο διεξήχθη το 1829 από τη Γαλλική Επιστημονική Αποστολή στην Πελοπόννησο, με επικεφαλή το στρατηγό N. J. Maison. Τότε αποκαλύφθηκε μέρος του ναού του Δία και τμήματα των μετοπών που τον κοσμούσαν, πολλά από τα οποία μεταφέρθηκαν στο Μουσείο του Λούβρου. Η συστηματική έρευνα του ιερού άρχισε το 1875 από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και με διακοπές συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οι πιο πρόσφατες έρευνες, την τελευταία δεκαετία, έγιναν στο νοτιοδυτικό κτήριο, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Wurzburg και μέλους του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου κ. U. Sinn, και στα προϊστορικά κτήρια του ιερού, υπό τη διεύθυνση του Δρ Η. Kyrieleis, τ. Διευθυντή του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ιντιτούτου. Σήμερα, παράλληλα με το ανασκαφικό έργο σε όλο το χώρο του αρχαίου ιερού πραγματοποιούνται έργα συντήρησης και αναστήλωσης.
Συντάκτης
Ολυμπία Βικάτου, αρχαιολόγος
Από τη σελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού: http://www.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2358
Τα παλαιότερα ευρήματα στο χώρο της Ολυμπίας εντοπίζονται στους νότιους πρόποδες του Κρονίου λόφου, εκεί όπου αναπτύχθηκαν τα πρώτα ιερά και οι προϊστορικές λατρείες. Μεγάλος αριθμός οστράκων, που χρονολογούνται στην Τελική Νεολιθική εποχή (4η χιλιετία π.Χ.), βρέθηκαν στο βόρειο πρανές του σταδίου. Ίχνη κατοίκησης και των τριών περιόδων της Εποχής του Χαλκού έχουν εντοπισθεί στην ευρύτερη περιοχή της Άλτεως και του Νέου Μουσείου. Στην Πρωτοελλαδική ΙΙ περίοδο (2800-2300 π.Χ.) κατασκευάσθηκε μεγάλος τύμβος, που αποκαλύφθηκε στα κατώτερα στρώματα του Πελοπίου, και στην Πρωτοελλαδική ΙΙΙ περίοδο (2150-2000 π.Χ.) οικοδομήθηκαν τα πρώτα αψιδωτά κτήρια του οικισμού. Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, τον 11ο αιώνα π.Χ. στην ευρύτερη περιοχή της Ολυμπίας εγκαταστάθηκαν οι Αιτωλοί, με αρχηγό τον Όξυλο, οι οποίοι ίδρυσαν το κράτος της Ήλιδας. Προς τα τέλη της μυκηναϊκής εποχής πιθανότατα διαμορφώθηκε και το παλαιότερο πρωτόγονο ιερό, αφιερωμένο σε τοπικές και πανελλήνιες θεότητες.
Γύρω στο 10ο-9ο αι. π.Χ. άρχισε να διαμορφώνεται η Άλτις, το ιερό άλσος που ήταν κατάφυτο με αγριελιές, πεύκα, πλατάνια, λεύκες και δρυς. Τότε καθιερώθηκε η λατρεία του Δία, και η Ολυμπία από τόπος κατοίκησης έγινε τόπος λατρείας. Για αρκετό καιρό μέσα στο ιερό δεν υπήρχαν οικοδομήματα, παρά μόνο η Άλτις, που προστατευόταν από περίβολο, μέσα στον οποίο υπήρχαν βωμοί για τις θυσίες στους θεούς και ο τύμβος του Πελοπίου. Τα πολυάριθμα αναθήματα, κυρίως ειδώλια, χάλκινοι λέβητες και τρίποδες τοποθετούνταν στην ύπαιθρο, πάνω σε κλαδιά δένδρων και σε βωμούς. Στην Γεωμετρική εποχή χρονολογούνται και τα πρώτα ειδώλια που απεικονίζουν τον Δία, τον κύριο του ιερού. Το 776 π.Χ. αναδιοργανώθηκαν προς τιμήν του οι αγώνες, από τον Ίφιτο, βασιλιά της Ήλιδας, από τον Κλεοσθένη της Πίσας και τον Λυκούργο της Σπάρτης, οι οποίοι θέσπισαν και την ιερή εκεχειρία. Τα Ολύμπια τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια και σύντομα απέκτησαν πανελλήνιο χαρακτήρα.
