Αναγκαιότητα προστασίας της χλωρίδας της Πελοποννήσου. Συμπεράσματα.

Από τη σελίδα των Φαρμακοποιών Κιλκίς

Αναγκαιότητα προστασίας της χλωρίδας της Πελοποννήσου.

Αναδάσωση, διατήρηση και προστασία αυτοφυών φυτών της Πελοποννήσου, ειδικά των πυρόπληκτων περιοχών

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Ναύπλιο η επιστημονική διημερίδα για την αναγκαιότητα προστασίας της χλωρίδας της Πελοποννήσου, με έμφαση στις πυρόπληκτες περιοχές. Στην εκδήλωση, που διοργάνωσε ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αργολίδας, με την υποστήριξη του ΕΘΙΑΓΕ, του Φαρμακευτικού Συλλόγου Κιλκίς και των Φαρμακευτικών Συλλόγων της Πελοποννήσου, υπό την αιγίδα του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου, συμμετείχαν φαρμακοποιοί, γεωπόνοι και περιβαλλοντικοί φορείς. Το παρόν έδωσαν εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης, του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου και των φαρμακευτικών συλλόγων της Πελοποννήσου.

Καλωσορίζοντας τους συμμετέχοντες, ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αργολίδας, κ. Παναγιώτης Μπαντανάς, αναφέρθηκε στη σπουδαιότητα της πρωτοβουλίας αυτής που ξεκίνησε από τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Κιλκίς, και στον καθοριστικό ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν ανάλογες εκδηλώσεις στην ευαισθητοποίηση των επιστημόνων και του κοινού.

Οι εργασίες της διημερίδας ξεκίνησαν το Σάββατο το απόγευμα με την πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του κ. Μανώλη Μιτάκη, γενικού γραμματέα της Ελληνικής Εταιρείας Εθνοφαρμακολογίας, που αναφέθηκε στη σχέση εθνοφαρμακολογίας και βιοποικιλότητας.

Τον λόγο στη συνέχεια έλαβε η δρ Ελένη Μαλούπα, τακτική ερευνήτρια ΕΘΙΑΓΕ, υπεύθυνη Βαλκανικού Βοτανικού Κήπου Κρουσσίων, η οποία έθεσε ως εθνική ανάγκη, τη δημιουργία βοτανικού κήπου σε κάθε φυτογεωγραφικό διαμέρισμα. Αναφερόμενη δε στην αξιοποίηση της φυτικής ποικιλότητας της Πελοποννήσου, τόνισε ότι θα πρέπει να γίνει καταγραφή, επισήμανση και συλλογή των αυτοφυών φυτικών ειδών με έμφαση στα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, αξιοποίησή τους μέσω της εφαρμοσμένης έρευνας, με στόχο τη βέλτιστη παραγωγή, και καλλιέργειά τους στην περιοχή προέλευσης. Τέλος, κρίνεται αναγκαία η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση διαφόρων ομάδων στόχων με τη μετάδοση πληροφορίας και γνώσης για τη χρήση και την ωφέλεια των φυτών.

Στην πιλοτική εφαρμογή της «Δημιουργίας θεματικού Βοτανικού Κήπου και της διαχείρισής του» αναφέρθηκαν στην παρουσίασή τους, η κ. Μαρίνα Παναγιωτίδου, γεωπόνος - αρχιτέκνων τοπίου, η κ. Δήμητρα Ζερβάκη, γεωπόνος ΜΒΑ, και ο κ. Χρήστος Οικονόμου, διαχείριση ανθρωπίνων πόρων. Πιο συγκεκριμένα, τόνισαν ότι «σκοπός της δημιουργίας ενός Βοτανικού Κήπου είναι η διατήρηση της βιοποικιλότητας, η προστασία των φυσικών οικοσυστημάτων, η διατήρηση της φυσιογνωμίας του τοπίου, η προώθηση της επιστημονικής έρευνας, η αξιοποίηση των αυτοφυών σε εφαρμογές (αρχιτεκτονική τοπίου, κηποτεχνία, πιλοτικές καλλιέργειες), η ανάπτυξη και προώθηση ήπιων μορφών τουρισμού και η ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας».