Στην Αρχαϊκή εποχή άρχισε η μεγάλη ανάπτυξη του ιερού, όπως δείχνουν τα χιλιάδες αφιερώματα της περιόδου, όπλα, ειδώλια, λέβητες και πολλά άλλα, ενώ τότε οικοδομήθηκαν τα πρώτα μνημειακά κτήρια: ο ναός της Ήρας, το Πρυτανείο, το Βουλευτήριο, οι θησαυροί και το πρώτο στάδιο. Η ακμή του ιερού συνεχίσθηκε και στην κλασική εποχή, όταν κτίσθηκε ο μεγαλοπρεπής ναός του Δία (470-456 π.Χ.), λουτρά, στοές, θησαυροί, βοηθητικά κτήρια, και το στάδιο, το οποίο μεταφέρθηκε ανατολικότερα των δύο αρχαϊκών, εκτός της ιεράς Άλτεως. Πολυάριθμα ήταν και τα αφιερώματα που προσέφεραν οι πιστοί. Οι χιλιάδες ανδριάντες και άλλα πολύτιμα έργα που υπήρχαν σε όλο τον ιερό χώρο της Άλτεως χάθηκαν, δεδομένου ότι το ιερό συλήθηκε αρκετές φορές κατά την αρχαιότητα, ιδιαίτερα στη Ρωμαϊκή εποχή. Κατά την Ελληνιστική εποχή συνεχίσθηκε η ανέγερση οικοδομημάτων κυρίως κοσμικού χαρακτήρα, όπως το γυμνάσιο και η παλαίστρα, και στα ρωμαϊκά χρόνια έγιναν μετασκευές στα υπάρχοντα κτήρια. Οικοδομήθηκαν επίσης θέρμες, πολυτελείς κατοικίες και το υδραγωγείο. Το ιερό λεηλατήθηκε, προκειμένου τα εξαίρετα αφιερώματα να κοσμήσουν ρωμαϊκές επαύλεις.
Η λειτουργία του συνεχίσθηκε κανονικά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια επί Μεγάλου Κωνσταντίνου. Το 393 μ.Χ. έγιναν οι τελευταίοι Ολυμπιακοί Αγώνες και λίγο αργότερα ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεοδόσιος Α΄, με διάταγμά του απαγόρευσε οριστικά την τέλεσή τους, ενώ επί Θεοδοσίου Β΄, επήλθε η οριστική καταστροφή του ιερού (426 μ.Χ.). Στα μέσα του 5ου αι. μ.Χ. επάνω στα ήδη ερειπωμένα κτίσματα αναπτύχθηκε μικρός χριστιανικός οικισμός, και το εργαστήριο του Φειδία μετατράπηκε σε παλαιοχριστιανική βασιλική. Δύο μεγάλοι σεισμοί, το 522 και 551 μ.Χ. προκάλεσαν την οριστική καταστροφή του ιερού, εφ' όσον τότε κατέρρευσαν όσα κτήρια είχαν απομείνει όρθια, μεταξύ αυτών και ο ναός του Δία. Στους αιώνες που ακολούθησαν ο χώρος καλύφθηκε από τις πλημμύρες των ποταμών Αλφειού και Κλαδέου και από τις κατολισθήσεις του Κρονίου λόφου και η Ολυμπία πέρασε στη λησμονιά με τα ερείπια καλυμμένα από επίχωση 5-7 μέτρων. Η περιοχή ονομάσθηκε Αντίλαλος και μόλις το 1766 εντοπίσθηκε η θέση του αρχαίου ιερού.
Η πρώτη ανασκαφή στο χώρο διεξήχθη το 1829 από τη Γαλλική Επιστημονική Αποστολή στην Πελοπόννησο, με επικεφαλή το στρατηγό N. J. Maison. Τότε αποκαλύφθηκε μέρος του ναού του Δία και τμήματα των μετοπών που τον κοσμούσαν, πολλά από τα οποία μεταφέρθηκαν στο Μουσείο του Λούβρου. Η συστηματική έρευνα του ιερού άρχισε το 1875 από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και με διακοπές συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οι πιο πρόσφατες έρευνες, την τελευταία δεκαετία, έγιναν στο νοτιοδυτικό κτήριο, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Wurzburg και μέλους του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου κ. U. Sinn, και στα προϊστορικά κτήρια του ιερού, υπό τη διεύθυνση του Δρ Η. Kyrieleis, τ. Διευθυντή του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ιντιτούτου. Σήμερα, παράλληλα με το ανασκαφικό έργο σε όλο το χώρο του αρχαίου ιερού πραγματοποιούνται έργα συντήρησης και αναστήλωσης.
Συντάκτης
Ολυμπία Βικάτου, αρχαιολόγος
Από τη σελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού: http://www.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2358
One Earth: Ίδρυση εθελοντικής οργάνωσης δασοπροστασίας
Η τελευταία καταστροφή στο Πήλιο όσο και η αντιμετώπιση των προσπαθειών εμπρησμού ανέδειξε με δραματικό τρόπο την ανάγκη ενεργοποίησης, ανάληψης της προσωπικής ευθύνης του καθενός μας και αυτοοργάνωσης.
Το εφιαλτικό οργανωμένο σχέδιο των εμπρηστών δεν αφήνει σε κανένα μας περιθώρια για αδιαφορία. Οι πυρκαγιές αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά μόνο με τον έγκαιρο εντοπισμό τους και την άμεση κατάσβεση στο πρώτο στάδιο της εξέλιξης τους. Σε αυτό το σημείο είναι πολύτιμη και αναντικατάστατη η δράση των ανθρώπων που ζουν ή εργάζονται στην ύπαιθρο αλλά και των κατοίκων των πόλεων που περπατούν και γνωρίζουν το δάσος. Η οργάνωση τέτοιων ανεξάρτητων ομάδων εθελοντών είναι η μόνη ελπίδα για την σωτηρία της υπαίθρου και του δάσους
Την Τετάρτη 18 Ιουλίου συγκεντρώθηκε στις Μηλιές μια μεγάλη ομάδα πολιτών από τα περισσότερα χωριά του Κεντρικού και Νοτίου Πηλίου και αποφάσισε την ίδρυση οργάνωσης εθελοντών για την προστασία του δάσους της περιοχής με σκοπό την προστασία των καμένων εκτάσεων και την αποτελεσματική πρόληψη και κατάσβεση των επαπειλούμενων πυρκαγιών.
Παρευρέθηκαν πολίτες από τις Μηλιές, το Νεοχώρι, το Καλαμάκι, την Βυζίτσα, τις Πινακάτες, την Αργαλαστή, την Γατζέα, την Ξυνόβρυση, τον ʼγιο Βλάσιο, την Αγριά, την Κορώπη καθώς και εκπρόσωποι και μέλη εθελοντικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων του Βόλου και των φοιτητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ομόφωνη ήταν η απόφαση για την ίδρυση εθελοντικής οργάνωσης δασοπροστασίας καθώς και για την προάσπιση της ανεξαρτησίας της από πολιτικά κόμματα, δημοτικές αρχές, συλλόγους, αναπτυξιακές εταιρίες κ.λ.π. Αρχή της προς ίδρυση οργάνωσης είναι η άμεση δημοκρατία και η αυτοοργάνωση παρόλο που για την επίτευξη των στόχων της θα συνεργάζεται στενά με όποιον άλλο φορέα έχει παρόμοια δραστηριότητα και αρμοδιότητα.
Οι τομείς δραστηριότητας της είναι δύο:
Πρώτον η προστασία των καμμένων εκτάσεων από την επαπειλούμενη διάβρωση, την οικοπεδοποίηση, την βόσκηση κ.λ.π. έτσι ώστε το δασικό οικοσύστημα να μπορέσει να ανακάμψει διατηρώντας την αρχική του βιοποικιλότητα.
Δεύτερον, την περιφρούρηση των δασικών αλλά και καλλιεργούμενων εκτάσεων της περιοχής με περιπολίες και πυροφυλάκια αλλά και την δημιουργία, εξοπλισμό και εκπαίδευση εθελοντικών ομάδων δασοπυρόσβεσης.
Ορισμένες από τις προτάσεις που προτάθηκαν προς συζήτηση ήταν ακόμα η καταγραφή και χαρτογράφηση όλων των καμένων εκτάσεων και της προηγούμενης κατάστασης τους σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, η πίεση προς το κράτος και την τοπική αυτοδιοίκηση για την λήψη άμεσων μέτρων αποκατάστασης και προστασίας, ο έλεγχος αυτών των μέτρων και των «εμπόρων της Αναδάσωσης και της Προστασίας» που θα εμφανιστούν, οι τακτικές περιπολίες στην περιφέρεια και στους δρόμους που διασχίζουν την καμένη περιοχή και η περιφρούρηση της, η πίεση για την απόσυρση προηγούμενων και πρόσφατων νομοσχεδίων και διατάξεων που από την μεταπολίτευση και μετά έκαναν το επάγγελμα του εμπρηστή καταπατητή κερδοφόρο, το καθάρισμα και η συντήρηση των αγροτικών μονοπατιών που επιτρέπουν την ταχύτατη πρόσβαση σε κάθε απειλούμενο σημείο.
Αποφασίστηκε και εκλέχτηκε ένα προσωρινό κεντρικό διοικητικό συμβούλιο παράλληλα με την ίδρυση τοπικών πυρήνων συντονισμού σε καθένα από τα προαναφερόμενα χωριά.
Καλούμε όλους τους πολίτες των χωριών του Πηλίου, του Βόλου, τις εθελοντικές οργανώσεις αλλά και όσους θέλουν επιτέλους να δράσουν ενάντια στο συνεχιζόμενο έγκλημα της καταστροφής των δασών και να προστατέψουν την περιοχή μας την επόμενη Πέμπτη 26 Ιουλίου στις Μηλιές στο κτίριο του πολιτιστικού συλλόγου Μηλεών «Γ. Κωσταντάς» στις 7 μ.μ. όπου θα αποφασιστούν οι πρώτες δράσεις μας.
Αυτή την στιγμή βρισκόμαστε στην διαδικασία συγκέντρωσης συγκεκριμένων προτάσεων δράσης.
Μπορείτε να στείλετε τις προτάσεις στο παρακάτω e-mail.