Ο δρ Νικόλαος Κρίγκας, ερευνητής του τμήματος Βιολογίας ΑΠΘ, επιστημονικός συνεργάτης του ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης, και ο δρ Θεοφάνης Κωνσταντινίδης, επίκουρος καθηγητής του τμήματος Γεωπονικής Βιοτεχνολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών επισήμαναν ότι «πολλά από τα φυτά της Πελοποννήσου διαθέτουν αρωματικές-φαρμακευτικές ιδιότητες, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ανθοκομικό ενδιαφέρον, μπορούν να χρησιμεύσουν στην κηποτεχνία και μπορούν να καλλιεργηθούν για την παραγωγή διάφορων χρήσιμων υλικών». Και συμπλήρωσαν πως αρκετά από τα ενδημικά φυτά της Πελοποννήσου είναι ιδιαιτέρως σπάνια και απαντούν σε μικρούς πληθυσμούς στη φύση. Οι πληθυσμοί τους κινδυνεύουν και είναι ευάλωτοι στις ανθρώπινες δραστηριότητες, την αστικοποίηση, την υπερβόσκηση, την εισβολή αλλοχθόνων ειδών, τις πυρκαγιές και τις κλιματικές αλλαγές».

Για τη μοναδικότητα και τις προοπτικές των αρωματικών-φαρμακευτικών φυτών της Ελλάδας, μίλησαν στην παρουσίασή τους ο δρ Θεοφάνης Κωνσταντινίδης, επίκουρος καθηγητής του τμήματος Γεωπονικής Βιοτεχνολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, η δρ Διαμάντω Λάζαρη, λέκτορας του Τμήματος Φαρμακευτικής ΑΠΘ, και δρ Νικόλαος Κρίγκας, ερευνητής του τμήματος Βιολογίας ΑΠΘ. Οι ομιλητές τόνισαν πως «Η Ελλάδα έχει πλούσια χλωρίδα, πολλά αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, ορισμένα από τα οποία είναι μοναδικά στον κόσμο. Τα φυτά αυτά αποτελούν προϊόν μεγάλης οικονομικής σημασίας για τη χώρα μας. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να προχωρήσουμε στην προστασία των ειδών σε ειδικές μονάδες και στην ενίσχυση της έρευνας στα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, δίνοντας παράλληλα κίνητρα για την καλλιέργεια και την εμπορεία τους».

Το πρωί της Κυριακής, ο κ. Δημήτριος Δήμου, γεωπόνος, πρόεδρος του Συλλόγου γεωπόνων Αργολίδας, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι «τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά μπορούν να είναι μια εναλλακτική λύση τόσο σε περιοχές ορεινές, μειονεκτικές, αλλά και πεδινές». Και παρουσίασε ενδιαφέροντα στοιχεία για το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους συμμετέχοντες παρουσίασε το στρογγυλό τραπέζι για την προστασία της χλωρίδας της Πελοποννήσου, το πρωί της Κυριακής. Κατά τη διάρκειά του συζητήθηκαν θέματα περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος μεταξύ των επιστημόνων που συμμετείχαν στις εργασίες της διημερίδας.

Κήπος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Κήπος είναι ένα κομμάτι γης για την καλλιέργεια διάφορων φυτών. Συνήθως καλείται το οικόπεδο ενός ιδιωτικού κτιρίου κήπος. Μια εξαίρεση είναι ο Βοτανικός Κήπος, ο οποίος έχει έναν καθαρά επιστημονικό σκοπό. Ο κήπος για την καλλιέργεια των λαχανικών λέγεται λαχανόκηπος, για την καλλιέργεια λουλουδιών ανθόκηπος.

Η κηπουρική είναι η δραστηριότητα της ανάπτυξης και της διατήρησης του κήπου. Αυτή η εργασία γίνεται από έναν ερασιτέχνη ή επαγγελματικό κηπουρό. Ο κηπουρός επίσης εργάζεται σε άλλους χώρους όπως τα δημόσια πάρκα. Η αρχιτεκτονική τοπίων είναι μια επαγγελματική δραστηριότητα με τους αρχιτέκτονες τοπίων που έχουν ειδικευτεί στο σχεδιασμό δημόσιων και εταιρικών κήπων.

Ιστορία

Η δημιουργία των κήπων δεν είναι φαινόμενο της νεότερης ιστορίας της ανθρωπότητας. Η τέχνη της διαμόρφωσης των κήπων άρχισε να διαδίδεται από τους πρώτους ασιατικούς πολιτισμούς και στην αρχαία Αίγυπτο κι από εκεί στην Ελλάδα. Από τους πιο γνωστούς κήπους της αρχαιότητας ήταν οι κρεμαστοί της Βαβυλώνας, ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου.