Κάθε πρόταση θα τεθεί προς συζήτηση στην επόμενη συνεδρίαση.
Υπεύθυνοι επικοινωνίας:
Αποστόλης Παντελής: 6974110853
Διογένης Σακελαρίου: 6948874342
Στέλιος Πελασγός: 6945155340
Σπύρος Ζιώγας: 6973611396
e-mail: efdpelion@gmail.com
web: efdpelion.blogspot.com
Από τη σελίδα http://www.actclick.com/site/articlePages/mainArticle_535.aspx
24/7/2007
Το εφιαλτικό οργανωμένο σχέδιο των εμπρηστών δεν αφήνει σε κανένα μας περιθώρια για αδιαφορία. Οι πυρκαγιές αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά μόνο με τον έγκαιρο εντοπισμό τους και την άμεση κατάσβεση στο πρώτο στάδιο της εξέλιξης τους. Σε αυτό το σημείο είναι πολύτιμη και αναντικατάστατη η δράση των ανθρώπων που ζουν ή εργάζονται στην ύπαιθρο αλλά και των κατοίκων των πόλεων που περπατούν και γνωρίζουν το δάσος. Η οργάνωση τέτοιων ανεξάρτητων ομάδων εθελοντών είναι η μόνη ελπίδα για την σωτηρία της υπαίθρου και του δάσους
Την Τετάρτη 18 Ιουλίου συγκεντρώθηκε στις Μηλιές μια μεγάλη ομάδα πολιτών από τα περισσότερα χωριά του Κεντρικού και Νοτίου Πηλίου και αποφάσισε την ίδρυση οργάνωσης εθελοντών για την προστασία του δάσους της περιοχής με σκοπό την προστασία των καμένων εκτάσεων και την αποτελεσματική πρόληψη και κατάσβεση των επαπειλούμενων πυρκαγιών.
Παρευρέθηκαν πολίτες από τις Μηλιές, το Νεοχώρι, το Καλαμάκι, την Βυζίτσα, τις Πινακάτες, την Αργαλαστή, την Γατζέα, την Ξυνόβρυση, τον ʼγιο Βλάσιο, την Αγριά, την Κορώπη καθώς και εκπρόσωποι και μέλη εθελοντικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων του Βόλου και των φοιτητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ομόφωνη ήταν η απόφαση για την ίδρυση εθελοντικής οργάνωσης δασοπροστασίας καθώς και για την προάσπιση της ανεξαρτησίας της από πολιτικά κόμματα, δημοτικές αρχές, συλλόγους, αναπτυξιακές εταιρίες κ.λ.π. Αρχή της προς ίδρυση οργάνωσης είναι η άμεση δημοκρατία και η αυτοοργάνωση παρόλο που για την επίτευξη των στόχων της θα συνεργάζεται στενά με όποιον άλλο φορέα έχει παρόμοια δραστηριότητα και αρμοδιότητα.
Οι τομείς δραστηριότητας της είναι δύο:
Πρώτον η προστασία των καμμένων εκτάσεων από την επαπειλούμενη διάβρωση, την οικοπεδοποίηση, την βόσκηση κ.λ.π. έτσι ώστε το δασικό οικοσύστημα να μπορέσει να ανακάμψει διατηρώντας την αρχική του βιοποικιλότητα.
Δεύτερον, την περιφρούρηση των δασικών αλλά και καλλιεργούμενων εκτάσεων της περιοχής με περιπολίες και πυροφυλάκια αλλά και την δημιουργία, εξοπλισμό και εκπαίδευση εθελοντικών ομάδων δασοπυρόσβεσης.
Ορισμένες από τις προτάσεις που προτάθηκαν προς συζήτηση ήταν ακόμα η καταγραφή και χαρτογράφηση όλων των καμένων εκτάσεων και της προηγούμενης κατάστασης τους σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, η πίεση προς το κράτος και την τοπική αυτοδιοίκηση για την λήψη άμεσων μέτρων αποκατάστασης και προστασίας, ο έλεγχος αυτών των μέτρων και των «εμπόρων της Αναδάσωσης και της Προστασίας» που θα εμφανιστούν, οι τακτικές περιπολίες στην περιφέρεια και στους δρόμους που διασχίζουν την καμένη περιοχή και η περιφρούρηση της, η πίεση για την απόσυρση προηγούμενων και πρόσφατων νομοσχεδίων και διατάξεων που από την μεταπολίτευση και μετά έκαναν το επάγγελμα του εμπρηστή καταπατητή κερδοφόρο, το καθάρισμα και η συντήρηση των αγροτικών μονοπατιών που επιτρέπουν την ταχύτατη πρόσβαση σε κάθε απειλούμενο σημείο.
Αποφασίστηκε και εκλέχτηκε ένα προσωρινό κεντρικό διοικητικό συμβούλιο παράλληλα με την ίδρυση τοπικών πυρήνων συντονισμού σε καθένα από τα προαναφερόμενα χωριά.
Καλούμε όλους τους πολίτες των χωριών του Πηλίου, του Βόλου, τις εθελοντικές οργανώσεις αλλά και όσους θέλουν επιτέλους να δράσουν ενάντια στο συνεχιζόμενο έγκλημα της καταστροφής των δασών και να προστατέψουν την περιοχή μας την επόμενη Πέμπτη 26 Ιουλίου στις Μηλιές στο κτίριο του πολιτιστικού συλλόγου Μηλεών «Γ. Κωσταντάς» στις 7 μ.μ. όπου θα αποφασιστούν οι πρώτες δράσεις μας.
Αυτή την στιγμή βρισκόμαστε στην διαδικασία συγκέντρωσης συγκεκριμένων προτάσεων δράσης.
Μπορείτε να στείλετε τις προτάσεις στο παρακάτω e-mail.
Κάθε πρόταση θα τεθεί προς συζήτηση στην επόμενη συνεδρίαση.
Υπεύθυνοι επικοινωνίας:
Αποστόλης Παντελής: 6974110853
Διογένης Σακελαρίου: 6948874342
Στέλιος Πελασγός: 6945155340
Σπύρος Ζιώγας: 6973611396
e-mail: efdpelion@gmail.com
web: efdpelion.blogspot.com
Από τη σελίδα http://www.actclick.com/site/articlePages/mainArticle_535.aspx
24/7/2007
One Earth: Οι οικολογικές συνέπειες των πυρκαγιών
Δραματικές αλλαγές στο τοπίο και την άγρια ζωή, κίνδυνος διαβρώσεων του εδάφους και αυξημένες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα είναι κάποιες από τις επιπτώσεις. Προσεκτικά πρέπει να γίνουν οι αναδασώσεις.
«Σε ζητήματα όπως η διάβρωση στις καμένες περιοχές δεν έχουμε ξεκάθαρη άποψη» λέει ο Πάουλο Μπαρμπόσα του Ινστιτούτου της Κομισιόν για τη βιωσιμότητα και το περιβάλλον. «Γνωρίζουμε ότι όταν συμβαίνουν μεγάλες φωτιές και ακολουθούν έντονες βροχές έχουμε απώλειες εδαφών και διαβρώσεις, αλλά αν μιλάμε για χαμηλή βλάστηση αυτή μπορεί να επανέλθει σε 3 με 4 χρόνια στις συνθήκες πριν τη φωτιά. Όμως τα δάση μπορούν να επανέλθουν σε 10, 20 ακόμα και 40 χρόνια.»
Δάση σε πολλές περιοχές της Μεσογείου έχουν εξελιχθεί έτσι ώστε να αντέχουν τη φωτιά που την έχουν υποστεί και στο παρελθόν, αλλά οι οικολογικές συνέπειες εξαρτώνται και από τις θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στη φωτιά και από το αν αυτή έχει κάψει και τα ριζικά συστήματα των δέντρων ή όχι.
Σε κάποιες μεσογειακές χώρες οι συνέπειες έχουν πολλαπλασιαστεί από μεγάλες εκτάσεις που φιλοξενούν εύφλεκτα είδη, όπως κωνοφόρα και ευκαλύπτους.
Η Παγκόσμια Ένωση Προστασίας (World Conservation Union (IUCN) σκοπεύει να «εστιάσει την προσπάθεια της σε προστατευόμενες περιοχές και εθνικά πάρκα κι αυτό που είναι το πιο σημαντικό δεν είναι η αποκατάσταση του οικοσυστήματος αλλά και των παροχών του οικοσυστήματος που είναι σημαντικές για τους ανθρώπους» λέει ο Τάμας Μαργκέσκου, περιφερειακός διευθυντής για την Ευρώπη. Για παράδειγμα οι πηγές νερού.
Οι πυρκαγιές αντιπροσωπεύουν και μια ευκαιρία όπως και απειλή. Η ευκαιρία έχει να κάνει με την αναδάσωση. Λαμβάνοντας υπόψη και την κλιματική αλλαγή, δέντρα ευάλωτα στη φωτιά και την ξηρασία μπορούν να αντικατασταθούν από άλλα είδη πιο ανθεκτικά στις φλόγες και με λιγότερες απαιτήσεις για νερό. Ένα οικοσύστημα άλλωστε, λέει ο Μαργκέσκου, δεν είναι κάτι «παγωμένο». Κινείται σε κάποια κατεύθυνση και πάντα συμβαίνουν αλλαγές στα είδη. Σκοπεύουμε να υποστηρίξουμε αυτή τη προσαρμογή ώστε να μην επέλθει κατάρρευση του οικοσυστήματος με την κλιματική αλλαγή».