Στην Περσία υπήρχαν οι λεγόμενοι παράδεισοι μέσα στους οποίους, εκτός από τα διάφορα λουλούδια και δέντρα που καλλιεργούσαν, υπήρχαν και διάφορα εξωτικά πουλιά και ζώα, ενώ οι Πέρσες βασιλιάδες χρησιμοποιούσαν τους κήπους και σαν τόπους κυνηγιού. Αλλά και στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν κήποι, γιατί οι Έλληνες πίστευαν ότι ανάμεσα στους κήπους και στους θεούς υπήρχε κάποια σχέση, γι' αυτό γύρω απ' τους ναούς δημιουργούσαν κήπους. Ο πιο ονομαστός ήταν ο κήπος της Ακαδημίας. Στη Ρώμη η τέχνη των κήπων γνώρισε καινούρια ακμή. Εκτός από τους δημόσιους αναπτύσσονται και οι ιδιωτικοί καθώς και πάρκα. Ανάμεσα στους πιο γνωστούς ήταν οι κήποι στα σπίτια του Λούκουλου, του Μαικήνα κλπ.

Στο μεσαίωνα η τέχνη των κήπων περιορίζεται στα μοναστήρια. Με την Αναγέννηση αρχίζει και πάλι ν' αναπτύσσεται και να γνωρίζει καινούρια ακμή. Στην Ιταλία αναπτύσσεται μια νέα νοοτροπία στην κατασκευή και στη διαρρύθμιση των κήπων που διαδίδεται σ' όλη την Ευρώπη. Το χαρακτηριστικό του κήπου με την ιταλική τεχνοτροπία είναι τα διάφορα παρτέρια, οι λίμνες κλπ. Παράλληλα στην Αγγλία δημιουργείται άλλο στυλ, περισσότερο προσαρμοσμένο στη φύση που υπάρχει στα Αγγλικά νησιά.

Στη σημερινή εποχή η κηποτεχνία έχει ακολουθήσει άλλο δρόμο και βασίζεται κυρίως στο μικρό χώρο που έχει στη διάθεσή του το κάθε σπίτι για τη δημιουργία ιδιωτικού κήπου, ενώ, παράλληλα, γίνεται προσπάθεια σε πολλές χώρες να γίνει μια όσο το δυνατό καλύτερη αξιοποίηση του ακάλυπτου χώρου.

Βοτανικός Κήπος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Κουριτίμπα, Βραζιλία

O Βοτανικός κήπος είναι ένας τύπος πάρκου με σκοπό την επιστημονική και πρακτική καλλιέργεια φυτών.

Ιστορία

Οι πρώτοι συστηματικοί βοτανικοί κήποι έκαναν την εμφάνισή τους από το 1500 περίπου π.Χ. στη Βαβυλώνα, όπου είναι γνωστοί σε όλους σχεδόν οι κρεμαστοί κήποι. Από το 1600 μ.Χ. άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους και στα πανεπιστήμια, ενώ στην Ιατρική Σχολή της Πράγας ο πρώτος βοτανικός κήπος είχε δημιουργηθεί από τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ως πρώτος χρονικά μπορεί να θεωρηθεί ο βοτανικός κήπος που ιδρύθηκε στο Σαλέρνο της Ιταλίας από το Ματθαίο το Σιλβατικό που τον ίδρυσε ήδη στα 1309 μ.Χ.

Σαν πρόγονοι των σημερινών βοτανικών κήπων στην Ευρώπη θα πρέπει να θεωρηθούν οι μοναστηριακοί κήποι. Στη χώρα μας ο πρώτος βοτανικός κήπος ιδρύθηκε το 1836 στην Ιερά Οδό. Έχει 120 στρέμματα, από τα οποία τα 95 ανήκουν στην Ανώτατη Γεωπονική Σχολή και τα 25 στο πανεπιστήμιο Αθηνών.

Σήμερα μια από τις βασικές αποστολές των βοτανικών κήπων είναι και ο εγκλιματισμός των φυτών σε νέο περιβάλλον.