Οι πυρκαγιές στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν από ένα συνδυασμό ανθρώπων που ήθελαν να τις βάλουν (εμπρηστών) και μετεωρολογικών συνθηκών που βοηθούν τις αναφλέξεις και την εξάπλωση. Όπως και στην Ισπανία και τη Πορτογαλία το 2003, υψηλές θερμοκρασίες, χαμηλή υγρασία και δυνατοί άνεμοι δημιούργησαν και ενίσχυσαν τις φωτιές.
Υπολογίζεται πως στη περιοχή της Μεσογείου κάθε χρόνο χάνονται περίπου 4,5 εκατομμύρια στρέμματα δάσους κατά μέσο όρο, αλλά μεγάλες είναι και οι εκτάσεις που αναδασώνονται. Μόνο στην Ισπανία προστίθενται κάθε χρόνο 3 εκ. στρέμματα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο όμως, η απώλεια δασών και η αλλαγή στη χρήση γης είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες (ο δεύτερος σημαντικότερος μετά τη καϊσί ορυκτών καυσίμων για την Διακυβερνητική για τις κλιματικές αλλαγές) για τις αυξημένες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Πηγή: BBC
Η αποκατάσταση δασών στις μεσογειακές περιοχές είναι σχεδόν αδύνατη.
Τον Αύγουστο του 2000, μετά την μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε τη Σάμο, έφθασε επί τόπου μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Μύνστερ για να μελετήσει τις δυνατότητες αποτροπής καταστροφικών πυρκαγιών.
Η μελέτη των τριών επιστημόνων Γιούργκεν Έντενφελντ, Γεράσιμου Κατσαρού και Ματίας Ρέμερτ υπό την εποπτεία του Κάι Πάγκενκοπφ δημοσιεύθηκε την ίδια χρονιά και προτείνει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προστασίας, διατήρησης και αποκατάστασης του οικοσυστήματος.
Ο επικεφαλής του προγράμματος Κάι Πάγκενκοπφ, ειδικός στην οικολογία του τοπίου, εκτιμά ότι οι επιπτώσεις της τότε πυρκαγιάς της Σάμου είναι συγκρίσιμες με τις σημερινές στην Πελοπόννησο και την Εύβοια: «Οι συνέπειες θα είναι ασφαλώς παρόμοιες. Διαπιστώσαμε τότε, και θα διαπιστωθεί και σε αυτές τις πυρκαγιές, σοβαρές επιπτώσεις τόσο στο οικονομικοκοινωνικό, όσο και στο οικολογικό επίπεδο. Οι συνέπειες για τους ελαιοπαραγωγούς και τους αμπελουργούς θα είναι σοβαρές έως και τραγικές.»
Στο ερώτημα πόσα χρόνια χρειάζεται για να αποκατασταθεί ένα οικοσύστημα που αποτελείται κυρίως από πεύκα, κυπαρίσσια, ελαιώνες και αμπέλια, ο Γερμανός ειδικός διευκρίνισε: «Βεβαίως εξαρτάται από την τοπογραφία, αλλά ισχύει πάντα ότι εάν εξαφανιστεί ένα δάσος από πυρκαγιά, είναι δύσκολο να αποκατασταθεί το ίδιο ακριβώς στον ίδιο χώρο. Και αυτό διότι κάθε δάσος δημιουργεί το μικροκλίμα του, έχει τη δική του συμπεριφορά στο έδαφος και στο υπέδαφος. Εάν λοιπόν καταστραφεί αυτό το μικροκλίμα είναι πολύ δύσκολη η αποκατάστασή του.»
Δύσκολη αποκατάσταση σημαίνει σύμφωνα με την εμπειρία του Γερμανού ειδικού επιστήμονα: «Παρατηρήσαμε επανειλημμένα στις μεσογειακές περιοχές ότι εκεί που παλαιότερα υπήρχε δάσος, μετά από φωτιές δεν αναπτύσσονται παρά μόνον πόες, θάμνοι και φρύγανα. Επιπλέον οι κατεστραμμένες από τις πυρκαγιές αγροτικές καλλιέργειες είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Π.χ. οι καμένοι ελαιώνες είναι δυνατόν, ασφαλώς κατά περίπτωση, να ξαναδώσουν καρπό μόνον μετά από 20 ή 25 χρόνια. Κάτι που είναι για την αγροτική οικονομία και κυρίως για τους αγρότες που καλλιεργούν ελιές μεγάλη καταστροφή, διότι τουλάχιστον επί μια δεκαετία δεν θα έχουν καθόλου εισοδήματα από τους ελαιώνες.»
Το πρόγραμμα των Γερμανών επιστημόνων για τη Σάμο όχι μόνον εφαρμόστηκε σε στενή συνεργασία με την οικεία νομαρχία, αλλά και συνεχίζεται. Ο Γερμανός ειδικός Κάι Πάγκενκοπφ, μας διαβεβαίωσε ότι τα σημαντικότερα στοιχεία του προγράμματός τους για τη Σάμο μπορούν, αφού προσαρμοστούν αναλόγως στη συγκεκριμένη τοπογραφία, να βοηθήσουν και την Πελοπόννησο και την Εύβοια.
Βασικοί άξονες του προγράμματος ήταν και είναι: η προστασία από τη διάβρωση του εδάφους, η αποκατάσταση των καλλιεργημένων εκτάσεων, η ενίσχυση των υδάτινων πόρων, η διαχείριση του λιβαδικού τοπίου, η δημιουργία παρατηρητηρίων σε δάση, ελαιώνες και καλλιεργημένες περιοχές, η δημιουργία εθελοντικής πυροσβεστικής, το σχέδιο πυρκαγιάς και εκτάκτου ανάγκης για την περιοχή, η πλήρης χαρτογράφηση της περιοχής και τέλος η παροχή σύγχρονων χαρτών στους πυροσβέστες.
Από τη σελίδα: http://www.actclick.com/site/articlePages/mainArticle_573.aspx, 4/9/2007
«Σε ζητήματα όπως η διάβρωση στις καμένες περιοχές δεν έχουμε ξεκάθαρη άποψη» λέει ο Πάουλο Μπαρμπόσα του Ινστιτούτου της Κομισιόν για τη βιωσιμότητα και το περιβάλλον. «Γνωρίζουμε ότι όταν συμβαίνουν μεγάλες φωτιές και ακολουθούν έντονες βροχές έχουμε απώλειες εδαφών και διαβρώσεις, αλλά αν μιλάμε για χαμηλή βλάστηση αυτή μπορεί να επανέλθει σε 3 με 4 χρόνια στις συνθήκες πριν τη φωτιά. Όμως τα δάση μπορούν να επανέλθουν σε 10, 20 ακόμα και 40 χρόνια.»
Δάση σε πολλές περιοχές της Μεσογείου έχουν εξελιχθεί έτσι ώστε να αντέχουν τη φωτιά που την έχουν υποστεί και στο παρελθόν, αλλά οι οικολογικές συνέπειες εξαρτώνται και από τις θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στη φωτιά και από το αν αυτή έχει κάψει και τα ριζικά συστήματα των δέντρων ή όχι.
Σε κάποιες μεσογειακές χώρες οι συνέπειες έχουν πολλαπλασιαστεί από μεγάλες εκτάσεις που φιλοξενούν εύφλεκτα είδη, όπως κωνοφόρα και ευκαλύπτους.
Η Παγκόσμια Ένωση Προστασίας (World Conservation Union (IUCN) σκοπεύει να «εστιάσει την προσπάθεια της σε προστατευόμενες περιοχές και εθνικά πάρκα κι αυτό που είναι το πιο σημαντικό δεν είναι η αποκατάσταση του οικοσυστήματος αλλά και των παροχών του οικοσυστήματος που είναι σημαντικές για τους ανθρώπους» λέει ο Τάμας Μαργκέσκου, περιφερειακός διευθυντής για την Ευρώπη. Για παράδειγμα οι πηγές νερού.
Οι πυρκαγιές αντιπροσωπεύουν και μια ευκαιρία όπως και απειλή. Η ευκαιρία έχει να κάνει με την αναδάσωση. Λαμβάνοντας υπόψη και την κλιματική αλλαγή, δέντρα ευάλωτα στη φωτιά και την ξηρασία μπορούν να αντικατασταθούν από άλλα είδη πιο ανθεκτικά στις φλόγες και με λιγότερες απαιτήσεις για νερό. Ένα οικοσύστημα άλλωστε, λέει ο Μαργκέσκου, δεν είναι κάτι «παγωμένο». Κινείται σε κάποια κατεύθυνση και πάντα συμβαίνουν αλλαγές στα είδη. Σκοπεύουμε να υποστηρίξουμε αυτή τη προσαρμογή ώστε να μην επέλθει κατάρρευση του οικοσυστήματος με την κλιματική αλλαγή».
Οι πυρκαγιές στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν από ένα συνδυασμό ανθρώπων που ήθελαν να τις βάλουν (εμπρηστών) και μετεωρολογικών συνθηκών που βοηθούν τις αναφλέξεις και την εξάπλωση. Όπως και στην Ισπανία και τη Πορτογαλία το 2003, υψηλές θερμοκρασίες, χαμηλή υγρασία και δυνατοί άνεμοι δημιούργησαν και ενίσχυσαν τις φωτιές.
Υπολογίζεται πως στη περιοχή της Μεσογείου κάθε χρόνο χάνονται περίπου 4,5 εκατομμύρια στρέμματα δάσους κατά μέσο όρο, αλλά μεγάλες είναι και οι εκτάσεις που αναδασώνονται. Μόνο στην Ισπανία προστίθενται κάθε χρόνο 3 εκ. στρέμματα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο όμως, η απώλεια δασών και η αλλαγή στη χρήση γης είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες (ο δεύτερος σημαντικότερος μετά τη καϊσί ορυκτών καυσίμων για την Διακυβερνητική για τις κλιματικές αλλαγές) για τις αυξημένες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Πηγή: BBC
Η αποκατάσταση δασών στις μεσογειακές περιοχές είναι σχεδόν αδύνατη.