Βοτανικός Kήπος Διομήδους

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Βοτανικός Kήπος Διομήδους είναι ένα Κοινωφελές Ίδρυμα, Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, το οποίο ιδρύθηκε το 1952, μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου Διομήδους, που κληροδότησε μέρος της περιουσίας του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών γι' αυτόν το σκοπό. Σήμερα ο Βοτανικός Κήπος Ι. & Α. Διομήδους αποτελεί το μεγαλύτερο σε έκταση Βοτανικό Κήπο της Ελλάδας αλλά και όλης της Ανατολικής Μεσογείου. Ο θεμελιωτής του Ιδρύματος, από το έτος 1910 μέχρι το 1918 εκλέχθηκε βουλευτής και διετέλεσε υπουργός Οικονομικών, υπουργός Εξωτερικών και Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας με την οποία ασχολήθηκε, με κάποιες διακοπές, μέχρι το έτος 1949, οπότε ορκίστηκε αντιπρόεδρος της συμμαχικής κυβέρνησης Σοφούλη τον οποίο και διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία μέχρι τον Ιανουάριο του 1950.

Σύμφωνα με την επιθυμία του διαθέτη, το Ίδρυμα διοικείται από πενταμελή επιτροπή στην οποία προεδρεύει ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ χρέη γενικού γραμματέα έχει ο καθηγητής Βοτανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1961 και μετά την παραχώρηση έκτασης, από το Υπουργείο Γεωργίας, στο Ίδρυμα άρχισαν οι εργασίες διαμόρφωσης του Βοτανικού Κήπου με βάση τα σχέδια της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου του Βερολίνου Η. Hammerbacher. O Κήπος βρίσκεται Βόρεια του Αιγάλεω και σε απόσταση 8 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας. Τα όρια του κήπου αρχίζουν μετά το Δρομοκαϊτειο Νοσοκομείο και συνεχίζει κατά μήκος της Ιεράς Οδού μέχρι το Τουριστικό περίπτερο του ΕΟΤ (και σήμερα του Δήμου Χαϊδαρίου).

To 1975 ο Κήπος, έτοιμος πια στο μεγαλύτερο μέρος του, άνοιξε τις πύλες του στο κοινό. Από τότε επιτελεί σημαντικό εκπαιδευτικό και επιστημονικό έργο, αφενός φέρνοντας σε επαφή το ευρύ κοινό με μέρος από το φυτικό πλούτο του πλανήτη, αφετέρου βοηθώντας στη διατήρηση και προστασία σπανίων και απειλούμενων φυτών.

Ο κήπος δέχεται περισσότερα από 200 σχολεία και άλλους φορείς κάθε χρόνο. Διαθέτει συνολικά περίπου 2500 είδη φυτών (φιλοξενούμενα και ενδημικά) και πάνω από 10000 αποξηραμένα φυτά στην φυτοθήκη του (herbarium). Τα είδη αυτά έχουν φυτευτεί στα εξής έξι (6) διαφορετικά τμήματα :

• Το ιστορικό τμήμα με φυτά τα οποία αναφέρονται σε διάφορα κείμενα της ιστορίας ή της μυθολογίας.
• Ο ανθώνας με παρτέρια που είναι ανθισμένα ολόκληρο το έτος.
• Ο δενδρώνας με δένδρα απ’ όλο τον κόσμο.
• Το οικονομικό τμήμα με τα είδη της Ελληνικής χλωρίδας που έχουν οικονομική και παραγωγική σημασία.
• Το φαρμακευτικό τμήμα με φυτά που έχουν φαρμακευτική σημασία.
• Το συστηματικό τμήμα που έχει εκπαιδευτική σημασία και παρουσιάζει τις βασικές οικογένειες της Συστηματικής Βοτανικής.

Παρέχει οργανωμένες ξεναγήσεις ή περιηγήσεις, στα επισκεπτόμενα σχολεία και λοιπούς φορείς, υπό την μορφή περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και ξενάγησης. Ο Κήπος διαθέτει άρτιες και οργανωμένες εγκαταστάσεις (υπάρχει κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αναψυκτήριο, και πολύ καλή φύλαξη του χώρου). Σε συνεργασία με την «Βοτανικός Κήποι Ε.Π.Ε» παρέχει την δυνατότητα ξενάγησης στους επισκέπτες, με την μορφή περιπάτου.

Εξωτερικές συνδέσεις

• Βοτανικός Κήπος Διομήδους
• Βοτανικός Κήπος Διομήδους