Τον Αύγουστο του 2000, μετά την μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε τη Σάμο, έφθασε επί τόπου μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Μύνστερ για να μελετήσει τις δυνατότητες αποτροπής καταστροφικών πυρκαγιών.
Η μελέτη των τριών επιστημόνων Γιούργκεν Έντενφελντ, Γεράσιμου Κατσαρού και Ματίας Ρέμερτ υπό την εποπτεία του Κάι Πάγκενκοπφ δημοσιεύθηκε την ίδια χρονιά και προτείνει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προστασίας, διατήρησης και αποκατάστασης του οικοσυστήματος.
Ο επικεφαλής του προγράμματος Κάι Πάγκενκοπφ, ειδικός στην οικολογία του τοπίου, εκτιμά ότι οι επιπτώσεις της τότε πυρκαγιάς της Σάμου είναι συγκρίσιμες με τις σημερινές στην Πελοπόννησο και την Εύβοια: «Οι συνέπειες θα είναι ασφαλώς παρόμοιες. Διαπιστώσαμε τότε, και θα διαπιστωθεί και σε αυτές τις πυρκαγιές, σοβαρές επιπτώσεις τόσο στο οικονομικοκοινωνικό, όσο και στο οικολογικό επίπεδο. Οι συνέπειες για τους ελαιοπαραγωγούς και τους αμπελουργούς θα είναι σοβαρές έως και τραγικές.»
Στο ερώτημα πόσα χρόνια χρειάζεται για να αποκατασταθεί ένα οικοσύστημα που αποτελείται κυρίως από πεύκα, κυπαρίσσια, ελαιώνες και αμπέλια, ο Γερμανός ειδικός διευκρίνισε: «Βεβαίως εξαρτάται από την τοπογραφία, αλλά ισχύει πάντα ότι εάν εξαφανιστεί ένα δάσος από πυρκαγιά, είναι δύσκολο να αποκατασταθεί το ίδιο ακριβώς στον ίδιο χώρο. Και αυτό διότι κάθε δάσος δημιουργεί το μικροκλίμα του, έχει τη δική του συμπεριφορά στο έδαφος και στο υπέδαφος. Εάν λοιπόν καταστραφεί αυτό το μικροκλίμα είναι πολύ δύσκολη η αποκατάστασή του.»
Δύσκολη αποκατάσταση σημαίνει σύμφωνα με την εμπειρία του Γερμανού ειδικού επιστήμονα: «Παρατηρήσαμε επανειλημμένα στις μεσογειακές περιοχές ότι εκεί που παλαιότερα υπήρχε δάσος, μετά από φωτιές δεν αναπτύσσονται παρά μόνον πόες, θάμνοι και φρύγανα. Επιπλέον οι κατεστραμμένες από τις πυρκαγιές αγροτικές καλλιέργειες είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Π.χ. οι καμένοι ελαιώνες είναι δυνατόν, ασφαλώς κατά περίπτωση, να ξαναδώσουν καρπό μόνον μετά από 20 ή 25 χρόνια. Κάτι που είναι για την αγροτική οικονομία και κυρίως για τους αγρότες που καλλιεργούν ελιές μεγάλη καταστροφή, διότι τουλάχιστον επί μια δεκαετία δεν θα έχουν καθόλου εισοδήματα από τους ελαιώνες.»
Το πρόγραμμα των Γερμανών επιστημόνων για τη Σάμο όχι μόνον εφαρμόστηκε σε στενή συνεργασία με την οικεία νομαρχία, αλλά και συνεχίζεται. Ο Γερμανός ειδικός Κάι Πάγκενκοπφ, μας διαβεβαίωσε ότι τα σημαντικότερα στοιχεία του προγράμματός τους για τη Σάμο μπορούν, αφού προσαρμοστούν αναλόγως στη συγκεκριμένη τοπογραφία, να βοηθήσουν και την Πελοπόννησο και την Εύβοια.
Βασικοί άξονες του προγράμματος ήταν και είναι: η προστασία από τη διάβρωση του εδάφους, η αποκατάσταση των καλλιεργημένων εκτάσεων, η ενίσχυση των υδάτινων πόρων, η διαχείριση του λιβαδικού τοπίου, η δημιουργία παρατηρητηρίων σε δάση, ελαιώνες και καλλιεργημένες περιοχές, η δημιουργία εθελοντικής πυροσβεστικής, το σχέδιο πυρκαγιάς και εκτάκτου ανάγκης για την περιοχή, η πλήρης χαρτογράφηση της περιοχής και τέλος η παροχή σύγχρονων χαρτών στους πυροσβέστες.
Από τη σελίδα: http://www.actclick.com/site/articlePages/mainArticle_573.aspx, 4/9/2007
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)